Aan wie de schuld?

Het behoort tegenwoordig lot hel vaste repertoire van thee-en verjaarvisites, te klagen over de overlading, waaronder de „kinderen" van gymnasia en middelbare scholen te hjden hebben.

Er zal wel iets van waar zijn misschien: ik kan dat als buitenstaander niet voldoende beoordeelen.

Maar iels anders is óók waar!

Aan twee van die „overladen" „kinderen", bei­ den leerlingen van een dergelijke onderwijsinrichting, heb ik eens gevraagd, welke functies ze in de scholieren-sportwereld bekleedden.

Ik Kreeg een heel lijstJE als oogst. Met z'n tweeën deelen ze de volgende waardigheden :

Secretaris van de hockey-club der school, die elkea Woensdagmiddag speelt voor training;

Captain van hel eerste voetbal-elftal van de drie hoogste klassen, welk ambt den drager verplicht lederen Zaterdagmiddag op hel terrein aanwezig te zijn;

griffier van de „Federatie van locale sportvereenigingen van inrichtingen voor voortgezet onderwijs" ;

lid van de „commissie uil de Federatie van locale sportvereenigingen van inrichtingen voor voortgezet onderwijs ter regeling en voorbereiding van schoolwedstrijden" (voor de vergaderingen van deze commissie heeft het 17-jarig lid zich een smoking moeien aanschaffen, want ze worden steeds met een gezellige „gramofoon-platen-avond" (d.w.z. een danspartij) besloten;

voorzitter van de „seniores afdeeling van de interscholaire ping-pong club", die Donderdagsavonds zich voor de komende competitie voorbereidt ;

penningmeester van de „scholierengroep uit de zwemmersvereeniging X", die Dinsdagsavonds regelmatig zich moet oefenen, met het oog op de komende zomerkampioenschappen;

lid van een onderlinge, gemengde bridge-club van klasse-genoolen, die Vrijdagsavonds samenkomt op „de kast" van een der ruim-behuisde leden.

Bovendien „interesseert zich" de eene van de twee jongelui „nogal" „voor de politiek" — wat dan bestaat uit hel lezen van allerlei sinistere blaadjes die langs de straat worden uitgevent — en mag de andere op den weg van en naar huis een meisje geleiden, dal zich verwaardigt momenteel en voor zoolang als 't duurt zich zijn gedienstigheden te laten welgevallen. —

Inderdaad, deze „kinderen" worden heel erg overladen.

Maar aan wie de schuld?

Aan hen zelf?

Aan de school?

Of misschien... AAN DE OUDERS?

Een van mijn lezeressen moet deze vraag eens stellen als bij de eerstvolgende ver j aars visite de klacht wéér op de proppen komt... Maar dan moet ze hel er voor over hebben, dal ze nóóit weer wordt gevraagd!!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen