De Geref. StudentenbeweoinB.

VI.

De s p i e g e I V a n d e N. C. S. V.

Wie zich aan anderen spiegelt, spiegelt zich zacht. A'ooral als men zelf meermalen den spiegel zich voorhield, en, over den ander herhaaldelijk sprak, is er redefi, o-m aan het wapen van het Delftsche studentencoirp-s te denken: een juffro-uw, en een spiegel, ook nog wat Latijn: inspice et cautus eris.

Ik meen, - dat de Oipzettelijke aanhangigstelliug ^'an de formuleering van een grondslag voor onze huidige gereformeerde stiidentengeneratie zelf Mï-el daarom in de eerste plaats wenschelijk is, omdat de N. C. S. V., waaruit de 'G. S. B. toch wel enkele motieven — volkomen terecht — heeft ontleend (immers, die N. C. S. V.. ha: d veel goeds) hier den spiegel houdt. Inspice et cautus eris. AVat heeft in de N. C. .S. V. bekooird, en is b.v. door „De 'Heraut" a, ls haar bizondere deugd naar voren gebracht? (N. C. S. V. = NederI. Chr. Stud. Ver.). Was het niet juist de bedoeling, om in de studentemvereld te getuigen van Jezus Christus, straks ook, om in den kring van de eigen leden het religieuze leven te versterken? Er waren er indertijd, voor wie de N. C. S. V. een zachte moeder was; terjwijl het corps nog niet van zijn wijnkelder scheiden kon, gai de N. C. S. V. aan velen, die niet corpslid waren — ik spreek na, luurlijk hier over openbare universiteiten en oude tcestanden — gezelligheid, maar ook de , , aanraking" met de religie. „Nu socialisten in Delft en xVmsterdam de kerkhofstilte met hun levenwekkende strijdkreet gebroken hadden, zooals zeventig jaar vroeger het Réveil in Lei-den, verschenen allerlei partijen na elkaar op het slagveld". (Brom, Omkeer 6tud. leven). De 'N. C. S. V. was ook onder die den strijd Jsewust aanvaardden.

En indertijd — de N. C. S. V. werd in 1896 cpgericlit — toen de Gereformeerde studenten nog niet gekomen waren toit een groote organisatie, hoewel de Unie Hendrik de Cock reeds in 1886 opgericht was (een unie van geref. studenten aan de openbare universiteiten, later S. S. R. genoemd) heeft het ideaal en het onvermoeid getuigen van de N. C. S. V. velen, oo-k gereformeerden, achter haa-r vaandel zich doen scharen.

Sinds is in de N. C. S. V. veel veranderd. De toestand werd zoo, dat gereformeerden zelf voelden: dat kan zooi niet langer. Men heeft gezegd: nu ja, de synode. De synode van de Geref. Kerken. Ja, ja. Heeft men vergeten, dat reeds in „Fraternitas", d.d. 15 Maart 1914, toen nog geen gereformeerde synode iets had ondernomen tegen de N. C. S. V., de schrijver van , , In en Om het Studentengilde" liet druldcen:

De eerste Christengemeente, vol van geloof, worstelt met de w-oorden onv uitdrukldng te geven aan dat geloof, maar verovert het Ap-ostolicum. De N.C.S.V. als zij in 1896 wiordt opgericht, belijdt hetzelfde Apostolicum, maar ontvangen. En dan in '98, in 1910 en '13 , ook een „worstelen met de woorden". Maar dan in tegengestelde richting. Want men worstelt er met het Apostolicum. De eerste Christenen niet wetend hoe arme woo-rden hun rijk geloof zullen ontvoijwen; in N.C.SA^ kring vooral vrees, dat de woorden te veel zullen zeggen. Daar het Apostolicum gegroeid als een levende bloem, hier soms gesold en giM-obd, hoe de afgesneden schoonheid te plaatsen.

Want wie zal in gemoede beweren, dat zelfs nu, nu de 12 Artikelen voor de zooveelste maal aan do N.C.S.V. werden verbonden, zij in haar geheel in die Ariikelen belijdt, wat de - eerste Christengemeente ' daarin beleed?

Alen weet in - de N.C.S.V. zeer goed, dat de „leer" het

„leven" niet geeft. Men moet er.o.i. nog leecen, dat , men toch altijd ©en j.leer" hebben moet, waarnaar wordt geleefd. M.a.w.: een vast ea gemeenschappelijk ideaal, waarheen ieder streeft.

Op uitzetting harer grenzen bedacht, heeft mgn terecht het „voorloopig lidmaatschap" ingesteld. Juist dat: de armen wijd-opeii, doet weldadig aan. Maar nu zal 't er toch allereerst om gaan, „doode leden" levend te maken, liever dan ze dood te verklaren, d.i.: te laten gaan. Wat dan werkelijk dood i s, valt dan van zelf wel af. Schuurnians Stekhoven heeft gelijk: „Juist tégenover zulke menschen moet m.i. de N.C.S.V. haar roeping bewust zijn of worden''. („Elth." 5 Mrt '14).

Veel van wat hier staat, zou in onze dagen een deel va, n de gerei', studenten tegen een deel van de 'G. S. B. willen aanvoieren. Neen, niet wat betreft de beschrijving van het heden, (ik ga d'aar na niet op in), maa, r ter aanwijzing van wat gebeuren moet om „uit de impasses te geraken". En de man, die ZOO' schreef, was geen ander dan ©en student, schrijvende ex aiietoritate sua. •

Hier wordt reeds ronduit erkend, dat het ontbreken van een vasten, belijnden grondslag, in de N. C. S. V. den arbeid niet vergemakkelijkte, doch bemoeilijkte, juist voor hen, die gereformeerd wil-1 e n zijn, omdat ze het nu eenmaal móeten zijn van Godswege.

Worden die bezwaren soms aangedikt door iemand, die ze noodig heeft als argumenten, om den strijd van .tegenwoordig in den kring der G. S. B. te helpen winnen, stel, dat hij er iets van ziet komen in het huidig stadium? Allerminst. Ik mag verwijzen , alweer naar den schrijver van In en Om het Stiidentengilde, die 2 Juni 1915 zelf toegeeft: dat de positie der Gereformeerden in de ? v. C. S. V. ZOO' iets was a, ls een „geest-en hoofdzaak-kwestie". Een kwestie om benauwd voor te' zijn; ziei den spiegel der Herv. Kerk. Hij herinnert aan de vergadering van 31 Mei d.a.v. te Amsterdam, in Parkzicht, waar.op instigatie Van de afdceJing V. U. der N. C. S. V. werd gepraat over de A'. C. S. V., Een leemte scheen het den auteurstudent toe, dat „de Kamper proffen" niet waren iiitgenoodigd; blijkbaar stelde hij op hun advies l.rijs. Onder de autoriteiten — het woord' is niet van mij, maar van dezen schrijver — die de bezwaren tegen de N. C. S. V. sterk naar voren J)rachten - met erkenning van het goede — waren Prcf. Grosheide, Ds Fernhout (moge men hem nog in en om het studentengilde toit de autoriteiten rekenen). Ds Ferwerda (dito). Dr Esser (idem). En het geval •vyiMe al weer, dat ook de schrijver van bedoeld artikel duidelijk uitsprak, dat het feit was: , , met den besten wil voelt men zich toch niet geheel thuis" (in de N. C. & . V.). Er zijn gereioimeerden, die in ide N. C. S. V. functies bekleeden, met een hart vol sympflthie en — bezwaren. Slechts enkelen hadden di'© bezwaren niet, maar 't gros van de Geref. studenten ademt niet vrij in de N. C. S. V.; , , dit komt vooral uit bij de S. W^^'Jmst de S. S. R.-leden komen dagelijks met bet echte N. C. S. V.-leven in aanraking; Kampers en Amsterdammers ontmoeten het daarentegen grootendeels alleen in zijn conferentiëele uitingen". Toch. zijn juist de S. S. R.-menschen bet meest tegen de N. C. S. V. in dien tijd. Ze missen er de belijning; ze zoeken er vergeefs naar een vaste, duidelijk omschreven basis van samenwerking, uit het geloofsinzicht gewonnen en op zijn maatstaf gesteld. Ja, zoo gaat de auteur verder, en hij laat den zetter de vette letter gebruiken, schoon hij student en geen synodelid is:

„Bij bestendiging van den toestand van nu vreezen we, dat het wel nooit zal komen tot een krachtige levensuiting van het Gereformeerde element in zijn geheel in de N. G. S. V.".

Waarna hij deze woo'rden schrijft:

„Op de Corpsvergaderingen is men gereformeerd, op de N.C.S.V.-bijeenkomsten legt men het specifiek gereformeerde af, en wordt algemeen-christelijk... EN IS DEZE GEDACHTE OP ZICHZELF REEDS VALSCH EN VERKEERD, daar komt nog bij, dat door het terugdringen van al het meer geestelijke naar het N.C.S.V.-terrein, het dorpsleven schier onmerkbaar in een hoe langer hoe meer

ongeestelijk teeken kóroi te staan." Nog eens: dit werd geschreven in 1915; de kwestie staat nu alweer heel anders. Maar de tegenstellingen, van welker bestaan hier melding gemaakt wordt, kom aan, laat ons eerlijk zijn: liggen die nu, in 1927 nog tusscHen de geestelijke N. C. 3. V. eenerzijds en het gereformeerde corps anderzijds, ' of liggen ze, hoewel niet in de theorie, dan toch in de practijk, hoewel niet in aller practijk, dan toch in die van sommigen, al was het alleen maar naar dei werkverdeeling tusschen Corps en G. S. B, , liggen de tegenstellingen van daar straks, zeg ik, nu ook niet op> het gebied van de geref. studentenbeweging zelf, omdat de naam , , gereformeerd" veel schakeeringen toelaat in de praktijk? Móet men niet denzelfden toestand weer krijgen, als er niet een • bewuste daad gedaan wo-rdt, om tegen hetgeen men vroeger • veroordeelde^, zelf thans zich te vrijwaren?

De vraag klemt te meer, als we straks zullen zien, dat ze reeds veel vroeger gesteld is. Daarover straks.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen