1946 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 83

75 O m te kunnen n a g a a n welke mogelijkheden d e nieuwe vorm v a n energiewinning, de „atomaire" dus, biedt in vergelijking tot de oude, d e ,,moleculaire", dienen wij twee p u n t e n afzonderlijk in het oog te vatten. H e t eerste punt betreft de grootte der energie, die per individueele reactie (dus per atoom, resp. per molecuul) vrijkomt, het tweede r a a k t het aantal reacties, dat in elk der gevallen kan w o r d e n verwezenlijkt, a n d e r s gezegd, de waarschijnlijkheid voor het optreden der reacties. E e n eenvoudige beschouwing, die op onze tegenwoordige kennis van den atoombouw berust, stelt ons reeds in staat ten aanzien van beide punten een, zij het ook zeer globale vergelijking te treffen. D e atomen bestaan uit een positief electrisch geladen kern, die omgeven is door zooveel negatief geladen electronen, dat het geheel electrisch neutraal is. Bij de vorming van een molecuul uit twee atomen kunnen w e ons nu voor enkele eenvoudige gevallen voorstellen, d a t de verbinding tot stand komt, doordat een der buitenste electronen van het eene atoom overgaat n a a r het andere. H e t eerste w o r d t d a a r d o o r een positief, het tweede een negatief ion en deze twee ionen houden elkaar, door hun electrische aantrekking, vast. D e overgang van het electron zal kunnen plaats hebben als zijn binding in het eerste atoom losser is dan in het tweede. D e gezamenlijke energie van beide atomen, die nu het molecuul vormen, is dan afgenomen met een bedrag, dat overeenkomt met de vermindering der bindingsenergie van het electron en het is dit bedrag, dat als reactiewarmte per individueel proces, te voorschijn treedt. H o e wel deze beschouwing veel te simplistisch is, mogen wij er toch wel de conclusie aan ontleenen, d a t de energieproductie per reactie van dezelfde orde van grootte zal zijn als de bindingsenergie van de buitenste electronen van het atoom, die enkele electron-volts ^) b e draagt. O m een dergelijke redeneering op de wisselwerking tusschen atoomkernen te kunnen toepassen, dienen we eerst te spreken over den bouw van de kern en over de deeltjes die daarbij te pas komen. Algemeen w o r d t thans aangenomen, d a t de kern bestaat uit ,,proton e n " en ,,neutronen". D e kern van het lichtste van alle atomen, de waterstof-kern, bestaat uit één enkel proton, bij alle a n d e r e kernen is het aantal neutronen of gelijk óf grooter dan het aantal neutronen. E e n neutron bezit ongeveer dezelfde massa als een proton, doch heeft geen electrische lading. Aangezien alleen de protonen dus bijdragen tot de kernlading, terwijl deze weer het aantal electronen ^) 1 electron-volt (eV) is de waarde der kinetische energie, die een electron krijgt als het in een electrisch veld een spanningsverschil van 1 Volt doorloopt. 1 eV = 3.83 X 10-*" gramcalorie =- 4.45 X 10-^« kilowatt uur. 1 MeV = millioen eV.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen