„Gereformeerd Farizeïsme? Zijn de Gereformeerden de Farizeeërs van dezen tijd?” door K. Schilder, Geref. pred. te Delft. Delft — Boekh. en Drukkerij W. D. Meinema. 1925.

BOEKBESPREKING.

Volgens besluit der redactie heb ik dit geschrift liier aau te kondigen. Het is een uitbreiding van het referaat, dat onder gelijken titel op den Theologischeit Schooldag gehouden werd en eveneens een (hoewel minder sterke) uitbreiding van de over het onderwerp in „De Reformatie" gegeven artikelen. Afzonderlijke uitgave geschiedt op verzoek, ook al, omdat ik meen, dat het onderwerp van de zijde der vele tegenstandera van de Gereformeerde kerken belangrijk gemaakt woidt: Wanneer niet alleen van den zeer ver van ons afstaanden, maar ook van den naast onze deur wonendon criticus de klacht klinkt, dat Gereformeerden farizeeërs zijn, dan is een der eerst© pogingen tot weerlegging van die aanklacht reeds hierin • gelegen, dat men op de kwestie ingaat. Nog kort geleden schreef ds Lingbeek over het farizeïsme van de Gescheidenen, en mocht ds Sluiter, Christelijk Gereformeerd leeraar te Assen (in de Chr Geref. Kerkb. v. Groningen etc, zie Bazuin 29 Nov. 1924) zoo ook nog eens soortgelijke bewering kwijtraken. Want er zijn zoo van die menschen, die zelf zich het recht toekennen, er maar op los te beweren zonder een zweem van bewijs te geven, en die dan, niet bedenkende, dat deze houding juist één der farizeeuwscho kwalen is, een ander aan den pols voelen, tenminste aan de plaats' waax de pols verondersteld wordt te zitten, om te constateeren, dat hij lijdt aan de kwalen van het farizeeërdom.

De stof is over verschillende paragrafen verdeeld, teneindo de lezing te vergemakkelijken en het geheel meer overzichtelijk te maken.

Misschien kan ik, nu ik toch bezig ben aan deze zaalc, nog even antwoorden op een brief van eon Reformatielezer, die met mij verschilt van meening, als ik zeg, dat gereformeerde ganhedristen niet bestaan. Natuurlijk wil dat niet zeggen, dat er niet menschen onder hen zijn, die op kerkelijke vergaderingen met een zeker overwicht spreken en met kort gebaar de kwesties afmaken. Maar het is pure nonsens, dit zuiver individueele verschijnsel sanhedrisme te heeten, of gereformeerd. Zulke menschen zijn er over-al. En het is alleen maar de vraag, of het gereformeerde leven hen kweekt krachtens eigen aard en beginsel. En dan zeggen we: a}s zulke menschen bestaan, is het alleen krachtens den wi* des volks, die hen telkens maar weer kiest. En wat het oiverige betreft: zulke typen worden wel gekweekt in een kerkelijke samenleving, die machthebbers kiest voor altijd, en wel in een kring, die leeft van de wederzijdsche verheerlijking, maar niet bij de Gereformeerden, die ieder dwingen af te treden en die hun critiek op elkaar, tot in de pers toe, allesbehalve malsch houden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen