Samenwerking.

II.

Met betrekking tot de vraag, of, en in hoeverre wij in de Evangelisatie kunnen samenwerken met andere organisaties, dient onderscheiden te worden tusschen permanente samenwerking in den vorm van vaste organisatie en tijdelijke, die voor een bepaald doel en voor een korte periode in het leven is geroepen.

In de eerste, de permanente, blijvende Evangelisatie, draagt samenwerking derhalve ©en blijvend karakter. Ze vraagt een of andere organisatie met regelingen e.d.

En zoo zou ze teniet doen de gedachte, dat het de Kerk is, die de Evangelisatie drijft, de Kerk

als instituut, naar het Woord des Heeren, evenals de Zending.

Die gedachte is de principieele. Ze wijst de lijn, uitgestippeld naar het Wioord van God, door de General© Synode onzer Kerken.

Die lijn mogen we niet loslaten. Met moe^'^e jg d© kerkelijke Evangelisatie opgebouwd. Q™ ygj_ schillend© plaatsen weet men maar al te «oed, wat moeit© het heeft gekost, om de vers''jtjjjig, n, jé bestaande Evangelisatie-corporaties iix ^^ kerkelijke bedding te leiden. Eerst langzaa^^i is de gedachte ran Evangelisatie door de Ke^fe gerijpt. Het is d© eere der Gereformeerd© K^^^tea, dat zij die lijn principieel doorgetrokken^ iieeft, zuiverder dan menige ander© Kerkfr^raiatie. En voor het behoud van wat eenmaal gewotmen werd, dient nauwlettend te worsen gewaakt.

Vooraf tifeden.

Het icerkbesef begint, ook onder ons, te verzwakken. De onkunde aangaande Kerk en kerkbeteekenis neemt zienderoogen af. En daaruit vloeit voort, dat zoo nu ©n dan valt waar t© nemen ©en streven naar versmelting van den arbeid op Evangelisatie-gebied; een oplossen van de verschillen in den geest van Stockholm, die de onze niet is.

Alles, wat di© principieele hjn: de Evangelie sati© door de Kerk, begint uit te wisschen, al is het met de beste bedoelingen, dient t© worden geweerd van ons terrein.

Daarom kan blijvend© samenwerking niet bestaan. Deventer was een uitzonderingsgeval.

Maar men kan ook evamgeliseeren op andere manier. Er is ook arbeid, die een zeer tijdelqk karakter draagt.

Als bijvoorbeeld: een Tent-campagne van een week. Een kermisactie. Een groote evangelisatievergadering in ©en zaal of gebouw. En andere gevallen.

Dergelijk© arbeid duurt uit den aard der zaak slechts zeer kort.

Daarvoor is niet of nauwelijks noodig ©enig© organisatie. Even een klein comité, dat een paar weken bestaat, ©n dan weer automatisch ontbonden is.

En in dergelijke gevallen zie ik in samenwerking in het algemeen geen bezwaar, en zeer veel moois.

Een dergelijke samenwerking predikt iets nog van de eenheid der Christelijk© Kerk. Als het mogelijk is, dat leden van verschillend© Kerken en Kerkformaties daar samen het Evangelie kunnen brengen, wordt daar de eenheid beleden in Christus.

En juist dat heeft, onder den zegen Gods, zulk een machtigen invloed op de wereld, di© het ziet.

Uit eigen ervaring van vroegere jaren weet ik het. Vaak heeft men het opgemerkt.

Wat toch is zoo vaak een struikelblok voor verdoolden? Immers het feit van den durenden twist tusschen de Christenen onderling. Als de wereld merkt de verdeeldheid der Kerk, zal het haar ©en verhindering zijn om in t© gaan.

En als omgekeerd men ziet, dat daar menschen van verschillend© Kerken toch samen het Evangelie brengen, dan is er in die samenwerking ©en groote macht.

In blijvende samenwerking kan dat niet. Maar in tijdelijk samengaan wel. Dan toch blijft bet werk van de Kerk bestaan, en wordt in dat samenwerken niet opgesmolten. De Kerk gaat met haar Evangelisatiewerk voort. Straks, over ©en paar dagen, is de tijdelijke actie voorbij, en het gewone werk gaat weer voort. De tijdelijke actie heeft aan het werk der geïnstitueerd© Kerk geen schade kunnen doen.

En ze heeft op ©en mogelijke manier ©en eenheidsfront laten zien, wat in onzen verscheurden tijd een zegen is.

Het spreekt vanzeH, dat een dergelijk samenwerken voor eenig© dagen uiterlijk alleen in het algemeen mogelijk is; lang niet altijd ©n met elke organisatie, die zich aanbiedt.

Niet met een organisatie, die een Evangeh© verkondigt, dat niet naar de Schriften is.

En niet, wanneer men zou worden genoodzaakt, bet Evangelie in toespraak of lied zelf iets te verzwakken.

En niet, wanneer men wist van te voren, dat de prediking van het Evangelie zou worden belemmerd.

Voor jaren is het me persoonlijk gebeurd, dat nadat ik het Evangehe in een Tent had gebracht, terstond na mijn toespraak d© leider weer even sprak, natuurlijk met hartelijke aansluiting aan wat de vorige spreker had gezegd, maar onder de hand even een z.i. noodige correctie aanbracht op mijn toespraak, en het gift der algemeene Verzoening bracht.

Natuurlijk nam ik het besluit, dat wanneer ik ooit weer in die Tent zou worden uitgenoodigd, ik dien collega eerst zou mede deelen, dat ik alleen dan bereid zou zijn, te spreken, als ik zeker wist, dat niemand na mijn spreken zich geroepen zou gevoelen, mijn woord te corrig©©r©nl

Op dergelijke abuizen moet men natuurlijk letten. We brengen het Evangelie met anderen alleen daar, waar het naar d©n Woorde Gods wordt gebracht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen