Aan de Generale Synode der Gereformeerde Kerken te houden te Groningen.

(Buiten verantwoordelgkheid van de Redaktie).

Weleerw. en Eerw. Broeders!

Uit motieven van eerbied eu bescheidenheid ten aanzien van uwe vergadering, zou oudergeteekende liever

zwijgen dan spreken in de kwestie van het Vrouwenkiesrecht in de kerk, die mede door een bezwaarschrift zijnerzijds ter synodale tafel kwam.

Waar het evenwel zulk een belangrijke zaak geldt, en zijne bezwaren door de Synode van Utrecht niet in het minste zijn weggenomen, meent hij uwe aandacht te moeten vragen.

Hij heeft hiertoe, naar zijn bescheiden meening, ook het recht, omdat een bezwaarschrift niet vervallen is, zoolang de zaak, waarover het gaat, in behandeling is, en zijn bezwaar slechts kan weggenomen worden door een p r i n c i p i e e 1 e beslissing Uwerzijds.

Deze principieele beslissing zal gegeven zijn, wanneer uwe verg. erkent, hetgeen schrijver' dezes met den besten wil niet anders kan zien dan als een nuchter feit, dat het uitbrengen van de stem tot verkiezing van ambtsdragers een daad is, die rechtstreeks inwerkt op de regeering der kerk, m. a. w. dat de ambtsdragers door de gemeente verkozen worden, en niet na de stemming nog door den kerkeraad, hoewel deze de leiding heeft.

Immers, wanneer dit zoo is, dan gaat het vrouwenkiesrecht in tegen alles, wat de H. Schrift ons als de scheppingsverhouding tusschen man en vrouw doet kennen, en rechtstreeks tegen het woord in 1 Tim. 1:12: Ik laat de vrouw niet toe, dat zij over den man heersche".

Dit punt van de regeermacht is het eenige, waarom het gaat in de kwestie van het vrouwenkiesrecht, zoowel in den staat als in de kerk, omdat de invoering van vrouwenkiesrecht de mogelijkheid schept, dat door de meerderheid der vrouwen de regeeringspersoiien worden aa, ngewezen. "Waar met betrekking tot dit punt in onze kringen overal nog groote onhelderiieid heerscht, is een uitspraak van de generale Synode der Geref. kerken van het hoogste belang, en heeft zij, waar zij van Godswege geroepen wordt, liet licht van Gods Woord hierover te laten schijnen, niet het recht, dit punt uit te schakelen.

Het gaat om dit punt en om geen ander.

Mocht het den ondergeteekende evenwel duidelijk gemaakt worden, dat hij hierin dwaalt, en dat het uitbrengen van de stem slechts advies is aan den kerkeraad, zonder aanwijzende kracht, dan zou zijn bezwaar tegen het vrouwenkiesrecht goeddeels weggevallen zijn, en zou hij vrijwel staan op het standpunt van Ds G. Lindeboom en Ds H. G. van den Brink, die hiervan uitgaan, zooals hij ook geen bezwaar zou hebben, wanneer de zusters haar advies 'Zouden laten gelden bij het indienen van een groslijst voor candidaten.

Nu is het schrijver dezes bekend, dat ter Synode te Utrecht bezwaren zijn geopperd tegen het doen van een uitspraak in deze kwestie.

Drieërlei bezwaar is er gemaakt (vlgs de Acta dier synode pag. 232).

1. Dat dit vraagstuk niet rijp was voor een synodale beslissing.

Uwe vergadering zal verstaan, dat dit voor ondergeteekende een onbegrijpelijke uitspraak is, daar het, naar zijn tegenwoordig inzicht, slechts geldt het constateeren van een feit, dat sedert jaren de practijk onzer kerken is.

2. Het zou een abstract vraagstuk zijn van min of meer academisch karakter, en de Synode zou alleen over concrete vraagstukken hebben te oordeelen.

Hierop kan hij alleen antwoorden, dat het hem wel bekend is, dat menige fictie tot een academisch vraagstuk wordt gemaakt, maar dat hij niet inziet, hoe dit hier mogelijk zou zijn.

3. Dat, al zou het waar zijn, dat het uitbrengen van de stem geen adviseerende, maar een aanwijzende daad was, daarmee nog niet zou zijn bewezen, dat de vrouw niet aan de verkiezing mag deelnemen, omdat immers ook de vrouw niet uitgesloten wordt van de APPROBATIE DER GEKOZEN AMBTSDRAGERS, die zonder eenig e n t w ij f e 1 een daad van kerkelijke machtsoefening is.

De approbatie is reeds meermalen aangevoerd als tegenargument, en daarom zij het aan ondergeteekende toegestaan zijn groote verwondering hierover kort te motive§ren. Deze approbatie der gekozenen toch, kan door hem hoogstens worden gewaardeerd als: Een maatregel van de alleruiterste voorzichtigheid.

Wat toch geschiedt?

De ambtsdragers zijn reeds gekozen. Ook tevoren heeft een approbatie van de candidaten plaats gehad. Nu wordt blijkbaar nog de mogelijkheid verondersteld, dat dit onvoldoende is geweest, en dat er alsnog bezwaren tegen den gekozene zouden zijn aan te voeren. Ieder, man, vrouw, kind desnoods, wordt opgeroepen, om, bijaldien hij iels ernstigs weet, dit toch te berde te brengen.

Hoe men het zwijgen der gemeente hierop, , want iets anders kan het moeilijk zijn, kan bestempelen als te zijn „zonder eenigen twijfel een daad van kerkelijke machtsoefening" is ondergeteekende een raadsel.

Nog meer dan door de drie genoemde argumenten is ondergeteekende teleurgesteld door het onlangs verschenen „Rapport inzake het vrouwenkiesrecht".

Opzettelijk is daarin de door ondergeteekende als bezwaar ingediende grond tegen het V.K. uitgeschakeld. Men tracht dan op andere gronden aan te toonen, dat het niet toelaatbaar is; Ds C. Lindeboom bestrijdt deze. Eigenaardig is hierin, dat deze over de uitgeschakelde kwestie niet zwijgt, maar er van uitgaat, dat de stem slechts advies is aan den kerkeraad. .

Ook komt schrijver dezes er tegen op, want het raakt Gods Woord, dat een belangrijke Schriftuurplaats als Gal. 3:28, in het rapport der meerderheid meer dan eens wordt geciteerd alsof daar stond: in Christus is noch man noch vrouw". Dit staat in den Bijbel niet, en het is ook niet waar. Het is niet waar, dat in Christus noch man, noch vrouw is. Wel vallen allerlei tijdelijke verschillen als van Jood en Griek, dienstknecht en vrije weg, «n is de vrouw in Christus niet minderwaardig, wat ze ook nooit geweest is, doch de vrouw blijft in Christus vrouw. Zij is dit krachtens schepping, en dit verandert in der eeuwigheid niet. Wel valt het sexueele weg, en wordt de huwelijksband opgelost, zooals Gal. 3:28 wel uitdrukt: in Christus is geen man en vrouw".

Onnoodig is het, van dit „rapport", dat aan de geref. kerken werd voorgelegd, nog iets te zeggen.

Alleen reeds het feil, dat de eigenlijke kwestie, op grond waarvan Ds L., evenals indertijd Ds v. d. Brink, het V.K. verdedigt, uitgeschakeld wordt, billijkt de vrees, dat het V.K. door onze kerken in Synode, ja, wel veroordeeld zal worden, maar op onvoldoenden grond.

Een overigens welgedocumenteerd betoog als dat van Ds Lindeboom zou dan géén waardige weerlegging vin­den, en de reden tot ontevredenheid bij de voorstanders van het V.K. zou zeer billijk zijn. Zulk een veroordeeling zou zeker een bron zijn voor latere moeilijkheden.

Dit alles is voor ondergeteekende reden, nogeens beleefd aan te dringen op een principieele beslissing in deze zaak, en om een uitspraak te vragen over het punt in kwestie, nl. of de stem biJ de verkiezing tot het ambt aanwijzende dan adviseerende kracht heeft.

Uwe vergadering toebiddende het licht des H. Geestes bij al uw werk.

Met de meeste hoogachting,

Axel, Juni 1927.

J. S. POST.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen