Gezag en ervaring.

ZÓÓ sprak eens Johannes: ik ben niet geschikt Jezus de sandalen los te maiken.... En toen Jezus kort daarna bij hem kwam en zeide: Johannes, doop uw Messias, — toen heeft hij' bewezen, dat deze belijdenis geen gelegenheids-, maar een verlegenheidswoord geweest was. Hij weigert. Hij w^eigert bij herhaHng. Hij weigert aaiihoudend, zooals de-grondtekst bewijst. En wij begrijpen dat wel. Maar wij mogen het daarom nog niet goedkeuren. Zijn hart spreekt wel; ma, a, r het hart, het gevoel heeft niet te beslissen. Jezus moet beslissen. Tot hern mag niemand ooit „neen" zeggen; hij heeft altijd recht op „ja, , ja". Ja, bij herhaling'. Ja, ook al begrijpen we Hem niet in .Zijn verlangens en geboden. - - ^ ^ ^ é ^ ^ ^ Ö i l

Maar Johannes zégt: h èè rn-MÖ@t' dè Htiiïderé den meerdere doopen? Dia doopt, bedient het ambt; en die ge-doopt wordt, erkent hst. De doopier treedt op als de meerdere, de gedO'Opte als de mindere. Kan dat wel? Christus is toch de meerdere? Hij' moet zegenen, maar niet gezegend wórden. H ij' moet doopen met Geest en vuur, maar ïi®-mmw doopt worden, vindt Johannes.

Nu denken we aan den brief aan de Hebreen. Daar gaat het over de ontmoeting van Abraham met Melchizedek. D'aarbij bleek Melchizedek de meeste en Abraham de minste. Want M'elchizedek zegende Abraham, die vOiOr hem rieerknielde; en — de man die zegent is immers meer dan diet gezegend wordt? En, — Abraham gaf aan Melchizedek de „tienden" van' den behaalden buit. En wederom — iemand, die de tienden aanneemt is de meeste, en die ze opbrengt is de minste. "Nu ziet de Hebreërsbrief daarin iets hooigers: in Abraham en Melchizedek' w, a, s ©en ontmooting van Aaron en Christus. Aaron is Abrahams zoon; toen Abraham de meerderheid van Melchizedek' erkende, toen erkende dus óók reeds Aiiroin, dat Melchizedek meerder was, dan hij' ooit zou zijn; en dat Melchizedeks' priesterschapi het zij'ne overtroif. En omdat nu Melchizedek' type van Christus is, 'daarom heeft het priesterschapr van Aaron reeds geblikt gelegen voor' den beteren priester naar Melchizedeks orde, dat is voor den Christus.

De D'Ooper heeft den brief aan da 'Hebreen nooit gelezen. Maar gedachten als hierin vertoJkt zijn. Il e e ft ook z ij n geest uitgebroed. Hij was een Aaronskind, zoowel van vaders-als .nioederszijde. Maar hij 'hee-ft inde woestijn gezien^, dat Aarons priesterschap in der eeuwigheid niet' kan verlossen. Hij heeft ook den priesterdienst van Aarons oxde niet begeerd. En nu staat daar bij' den Jo^rdaan Johannes tegenover Jezus. Twee familieleden ontmoeten elkander. Ja, maar ook: A a r o n e n M e 1 c h i z e d e k ontmoeten cUcander. En weer knielt Aaron. Hij''zegt wederom: gij zijt de meerdere. Zegen mij, gij zijt de meeste. Ik moet u niet doopen, gij; moet het mij doen. De meerdere moet den mindere zegenen.... Maar dit ontroert ons: terwijl Johannes, de Aaroniet, de meerderheid van den Christus belijdt, daar komt hij in hétzelfde uur to't ongehoorzaamheid. Hij weigert. Hij weigert sterk'. Hij erkent de meerderheid, hij., vraagt O'm den zegen en knielt voor den Meerdere dffn Melchizedek!. Maalr tegelijk wordt hij dienstweigeraar. Hij geeft de tienden niet af. Want de gehooirzaamheid geven, dat is: de tienden geven.

Leer hieruit, o mensch, een diepe les. Johannes is verslagen om de grootheid vaJn Christus; maar liij wil in dit critieke oogenblikf de vraag van meerderheid en minderheid ten deele uit z i c h-z éSÏlilefelissen. En dat brengt hem tot die smartelijke ironie, dat hij in hetzelfde oogenblik de mindere wil zijn en alle tienden geven wil, en tegelijk de mindere niet wil zijn en den tol der volstrekte onderwerping weigert. Hij* weigert zeer. Het is dienstweigering onder dienstbelijdenis. En deze tragische verwarring leert ons: dat - Christus' gezag niet zoo klein i s, als w ij' dat gezag e r V a r e n en doorzien. Christus' gezag gaat boven onze ervaririg uit en daartegen in, als het moet. Onze ervaring kan uit zichzelf geen proifetie vervidlen; noch de typische ontmoeting van "Abraham en Melchizedek in vrome naïviteit herhaling geven zonder bederf èn bezoedeling. Met de ervaring „zonder meer" geven wij' als v r oi o m-heid uit wat inderdaad is een tegqns trij'digheid èn een vergissing. De ervaringschristen belijdt wel de dienstbaarheid, maar weigert toch den dienst, als hij uit zichzelf zijn plaats tegenover Christus bepalen wil. Niet onze ervaring spreekt het rechte o: oi r d 'é e 1 over den Christus, maar de Christus spreekt het rechte oordeel over qji? e ervaring; want de tienden geveAg^É^^É^SPg®ii^^ worden, en dat alleen'.'"'-"'•*'^'*''''"''^''•

^ B S ' K. s. •

''Verbetering. In het nr van verleden week stond, kolom 1, al. 4: Maar ook'dan nog BLIJFT de tekst volop arbeid^aaia. .. Lees voor „blijft" : „geeft •. .%..., «-!.,

In kolom 2, regel 6 v.b., stond: het altaar der liefde „ontwennen". Lees: het altaar der liefde „vullen".'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen