P. OOSTERBAAN †

IN MEMORIAM

Gevoelig werd ons blad getroffen.

Het hoofd van de firma Oosterbaan 6 Ie Cointre, welke onze uitgeefster is, de heer P. Oosterbaan, werd door den dood weggenomen.

Dit sterven ontroert ons te meer, omdat wij er niet op waren voorbereid.

Wel kon de heer Oosterbaan in de laatste maanden aan de uitnoodigingen der Redaktie om haar vergaderingen bij te wonen geen gevolg geven.

Wel luidden de berichten, dat hij tengevolge van overspanning den eersten tijd rust moest nemen.

Maar dat de schrede tusschen den mensch en den dood bij hem kleiner was dan bij ons allen, konden wij niet vermoeden.

Daarom komt deze slag ons nog onwezenlijk voor.

Het valt ons inzonderheid moeilijk „De Reformatie" te denken zonder den heer Oosterbaan.

Hij was er niet slechts ten nauwste bij betrokken.

Hij was er schier mee vereenigd.

Hij is de eenige, die heel de geschiedenis van ons blad, van vóór haar verschijning af, heeft beleefd.

Toen schrijver dezes, die van het eerste nummer af als eindredakteur fungeerde, aan de voorbereidende maatregelen deelnam, was er reeds een heele strijd gestreden.

Een voorpostengevecht van wat later te Assen op grooter schaal zou worden gezien.

En hoewel de heer Oosterbaan zich steeds eenigszins op den achtergrond hield, ging dat alles toch door zijn ziel heen.

Hij deed zich niet gelden als de eigenaar-uitgever, nog minder nam hij de houding aan van een huurling-uitgever, maar hij deed zich kennen als iemand, die ook vertrouwen had in de roeping van ons blad.

Dat maakte voor de Redaktie de samenwerking met hem zoo aangenaam.

Al was de Redaktie in haar arbeid geheel onafhankelijk en al wist zij, dat hij de rechten der Redaktie volledig respekteerde en liever daarin te ver zou gaan dan er aan te kort te doen, toch riep zij gaarne zijn advies in.

Den vasten koers, welke ons blad eerst onder strijd, later zonder strijd van binnen heeft gevolgd, had zijn hartelijke sympathie.

Het genot als redakteuren homogeen te zijn, werd te meer verhoogd, waar ook de uitgever met ons homogeen was.

Dat maakte het samenwerken tot een lust.

Men zal dan ook verstaan, dat niet een gewoon leedgevoel ons aangrijpt, maar dat wij het gevoel hebben, dat er iets buitengewoons werd verbroken.

De heer Oosterbaan nam een belangrijk stuk van de historie van ons blad mee.

En dit geldt nu alleen nog maar „De Reformatie".

? Doch hoeveel nam hij niet in zijn belangstelling en werkkracht op!

Aktiviteit was een der kenmerken van zijn leven.

Niet zoo'n klein deel van het jaar was hij op reis.

; , Hij was uitgever met heel zijn hart.

Daarenboven: Gereformeerd uitgever met de daad.

^ En dat houdt wat in.

Een Gereformeerd uitgever moet heel wat winstgevende lektuur afwijzen.

De keur, welke hij over zijn uitgaven oefent, komt hem pp geen geringe flnanciëele derving te staan.

'•'^Gereformeerd uitgever te zijn en te blijven kan slechts geschieden door vele verzoekingen heen.

Gereformeerd uitgever te zijn en te blijven is genade.

Die genade heeft God den heer Oosterbaan geschonken.

Als Gereformeerd uitgever mocht hij gezien worden.

En de Heer e heeft het hem ook bewezen, dat in de onderhouding van zijn geboden groote loon gelegen is, dat de godsvrucht in het practische leven ook voor het tegenwoordige beloften heeft.

Hoe zal de heer Oosterbaan in de ruime sfeer, waarin hij zich bewoog, gemist worden!

Hoe zal hij gemist worden, bovenal in den intiemen kring van zijn gezin!

De droefheid, die het hart der achtergeblevenen vervult, moet overstelpend zijn.

Daarom bevelen wij hen den Goddelijken Trooster aan.

Hij geve, wat niemand geven kan, niet alleen te rusten in, maar zelfs te danken voor Zijn Goddelijk bestel.

Wiens hand is zóó zacht om te verbinden als de hand van Hem, die slaat.

Af en toe bleek ons uit kleine trekjes ook de aanhankelijkheid van het personeel der Goessche drukkerij, jegens hun patroon. °

Niet het minst kwam dat uit bij het jubileum, dat de overledene nog niet zoo lang geleden mocht vieren.

Ook onder hen maakt ongetwijfeld weemoed de harten week.

Doch het geloof make sterk!

Geloofsbanden worden door den dood niet slapper, wel sterker.

Geloofsbanden nemen op, wat een ander, die werd weggeroepen, moest laten hggen.

De gedachtenis van Oosterbaan zal bij allen, die hem meer van nabij hebben gekend, in dankbare zegening blijven.

Die gedachtenis staat in het gouden licht van de verzekering, welke de doodstijding vergezelde:

IN VREDE ONTSLAPEN.

Eindredakteur.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen