PERS-SCH0UW.

Een tegenvaller.

Ds C. Lindeboom bespreekt in „De Bazuin" de eindelijk afgekomen subsidieregeling voor het buitengewoon lager onderwijs (doofstommen, blinden, enz.).

Verwacht werd, dat wij met deze filantropische inrichtingen, die toch zek'er het eerst en bet meest recht hebben op overibeidssteun, nu eens eindelij'k uit de moeilijkheid zouden geraken.

Maar...

Maar!

Het Staatsblad van 29 October j.l. bracht het langverwachte besluit. Het bevat niet minder dan 7 hoofdstukken en 66 artikelen en daarom kunnen we er niet aan denken, ook maar een overzicht van den inhoud te geven. Dit is ook niet noodig. Onzen indruk kunnen we saamvatten in enkele woorden: dankbaar maar niet voldaan.

We zijn dankbaar. Want thans zullen door het Rijk de jaarwedden worden vergoed ook van de onderwijzers aan de buitengewoon lagere scholen, naar de regelen die bij het gewoon lager onderwijs gelden, echter met toevoeging van een marge van f300.—. Bovendien ontvangen centrale scholen, (dat zijn die, van welke meer dan' de helft der leerlingen afkomstig is uit het geheele land, dt uit een groot gedeelte van het land) een tegemoetkoming in de kasten van materieele exploitatie. Deze tegemoetkoming bedraagt per jaar: voor de scholen voior doofstommen en blinde kinderen f 25.—, voiOr de overige scholen f 20.— per leerling.

Vanzelf worden nu ook allerlei eischen gesteld. Maar 't komt ons voor, dat die niet te bezwarend zijn. Vooral niet, wanneer, g.elijk 'te verwachten is, voldoende rekening zal worden gehouden met den overgangstoestand.

Voldaan zijn we echter allerminst.

Niet zoozeer, wijl het nieuwe besluit pas op 1 Jan. 1924 in werldng zal treden. Ook dit is een tegenvaller. Maar lang niet de ergste.

De grootste teleurstelling is, dat van de b o u w-kosten met geen enkel wqord wordt gerept. In 't algemeen zwijgt het Besluit van de gebouwen. Met uitzondering van één artikel (18): , , Het Schoolgebouw behoeft de goedkeuring van den Inspecteur". Maar overigens staat er niets in, noch over de stichting, noch over de vernieuwing van schoolgebouwen.

Hier komt nog bij', dat het onderhoud van internaten geheel voor rekening der betrokken Veceenigingen wordt gelaten.

Wat een en ander beteekent b.v. vooir „Effatha" is licht na te gaan, als men bedenkt, dat „Effatba's" instituut voor 35 a 40 leerlingen is berekend, terwijl het er nu reeds een kleine 80 moet herbergen.

Over een nieuw gebouw was reeds herhaaldelijk overleg met de Regeering' gepleegd. Telkens werd het bestuur moed ingesp'roiken. 't Eenige wat het noioidig had, was: geduld. Straks kwam alles • in orde!

En • thans....? Elke plaatselijke Christelij'ke School, die aan de gestelde eischen voldoet, kan van de burgerlijke gemeente een nieuw gebouw 'krij'gen.

Maar de scholen van „Effatha", „Bartimeüs" en andere, die openstaan voor ongelukkige kinderen uit heel het vaderland, mo'eten zichzelf maar ziien te redden.

En nu weten we wel, dat bepialingen inzake school-bouw uit oorzak© van bezuiniging achterwege zullen zijn gebleven. Maar dan vragen we toch: is dit niet een bezuiniging aan d©n kleinen kant? 't Gaat hier maar over een klein getal scholen, een getaJ dat niet of nauwelijks voor uitbreiding vatbaai' is. Moeten deze nu juist het kind van de rekening worden?

Misschien zal men ons verwijken naar den aanhef van het Besluit, dat zegt, dat thans, „in afwachting ©ener definitieve regeling", aan art. 4 der Schoiolwet 1920 „een vO'Orloopige uitvoering" wordt gegeven.

Maar — de ervaring leert, dat tijdelijke maatregelen soms Q 200 lang van kracht blijven. In 1920 had ook niemand gedacht, dat dit Ko-n. Besluit vier volle jaren qp zich zju laten wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen