Onbekend maakt onbemind.

De gedachte om een „Hongaarsche Heraut" uit te geven in onze taal en dan geschreven door Hongiaren over het Hongaarsche kerkelijk leven uit het verleden en 'ijxet heden, is eene zeer geluli'kige geweest, vooral omdat wij daardoor eenigszins O'p, de hoogte kunnen komen van wat er eens was en nu nog rest van Gereformiéerd kerkelijk bewustzijn onder de Hongaren. Nooit k'wam' .zoo sterk uit het geloof laan de katholiciteit der kerk onder de

gereformeerden "dan in onze dagen. It' bedoel niet te berinneren, dat er Deputaten zijn voor de correspondentie met de buitenlandscihe kerken, maar veeleer, dat zich eenige mannen vereenigd hebben louter met het doel om na te gaan, waar nog'Gereformeeixie Kerken en groepen zijn en dan te trachten daarmede in contact te komen. Ook mag ik als bekend veronderstellen, dat er eene actie in werking is, die in het bizonder bedoelt de gereformeerden in Duitschland de hand der hulpe te bieden, opdat door herleving van het gereformeerde leven een kradht voor die natie bewaard en vermeerderd worde, die het geheele land ten rijken zegen kan gedijen. Nu is het heel goed, dat in onderscheidene van onze kerkelijke organen van tijd tot tijd mededeelingen voorkomen uit het kerkelijk leven der verschillende landen, doch dit is niet voldoende. Betrekkelijk veel konden wij lezen over Hongaarsche toestanden. Meerdere Hongaren traden in onze kringen op. Velen onzer reisden naar Hongarije. Ontallijk vele families hadden maanden lang kinderen uit gereformeerde gezinnen in haar midden. Toch zal het getal dergenen, die zich een tamelijk' goede vooirstelling Jciinnen maken van de Grereformeerde Kerken in Hongarije wel uiterst klein zijn. Dat gaat ook' niet gemakkelijk! Toch wil men dat graag. "Wat pen liefheeft wil men kennen. Er is een nauw verband tusschen den graad onzer liefde en de niiate onzer bekendheid met wat en wie wij sympathie toedragen.

Wat weten wij eigenlijk van de gereformeerden in Duitschland ?

Eens zette ik boven een artikel in deze rubriek: Waar zijn ze gebleven? Ik vraag dat in verband met mannen van name uit vorige dagen hier heel goed bekend. Ik bedoelde te vragen: zijn er nog van die kracht en van die beteekenis? 'Thans kan ik daarop 'mijzelf wel antwoorden. Waar ze te vinden zijn, weet ik nu al beter, dan toen ik die vraag stelde. Er zijn nog gereformeerden in Duitschland! Niet weinige zelfs! Mannen wier bazuin een helder geluid geeft. Met alle vrijmoedigheid durf ïk tot nadere kennismaking dringend onze menschen, die gelooven in de katholiciteit der kerk, aanbevelen zich te abonneeren op de „Reformirte Kirchon-Zeitung". Dit blad, het orgaan van den gereformeerden bond voor Duitschland, wordt heel goed geredigeerd. .Daarin schrijven mannen, die vooraan staan in de gereformeerde actie. Zoo kan men zelf oordeelen over het karakter van hu a gereformeerd-zijn. Dian jfcan men lezen met welke ontzaglijke moeilijkheden, die , , bondsmannen" hebben te worstelen. Misschien schouwen zieners reeds eene wolk zoo groot als eens mans hand. Het kan zijn, dat anderen al hooren het geruisch als van een sterken regen.

In die Zeitung schrijven onderscheiden mannen „stichtelijke stukken", ; meditatiën. Voor korten tijd o.a. de jonge professor van den bond B a r d t uit Göttingen; wiens meest bekende werk over den brief aan de Romeinen nog onlangs besproken werd door Prof. Grosheide. In het nummer van den 15 April staat een breed uittreksel van een preek door Kurt Rebertaann in de Geïnformeerde Kerk van Göttingen gehouden, over Luk 11:27, 28. Heilig ernstig dringt de prediker er op aan, dat voor de Gereformeerde Kerken in Duitschland vóór alles noodig is: et Woord Gods te hooren en te bewaren. Maar in het bizonder trok mijn aandacht een artikel van Ds Kolfhaus van VIotho, Westfa.len: et dreigend gevaar voor kleine gemeenten oim te worden opgelost. Smelten de kleine gereformeerde gemeenten op in die deelen van Duitschland, die overwegend Lutihersch zijn, dan verliezen zij haar naam', geschiedenis en karakter. Gebeurt dit, dan zal dat vooral te wijten zijn aan de slapheid der gemeenten; som'mige zijn totaal dood. In de oogen der „Uniem, annen", de voorvechters van de geünieerde kerk, een erfenis uit het begin vlan de vorige eeuw, toen men niet meer Lutihersch en niet meer gereformeerd wias en wilde zijn, zijn gereformleerde gemeenten overbodige weeldeartikelen. Ook in Duitschland wil en mOet men bezuinigen! Dan dit maar het eerst op de .Gereformeerde Gemeenten! Smelt ze dan samen met Luthersche Gemeenten! Vele Gereforfoi-meerde Gemeenten hebben het verdiend, naar Kolfhaus' oordeel, dat zij geen achting genieten. Daarbij komt, dat de kerkelijke besturen van de vroegere koninklijke-pruisische landskerk nooit vrienden waren der gereformleerde groepen en dat zij schijnen tot op den dag van heden weinig te hebben geleerd inzake hun verhouding tot de gereformeerden. Zwaar rekent Kolfhaus het vele gemeenten toe, dat zij er het allerminst en allerlaatst naar schenen te vragen bij de beroeping van een predikant of de begeerde man wel gereformeerd was. Van de kerken, die zich bij den „bond" hebben aangesloten of dat nog zullen doen, rnag geen erikele hare zelfstandigheid verliezen! Onder de tegenwoordige moeilij'ke omstandigheden valt er niet aan te denken, dat alle kleinere of grootere groepen van gereformleerden een eigen predikant zouden kunnen hebben, echter, dan miogen zij niet verbonden worden aan een Luthersche predik'antsplaats, 'doch dan dient zij ter bearbeiding te worden toegewezen aan den naastbijgelegen gereformieerden kerkeraad. Onze gemeenten gaan niet onder, aldus leest ge 'dan verder, door eene vijandige houding der Lulhersche Consistories, talaiar zij sterven door eigen zelfgenoegzaamheid en door gebrek aan gevoel van verantwoordelijkheid. In zulke kleine gemeenten dient men „leeskerk" te houden en zal mlen zich tevreden moeten stellen met van tijd tot tijd te genieten de levendige verkondiging van Gods Woord. De ouderlingen moeten huis-en ziekenbezoek doen! Zelfs zullen zij, gelijk dat reeds het geval is in de kleine gemieenten van het Oosten, 'het catechetisch onderwijs mbeten geven. Vooral 'de bond heeft een heerlijke roeping ten opzichte van ideze imtet den ondergang bedreigde icleine gemeenten. De bond moet het houvast worden voor deze vereenzaamde groepjes. En eindelij'k wordt er sterk op aangedrongen, dat de Gereformeerde Gemeenten zich ambtelijk nauw bij elkander zullen aansluiten. Het is mij, als i'k verder lees wat Kolfhaus voorslaat, jalsof ik een stuk lees zooals die lang voor de Reformatie van '86 in „De Heraut" verschenen. Men leze de ., Kirchen-Zeitung" en zal zich verblijden!

In nr 17 staat een vrij goed artikel over de „evangelisdhen Kirchender Niederlande", van Leuffs uit Barmen. Toch blijkt er uit, 'dat de schrijver niiet genoegzaam met onze kerkelijke toestanden bekend is. Ik weet niet bij wien of waar hij zijn licht opstak. Hij noemt ons bijvoorbeeld steeds , , Altreformirten". Hij acht een groot gevaar voor het Protesantismte in ons land „de verregaande versplintering" : 't Is noo'dig, dat mien zich in den kring van den „gereformeerden bond" nog beter oriënteere op onze kerkelijke kaart!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen