De Strijd om het Souvereiniteitsbegrip in de moderne Rechts- en Staatsleer - pagina 67

6i van beide hun eigen innerlijke aard en oorspronkelijke competentiesfeer ^). Het door de zgn. „Normlogik" opgestelde postulaat van de „Einheit des rechtlichen Weltbildes" is theoretisch slechts te verwezenlijken bij een grondige nivellering van de individualiteitsstructuren der menselijke samenleving en bij een principiële verflauwing der grenzen tussen de oorspronkelijke competentiesferen der sociale levenskringen. * En liiermede beëindig ik mijn critische beschouwingen over het souvereiniteitsbegrip. In de loop van mijn betoog hebben de principiële bezwaren, die ik tegen dit begrip in zijn traditionele conceptie ontwikkeld heb, een diepere en universele achtergrond gekregen in het gehele theoretisch werkelijkheidsbeeld, waaruit het geboren is. Het theoretisch werkelijkheidsbeeld, waarvan de onderscheiden vakwetenschappen uitgaan, is nimmer neutraal tegenover de religie, maar wordt intrinsiek beheerst door het religieuze grondmotief, dat de wetenschappelijke denkactiviteit haar centrale aandrift geeft. Hier ligt het innerlijk en noodzakelijk aanknopingspunt tussen religie en wetenschap. Naarmate onze Universiteit uitgroeit wordt de innerlijke reformatie onzer theoretische visie op, de werkelijkheid steeds dringender eis. Want het zijn niet rossen en ruiters, die ons bij het najagen van het ideaal harer stichter ter overwinning zullen voeren. Het is alleen en uiteindelijk de innerlijke drijfkracht van het schriftuurlijk grondmotief der Reformatie, dat van schepping, zondeval en verlossing door CHRISTUS J E Z U S , dat ook onze theoretische visie op de werkelijkheid ^) Wanneer in deze zin het veel besproken en omstreden art. 2 sub 7 van het Handvest der Verenigde Naties wordt verstaan, dan verliest het begrip „domestic jurisdiction" dat exclusief en absoluut karakter, dat aan het traditionele souvereiniteitsbegrip inhaerent is. Trouwens, reeds het voorbehoud aan het slot van het artikel: „but this principle shall no prejudice the application of enforcement measures under Chapter V I I " geeft een volkenrechtelijke binding van de oorspronkelijke staatscompetentie. Ik geloof echter, dat het onjuist zou zijn aan te nemen, dat de bepaling van de grenzen dezer laatste volgens het statuut eenzijdig door het volkenrecht zou kunnen geschieden. Reeds art. 5 1 , dat uitdrukkelijk het „natuurlijk recht der staten tot individuele of collectieve zelfverdediging" erkent, wijst er op, dat het Handvest van een principiële grens voor de volkenrechtelijke competentie der U N O . uitgaat, die uit de aard van de staat zelve voortvloeit. Vgl. over deze kwestie GOUDRÏCH and HAMBRO Charter of the United Nations (2e ed. 1949) p. 98—100; Dr HANS WEHBERG Der Nationale Zustdndigkeitsbereich der Staaten nach der Satzung der vereinten Nationen (Arch, des Vtjlkerrechts, Bnd. 2 Heft 3, 1950) S. 259 f en Dr G. H. J. VAN DER MOLEN Uitsluitend nationale bevoegdheid en gemeenschapsbevoegdheid in het volkenrecht (1946) blz. 26vlg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen