De Strijd om het Souvereiniteitsbegrip in de moderne Rechts- en Staatsleer - pagina 56

50 Hoezeer ook op het eerste gezicht deze beschouwing met alle zijden in het proces der rechtsvorming trachtte rekening te houden, zij bleef beheerst door het dialectisch grondmotief van natuur en vrijheid, dat voor onderling onherleidbare modale structuren van de onderscheiden aspecten der realiteit geen plaats in het theoretisch werkelijkheidsbeeld liet. * II - HET TRADITIONELE SOUVEREINITEITSBEGRIP EN DE LEER VAN DE SOUVEREINITEIT IN EIGEN KRING Overzien wij nu nog eenmaal de ontwikkelingsgang, die het souvereiniteitsbegrip sinds BODIN in de Humanistische rechts- en staatsleer heeft doorgemaakt, dan meen ik het volgende te mogen vaststellen. In al zijn evoluties, ook in die van de leer der rechtssouvereiniteit, impliceerde het de loochening van oorspronkelijke, materieel-juridisch begrensde competentiesferen van de staat en de overige levenskringen. Oorspronkelijke competentiesferen in deze materieel-juridische zin kunnen nimmer op een positieve rechtsorde gegrond zijn, omdat iedere positieve rechtsvorming als zodanig de oorspronkelijke competentie of rechtsmacht daartoe vooronderstelt. Slechts afgeleide competentie kan een positief-rechtelijke en dus noodzakelijk variabele grondslag hebben. Hoever men ook in een eventueel positiefrechtelijk gevormde hiërarchie van afgeleide competenties opklimt, ter laatste instantie stuit men steeds op de oorspronkelijke competentie, waarvan deze positiefrechtelijke hiërarchie zelve is afgeleid. Waarop berust dan deze oorspronkelijke rechtsmacht als voor-onderstelling van alle positief recht? Deze rechtsmacht kan slechts gegrond zijn op en materieel begrensd zijn door de innerlijke aard, door het interne structuurprincipe van de sociale kring, waarbinnen zij wordt uitgeoefend en dat aan alle menselijke willekeur onttrokken is. Als oorspronkelijke, niet van een andere tijdelijke levenskring afgeleide rechtsmacht kan men haar souverein noemen, mits men onmiddellijk dit souvereiniteitsbegrip begrenst door de toevoeging „in eigen kring". En dan wordt het tegelijk het radicale tegendeel van het in de essentiellment intermediaire entre l'expérience morale et l'expérience des idees logiques. Cette double tension dans l'expérience juridique, qui est la cause de son caractère antinomique intense, du drame aigu, dont elle est Ie lieu, a pour résultat une complexité extreme de ses données immédiates: de la réalité du droit, de l'idée de la justice, qui s'y incarne, et de toute la sphere juridique... J'ai cherché ainsi a reconstruire d'une fagon dialectique cette interpénétration de l'idéal et du sensible, de la valeur et de l'être, de l'autonomie et de Thétéronomie...".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen