1946 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 86

78 door d e betrekking E = mc^, waarin E de energie, m de massa en c = 3 X 10'"* cm/sec de lichtsnelheid voorstelt. Als dus een kern minder massa heeft dan de totale massa van zijn samenstellende deelen, is er dus massa verloren gegaan, maar energie vrijgekomen, m.a.w. indien w e d e kern uit protonen en neutronen zouden kunnen opbouwen, zou er energie vrijkomen. Dezelfde hoeveelheid energie moet dus weer t oegevoegd w o r d e n om de kern in zijn deelen te splitsen, d.w.z. de kern is een stabiel geheel. Passen w e nu het principe van de aequivalentie van massa en energie toe op de bovengenoemde kernreactie, door eerst de totale massa vóór en na de proef te bepalen, waarbij w e de deeltjes in rust denken, dan blijkt, dat deze eerst 8.0241 en na de proef 8.0056 is, zoodat 0.0185 massaeenheden i ) verloren zijn gegaan. Rekenen we nu uit hoeveel kinetische energie met dit massaverlies overeenkomt met behulp van E = mc^, dan komt dit juist overeen met de kinetische energie van de beide a-deeltjes, die na de reactie wegvliegen, zooals deze door Cockcroft en W a l t o n in 1932 experimenteel werd bepaald. ( D e kinetische energie van het proton is te verwaarloozen klein bij de kinetische energie der a-deeltjes). Hiermede w a s toen een nieuwe experimenteele bevestiging van de aequivalentie van massa en energie verkregen en tevens de oorsprong van de groote snelheid der a-deeltjes aangewezen. H e t is van belang er nog op te wijzen, dat in het bovenvermelde voorbeeld het massaverlies relatief slechts klein is, maar niettemin overeenkomt met een zeer groote kinetische energie der a-deeltjes (deze is voor elk 8.5 M e V ) . Dit is het gevolg van de factor c^ in de formule van Einstein. D e mogelijkheid om de energiewinning uit kernreacties, ter hand te nemen w e r d verkregen door de ontdekking van O . H a h n en F . S t r a s s m a n n in 1938. Zij bestraalden uranium met neutronen en toonden aan, dat hierbij o.a. een isotoop van barium (een middelz w a a r element) ontstond. Dit feit, dat spoedig door een groot aantal onderzoekers werd bevestigd, kon echter slechts worden verklaard door de onderstelling, dat de uraniumkern in twee deelen breekt, waarbij het eene deel een bariumisotoop is. D e reeds spoedig geopperde onderstelling, dat behalve de brokstukken, neutronen uitgezonden zouden worden, werd door andere onderzoekers bevestigd en door dit feit komen w e toe aan de bijzondere omstandigheden, die we bij de bespreking der kernreacties op het oog hadden. D e neutronen, die bij de splitsing van uranium ontstaan, kunnen namelijk zorgen voor een nieuwe splitsing en de mogelijkheid, dat hierdoor d e reactie vanzelf steeds nieuwe reacties doet plaats hebben, komt dus voor serieuze overweging in aanmerking. E e n dergelijke reactie ^) De in de kernphysica gebruikte massaeenheid is het zestiende deel der massa van een atoom van het zuurstof-isotoop g^ O.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen