De Strijd om het Souvereiniteitsbegrip in de moderne Rechts- en Staatsleer - pagina 52

46

\

de rechtsorden van de superfunctionele volks- en volkerengemeenschap. En deze laatste brengen voortdurend wijziging in de competenties van de staat en de overige functionele groepen. Zo heeft de super-functionele rechtsorde der Westerse maatschappij van de i6e tot de 19e eeuw de suprematie toegekend aan het recht van de territoriale staat en het contractuele recht der vrije en gelijke individuen. Geheel anders was de competentie-verdeling in de rechtsorde der feodale middeleeuwse staatloze maatschappij en in andere typen van super-functionele rechtsstelsels. Tegenwoordig leven wij volgens GURVITGH onder een overgangsstelsel van recht, waarin de suprematie van de rechtsorde van de staat en van het vrije contractuele recht geheel is ondermijnd door de nieuwe heerschappelijk gevormde rechtsinstituten der economische groepen van het georganiseerde kapitalisme, die nog het spiegelbeeld leveren van een volkomen gedesintegreerde, door klasse- en groepstegenstellingen verscheurde economische maatschappij. Anderzijds dringt de toenemende volkenrechtelijke organisatie de statelijke rechtsorde steeds verder uit haar overheersende positie terug. Uit deze chaotische overgangstoestand bieden zich dan twee uitwegen aan: 't zij een autonome (aan de statehjke rechtsorde aequivalente) rechtsorganisatie van het economisch leven op de grondslag der bedrijfsdemocratie, beginnend met fabrieksraden en culminerend in een nationaal-economische Raad, een „geleide economie" gecontroleerd en geregeld door de belanghebbende partijen zelve, 't zij de totalitaire staatsorden van verschillende soort. De grote betekenis van GuRvrrcH's rechtssociologische theorie der rechtssouvereiniteit Hgt in haar diepe wijsgerige fundering en veelzijdige sociologische uitwerking. Zij gaat daardoor verre uit boven die van DuGuiT, die evenzeer radicaal met de leer der staatssouvereiniteit op het gebied der rechtsvorming brak, maar aan het grondprobleem van iedere souvereiniteitsleer: de onderlinge verhouding tussen de materieeljuridische competentiesferen der onderscheiden samenlevingskringen geen aandacht schonk. Intussen blijft in GURVITGH' theorie volkomen in het duister, hoe men zich de nationale en internationale gemeenschap in de zin van ongeorganiseerde infra-structuren als dragers van de absolute rechtssouvereiniteit heeft te denken. GURVITGH opereert hier met zijn bekende constructie van het „fait normatif" als eigenlijke en oorspronkelijke rechtsbron. Volks- en volkerengemeenschap zijn volgens hem sociale feiten, waarin zich de rechtswaarde of rechtsidee in haar alzijdigheid heeft belichaamd, terwijl in de bijzondere sociale groepen als „faits normatifs" slechts bepaalde aspecten dezer rechtsidee zijn geïncorporeerd. Dit houdt dan onmiddellijk verband met het superfunctioneel karakter dezer al-omvattende

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen