Christus' angsten hebben bun eigen oorzaak.

Dat Christus droevig en zeer beangst was, dat kon niaar éénmaal gebeuren in de wereld.

Gelijk deze wereld maar één keer kon geschapen worden, , en maar één keer kan vergaan, en gelijk in een menschenleve-n slechts één keer de geboorte is, en maar één keer de dood, en ge'lxjk het werk, dat God in de bizondere genade doet, ook maar „éénmaal" geÈ'eurt, omdat het in de genade (anders dan in de natuur) maar éénmaal lente (vruchtzetting) en maar éénmaal zomer (vruchtrijping) en maar éénmaal herfst (vruchtgenieting) is, — zóó is óók het lijden van Christus maar éénmaal gebeurd. Het vindt geen repetitie'; in heel de wereld niet. .Het vindt geen ; aavolging; in heel de wereld niet. Men mag niet zeggen, zooals eens iemand i) gesproken heeft, dat _ Gethsemané en Golgotha deel uitmaken van „het" ware leven, dat zij daarbij behoor en, zöoafe de avond en de nacht bij eiken dag behoore-n'. Want het ontzaglijke van Gethsemané is, dat het niet tot één „der" dagen behoort, maar, dat het maar op één dag is gebeurd. Beter gezegd: dat het op den cénen dag, op den éénigen dag (des - Heeren) is geschied.

Daar loopt, door al „de" dagen heen, één groote dag.

Dat is de ééne dag des Heeren.

De profeten weten er van, en stemmen dat elkaar volmondig toe, dat de dag des Heeren slechts één dag is. Die dag reikt over al de eeuwen heen. Of, nog beter, gezegd, die dag is de dag van al de eeuwen samen. Een eeuw, een tijdperk, is een onderdeel van den éénen „dag des Heeren". Waanneer een eeuw verspringt, tikt het uurwerk van den dag des Heeren zijn eenen korten, . drogen tik. Of eigenlijk, hebben de door menschen kunstmatig en mechanisch ingedeelde eeuwen, en haar komen en gaan, bitter weinig met Gods hemelklok te maken. Gods dag heeft zijn eigen indeeling. Hij rekent met tijdperken, met rijpgeworden processen, met perioden van opgang, blinken en verzinken, met cultuurverschuivingen en - verdringingen, met reformaties en revoluties, éi gen wijze slechts.

Wanneer een tijdperk in de historie van wereld, kerk, cultuur, is afgerond, en tot vervulling is gebracht, dan slaat de klok, die op den éénen dag des Heeren de wijzers' voortschuift van ^< 3e oorsprongen van Genesis 1:1 tot de voltooi-VJ'ingen van Openbaring 22:21, zijn uurslag, dof, jsterk, geweldig. Immers, die dag des Heeren 4s'de dag, waarop God het plan van Zijn raadsbestel uitwerkt. Dit nu is een plan, dat alle eeuwen samenvat in' één immens besluit. Die dag heeft zijn morgenschemering in de schepping, zoodra deze maar opklimt tot het niveau der verlos sing in de paradijsbelofte van vrouwenzaad en. slangenzaad 2). Die dag dos Heeren heelt zijn ochtendstond in de roeping van Abraham, hij heeft zijn verre morgenuven tijdens de sprinkhanen-plaag van Joel, ten • tijde van de ballingschap, den terugkeer uit de ballingschap, den herbouw van den tempel in Jeruzalem. Die dag des Heeren komt tot zijn m-i d d a g u u r, wanneer Christus in de wereld verschijnt, en wanneer hij op geschoven wordt, in dien onvéï'biddelijke-a dwang van het steeds maar tikkende uurwerk Gods, tot aan kruis en opstanding toe. Die dag v o 1 d r a a g t zijn middaguur, als de Pinkstergeest de wereld indavert. En die 'ééne^ zelfde, dag neigt tot zijn avondstond gedurende de eeuwen daarna. Hij zal voltooid zijn, wanneer Christus eenmaal graven openscheurt, dooden opwekt, Zijn stoel op sterren sticht, en de wereld, herboren, tot den Vader gaat terügleiden.

Hebben wij nu gezien de dwaasheid, ja, wij durven het zeggen: de blasphemie, in de opmerking van daar even, dat Gethsemané en 'Golgotha tot eiken dag behooren, zooals de dag en de nacht bij eiken dag behooren?

Ja, als dat waar was, dat er vele analoge dagen waren in hét rijk der genade, en als de klachc van den Prediker, dat in de natuur alle dagen komen en gaan, en de zon op-en neergaat, en dat alles wederkeert, wat er geweest is, — als die klacht^ zeggen we-, óók aan te heffen viel in de geschiedenis van de evoluties van het rijk der genade, ja, dan zou dit woord niet langer tegen de waarheid zijn. Dan haid ieder zijn „olijfberg" en iedereen zijn „golgotha".

Maar het ontstellende is, dat er maar één dag is in het rijk der heme'len, de écne dag des Heeren.

En nu de slotsom.

Op één dag kan het maar één keer twaalf uur slaan.

Daarom kan de klok van Gethsemané in de wereld maar één keer slaan.

Licht het woord „éénmaal" uit het titelblad en uit de tekstpagina's van hét boek va, n Gods besluit uit, en het Christendom is weg, — en alles, wat geloof en hoop en liefde ons leert, is ijdelheid en waan geworden. Als Christus niet opgestaan was, zegt Paulus, wij waren de ellendigste van alle schepselen. Wij mogen eraa, n toevoegen

— want dat staat ook in den bijbeil —: als hij tweemaal opgestaan was, EÏIS Hij-ook maar één ding tweemaal had kunnen doen, wij waren de ellendigste van alle schepselen. Want dan zou de genade' aan de natuurwet onderworpen zijn, en de bizondere genade zich hebben vermengd met de algemeene genade. Dan was 'de Prediker om de genade nog meer vermoeid geweest, dan om de natuur. Een Jezus, die herhaalt, die een drinkbeker meer dan één keer drinken moet, laat ons 'met Hem den droesembeker drinken. Hij is onze broeder in de misère, maar niet onze Heere in de verlossing. Neem dat woordje eenmaal uit Gods heilige heilsboeken weg, en dan heeft de schrijver van daar straks gelijk, als hij zegt, dat men zijn Gethsemané ook aan zijn schrijftafel kan ..beleven. Maar laat dat woordje éénmaal staan, en zie dan boven de poort van Gethsemané en in het loover van die boomen Gods, het brandende geheimschrift staan: , het is den Zoon ge­ zet, eenmaal te s terven, en daar in het oor­ deel"; en dan verstaat gij, dan proeft gij bitter-als den dood, de blasphemie in de bewering, dat Gethsemané in de wereld eerder zou kunnen zijn geweest, of daarna ooit zou kunnen komen. Gethsemané is niets zonder Christus met Zijn b e-paalde werk. Zijn bepaalde verhouding tot God, en Zijn bepaalde middelaarstaak in deze wereld, en zijn bepaalden drinkbeker....! Wie dat. bepaalde uitnemen zou uit den hof van Gethsemané, die houdt niets anders over dan waan en ledigheid. Is Gethsemané „een" plaats van „een" drinkbeker? Neen — het is de plaats van dezen drinkbeker, dezen eenigen.

DEZEN drinkbeker! Vader, Vader, deze beker! Vader, die ééne; daar is hij, .... de hand die hem reikt, komt van de bergen der eeuwigheid. DEZE drinkbeker....

Nu willen wij Christus, g e 1 o o v e n.

Ik zeg; wij willen Hem g e 1 o o v e n.

Wij willen niet bewijzen, niet betoog en, - , , n\et a a n n e m e 1 ij k m a k e n, dat Hij gevoeld heeft, - dat het woordje „éénmaal" brandde in de luc^it en schroeide aan Zijn ziel, want wat maar éénmaal , komt, laat ons geen tijd over om te gaan „betoogen". Wij kunnen slechts die dingen bestudeeren en betoogen en beredeneeren, die d^uiT: .'; : zenden malen gebeuren. Als er maar één ster in de wereld verschoten zou zijn, als er maar één keer een meteoor door de lucht zou suizen, als er maar éénmaal een komeet verschenen was, als er maar éénmaal iemand gestorven was, dan zou ' niemand het verschijnsel van meteoor, sterren, ster-; vèn, kunnen bestudeeren, of — beschrijven.

Houdt men hieraan vast, dan voelt men - en hier keert de punt van het zwaard zich ook tegen, , - , veel van onze eigen Christelijke „betoogen"-•^^^: dan voelt men, zeg ik, ook welke sterke blasphe-' mie er zit in het gaan ontleden, beredeneeren, - betoogen, aannemelijk maken, verklaarbaar maken; --'* langs menschelijke wegen van Christus' angsfeiyl; ' in Gethsemané.

Weg met die blasphemie; doe ze heel ver van ii'.fï Een Christen-denker, die de ervaring van Jezus', ï ziel vergelijken wil met die van anderen, \^#^ dan daarin eindigen wil, als om te zeggen: mijn'zielkimdig-vakkundige preek is nu uit, ik heb u de siddering afgeleerd. God zij uw ziel genadig, • amen! j: r-wie zulk een preekje, zeg ik, houdt, en aldus besluiten wil, heeft zijn ziel geweld gedaan, heeft stichting genoemd (dat is: opbouw), wat rïiet anders w^-s dan afbraak; die eet niet . het brood uit den hemel in den tempel van Gód's % recht, maar die knabbelt aan zijn eigen hakbroodje op dè ru'ine van „zekeren" Jezus, en op die ruïne snijdt hij zijn naam 'in het hout naast dien van andere bezoekers. Dus kijkt hpj genoegelijk van'de. ruïne van dien „zekeren" Jezus heen in het leven.; ; . Doch zijn redeneering miskent het heilsfeit; niet ' alleen maar in den g r o n d, maar ook reeds - in den buitenkant-van zijn bestaan. . - •

Neen, — wij gaan enkel maar g e fo o v e n.

Gelooven, dat Jezus geleefd heeft in de ontzetting van het woord eenmaal. '^^HfeèiÉÉ

Gelooven, alleen maar g e 1 o o v e n^ dat Hij 'geroefd heeft, hoe Op den éénen dag des Heeren de wijzer langzaam voortschoof naar het uur van ,

twaalf, de wijzer vaa die ééne klok, die voor dien éénen dag slechts was gebouwd.

En in dat geloof, waarvoor wij — God zij geprezen — geen enkel bewijs hebben, in dat geloof, welks onttogenheid aan elk bewijs de roem der dagen is, in dat geloof nemen wij aan, 'dat Christus in Gethsemané gebeefd heeft voor God, die maar éénmaal hier over TIem bracht, of brengen kon, wat nu Hem overkwam.

Als het niet geopenbaard was, dan zouden wij er niets van weten. Maar door openbaring weten wij: dat de drinkbeker klaar stond. De hand schreef op den muur: mene, mene, tefcel, ufarsin. Alleen de Borg kon het lezen, en kon het niet niet-begrijpen-

D e beker. D e hand. D e Borg.

««; É||.jJoëeph Wittig, ' L ^afeëÉÉs^'^& lesien, und Sv|-^||^swo, jMüne-hen, jgaSj^JE-Sip."'"-" -

-) Wiant „dag des Heeren" is de verlo'ssirigsdag; „dag'van God" is enloel scheppingsdag. Ds „dag van God" wordt na Heeren". '-.itl®^'.-j; v; fc; j'", degJV3!#i, - • H |ps|ïJSf^Ss®^-;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen