De eenheid der Nieuwtestamentische Godsopenbaring - pagina 38

36

1917 het Rektoraat overdroeg, wenschte hij onder meer, dat het God zou mogen behagen onder mijn rektoraat rouw en onspoed te weren van onze Hoogeschool. Zou hij wellicht gevreesd hebben, dat ik van zijn sterven had te spreken ? Den 24"!=" Februari van dit jaar, nam God hem in Zijn heerlijkheid, nadat hij slechts ruim vijf jaren aan onze Universiteit had mogen arbeiden. Die arbeid is niet licht geweest, want Sillevis Smitt heeft hem moeten volbrengen onder voor hem niet gunstige omstandigheden. Hij kwam anders dan de meeste hoogleeraren. Hij had zich reeds een positie verworven, was geëerd en bemind en moest nu een nieuwe taak beginnen. Hij moest weer gaan stijgen, nadat reeds een bergtop was bereikt. Daar kwam bij, dat hij de Vrije Universiteit anders vond, dan hij haar zich had voorgesteld. Hij zag haar nog steeds, zooals hij haar gekend had in zijn studententijd met een theologische fakulteit, waarin Kuyper en Rutgers bloeiden, Kuyper, die alles overheerschte met magistralen blik, Rutgers daarnaast een heerlijk tegenwicht door te leeren historische nauwkeurigheid. Het was hem of zijn woord zou klinken naast het hunne, en het hunne klonk niet meer. Daarbij kwam de kwaal, die zijn krachten ondermijnde, hij heeft er zich tegen verzet met alle inspanning, heeft met een moed en volharding, die niet genoeg kan worden bewonderd zijn werk gedaan zoolang het kon, zelfs zijne rektorale rede geschreven en haar uitgesproken in een toestand, dat de hoorders sidderden, ja aan hem lag het niet — maar het werd hem te machtig. God heeft hem den tijd niet gelaten al zijn krachten en gaven als hoogleeraar te ontplooien en had wat beters met hem voor, door hem thuis te halen, waar ook de smart, die het vermeeren der wetenschap brengt, niet wordt geleden. Toch is zijn arbeid niet te vergeefsch geweest. Niet alleen, dat hij zich met al zijn krachten inwerkte in de vakken hem toevertrouwd, maar vooral, omdat hij voor ons allen, hoogleeraren en studenten een voorbeeld is geweest in liefde voor onze beginselen, in liefde voor onze Hoogeschool, in ijver om te arbeiden. Geve God ons dat voorbeeld na te volgen en trooste Hij zijn zwaar beproefde weduwe en kinderen. In het leven eener Hoogeschool wisselen als in het leven des menschen droefheid en blijdschap. God gaf ook groote zegeningen. En zoo mag ik thans spreken van de aanzienlijke uitbreiding der litterarische fakulteit, waardoor het mogelijk is geworden aan de Vrije Universiteit te studeeren in de Nederlandsche taal en in de Geschiedenis. Wij zelf hadden lang hiernaar uitgezien, we weten, dat er in het land onder ons volk om geroepen werd, God heeft het ons nu gegeven, Hem zij de eer. Op voorstel van H.H. Curatoren werden -door H.H. Directeuren benoemd in de fakulteit der letteren en wijs-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen