1946 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 84

76 bepaalt, en dit laatste beslissicnd is voor het chemisch gedrag van het atoom, zal het chemisch karakter van het betreffende element alleen door het aantal der protonen worden bepaald. Elementen, wier atoomkernen gelijk aantal protonen bezitten, doch verschillend aantal neutronen, noemt men isotopen. Ten einde ze te kunnen aanduiden voegt men aan het chemisch symbool links boven het totale aantal deeltjes der kern toe. Gemakshalve wordt vaak bovendien • links onder het aantal protonen aangegeven. Zoo duiden de symbolen 1H, 'IH, I H de drie isotopen van waterstof aan, wier kernen telkens één proton, doch resp. O, 1, en 2 neutronen bevatten. Evenzoo geeft men door de symbolen 92 U, 92 U en 92 U de isotopen van het zwaarste element, uranium aan, wier kernen telkens 92 protonen, doch resp. 142, 143 en 144 neutronen bevatten. De kernbestanddeelen oefenen aantrekkende krachten op elkaar uit. Om een deeltje uit de kern te verwijderen, moet men dus een zekere arbeid verrichten, die beantwoordt aan de ,.bindingsenergie" van het deeltje. Deze bindingsenergie is weliswaar verschillend voor de verschillende kernen, maar loopt toch niet zeer uiteen. Zij is van de orde van eenige millioen electronvolt, dus van de orde millioen maal zoo groot als de bindingsenergie van een electron uit de ,,electronenmantel" van het atoom. Zooals nu bij de wisselwerking van twee atomen (molecuulvorming) de vrijkomende energie per individueel proces van dezelfde orde van grootte is als de bindingsenergie der uitgewisselde deeltjes (electronen), zoo zal bij de wisselwerking tusschen atoomkernen (vorming van nieuwe atomen) de vrijkomende energie per proces, van dezelfde orde van grootte zijn als de bindingsenergie der kernbestanddeelen (neutronen, protonen)' Ten aanzien van het eerste der bovengenoemde twee punten bieden dus de kernreacties een enorm voordeel boven de chemische reacties. Om ook betreffende het tweede punt, de relatieve grootte der waarschijnlijkheden, eenig uitsluitsel te verkrijgen, denken wij ons twee elementen in gasvormigen toestand in een ruimte samengebracht. Voor de vorming van een molecuul uit een atoom van heieene en een atoom van het andere element is het, afgezien van andere voorwaarden, in elk geval noodzakelijk, dat de beide atomen elkaar zoo dicht naderen, dat uitwis,seling der buitenste electronen kan optreden. De grootte van deze ,,ontmoetingskans" wordt bepaald door de doorsnede van het gebied, waarin de buitenste electronen zich bewegen. De straal hiervan is van de orde van grootte van lO-'*^ cm, dus het oppervlak der bedoelde doorsnede is van de orde 10-1*5 cm^. Voor het optreden van een kernreactie zal het echter noodig zijn, dat de kernen elkaar zoo dicht naderen, dat uitwisseling der kernbestanddeelen mogelijk is. De grootte der ontmoetingskans wordt dus door de kerndoors,nede bepaald. Daar de kerndiameter ongeveer 10-'^ cm^ bedraagt, is het oppervlak der

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen