UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

De Synode der Chr. Geref. Kerk In N. A.

I.

Elke twee jaar vergadert de bovengenoemde Synode. In de evene jaren. Dat is sedert 1880 het gebruik geweest, met slechts ééne uitzondering. Dat was in de dagen van agitatie in het westen, vanwege de Vrijmetselarij, toen een groep van kerken die uittraden uit het verband der Beformed Church in America aanklopten om te worden opgenomen in het verband der „Afgescheiden kerk van 1857", destijds nog den langen titel dragend van „HoUandsche Christelijke Gereformeerde Kerk". In 1880 en gedurende enkele jaren daarna, waren alle kerken vertegenwoordigd door een predikant en een ouderling, of, zoo een kerk vacant was, door twee ouderlingen. Later werd de afvaardiging classicaal, en dat is nog steeds het geval. Want de Chr. Geref. Kei-k heeft geen Provinciale of Particuliere Synoden. Daarvoor bleek de groep van bijna 300 kerken nog steeds te klein. Ook heeft men in ons land geen te hooge gedachte van die synodale lichamen, tusschen de Classes en Generale Synoden in, omdat ze toch allerlei zaken, vooral protesten, niet kunnen afdoen.

Wat de classicale afvaardiging betreft, sedert jaren zond men drie predikanten en drie ouderlingen van elke Classis. Gedurende de depressie hoorde men stemmen om dat getal te reduceeren, en hoewel de zaak nog hangende is, is bijna elke Classis ter Synode van 1936 door slechts 4 deputaten vertegenwoordigd, twee leeraars en twee ouderlingen.

De vergaderplaats der Chr. Geref. Synode gedurende de laatste jaren is Grand Rapids, in den staat Michigan, een stad van ongeveer 160.000 üiwoners, waarvan een derde deel gerekend wordt te zijn van HoUandsche afkomst.

Grand Rapids en naaste omgeving bevat niet minder dan twintig Chr. Geref. kerken, allen „parochies", met geen anderen band dan de classicale. Die parochies hebben tegenwoordig elk een predikanl, zoowel als een eigen kerkgebouw. De meeste van die gebouwen zijn tamelijk groot, tusschen 500 tot 1500 zitplaatsen tellend. Meer en meer bouwt men die kerken van baksteen. Vroeger was bijna elk kerkgebouw van hout, dat trouwens tot nog toe hel meest gebruikte materiaal is in Grand Rapids voor de woningen van het gros der burgers. Geheel van steen en ijzer, en daaro^m geheel brandvrij, zijn de vier gebouwen van Calvin College en Seminary, in het zuidoostelijk deel van Grand Rapids.

Het is in de kapel of „chapel" van het Collegegebouw dat de Synode samenkomt. Voor ververschingen en maaltijden wordt gezorgd in het nabij gelegen „dormitorium", of, zooals men in Nederland zegt: „hospitium", voor mannen, waarin enkele der synodale leden ook logies hebben. Het was op Woensdag 10 Juni 1936, dat de Synode dezes jaars tot orde werd geroepen door den president der Synode van 1934, Ds W. P. van Wyk, afkomstig uit de Haarlemmermeer, en «nkele jaren geleden op bezoek in het land der vaderen. Prof. L. Berldiof, president van Calvin Seminary, en ter laatste Generale Synode van Groningen deputaat der Chr. Geref. Kerk, las enkele schriftgedeelten en las toen het bekende formuliergebed voor kerkelijke samenkomsten dat in Nederland in gestadig gebruik is, doch in Noord- Amerika slechts kort geleden vertaald is in het Engelsch en opgenomen in de „Psalter-Hymnal" der Chr Geref. Kerk, waai'van we vroeger het één en ander mededeelden in „De Reformatie". De Synode .volgde de voorlezing van dit formuliergebed op ; met het gezamenlijk bidden van het „Onze Vader", evenzeer in de taal des lands. Trouwens, ook in vele onzer Engelsche kerkdiensten gescliiedt idit veel, als slot op bet gebed des predikants.

De deputaten wier lastbrieven werden voorgelezen, kozen als hun president den predikant Ds H. J. Kuiper, vice-president der Synode van 1932. Hij is isedert enkele jaren de hoofdredacteur van „The Banner", en als zoodanig de opvolger van schrijver dezes. Als vice-president werd Ds I. van Dellen gekozen, de broeder die gedurende het Eeuwfeest der Reformatie van 1834, de Chr. Gereformeerde Kerk vertegenwoordigde op het jubelfeest te Utrecht. Hij was ook afgevaardigd naar de Generale Synode der Chr. Geref. Kerk in Nederland, en , zijn tegenwoordigheid leidde deze groep er toe om een deputaat naar Amerika te zenden, waarover later meer.

Als secretaris werd Ds D. Zwier benoemd, die reeds zes malen als zoodanig fungeerde en zich een naam verwierf voor acribie en netheid zoowel als snelheid om de Acta in handen te stellen van ondergeteekende, die sedert 1902 fungeert als „stated clerk" of vaste scriba, en zorgt voor het uitgeven der Acta zoowel als der Agenda van elke Synode. Zulk een functionaris is aangesteld in elke kerkengroep in ons land. Wellicht kon men van kerkreclitelijke zijde bezwaar hebben tegen zooiets. Maar de praktijk heeft de noodzakelijkheid ervan dringend bewezen daar zulks ook een vast adi' levert van de kerkengroep. Trouwens, we hebb» opgemerkt dat men op sommige plaatsen in v derland Gereformeerde kerken heeft met een ker keiijk kantoor of iets dergelijks.

De Synode der Chr. Geref. Kerk vemcht haat arbeid gewoonlijk door een programma-oommisjj. Deze gaat de Agenda na en verdeelt de zaïtgdaarin vermeld, en later ingekomen stukken, onder een aantal Commissies van prae-advies. Ditmaal werden niet minder dan negen dergelijke advie' opstellende commissies gevormd.

De 1936 Synode zal heel wat te verhandelen hebben. Daaronder zaken die van ingrijpeiKiej aard zijn. Daaronder is vooral prominent wat men noemt de „Chicago Situatie". Het hoofdcener middelbare school in Chicago, van ons volk uit gaande, werd beschuldigd van modernistische uillatingen in zijn onderwijs in den Bijbel. Pvedikanten in de groote wereldstad hebben hem daarover aangevallen. Daartegenover echter staat liet feit dat het Schoolbestuur zoo goed als één man de beschuldigingen als ongegrond of van weinig beteekenis, afwijst.

Ter Synode van 1934 was een zaak bediscussi eerd die sommigen het voorspel achtten dezer „Chicago Situatie". Het gold eene beschuldigincr dat de voorzitter van een Jongehngsbond in Chicago dien bond leidde in moderne richting. Er was destijds een commissie benoemd om die zaak te onderzoeken en de beide partijen te samen ie brengen. Wij hebben den indruk dat dit „voorspel" niet langer in het middenpunt van de aandaclit staat. De beschuldigde president trad af. En de „Chicago Situatie" staat nu in het midden der belangstelling. Persoonlijk verkeeren we tusschen hoop en vrees wat het vinden van een oplossing betreft. Er zijn te hai-de woorden gesproken en geschreven, en de beschuldigingen zijn te ingrij pend om op heden een werkelijk bevredigende oplossing te vinden.

Allerlei z e n d i n g s b e 1 a n g e n zullen ter sprake komen. Reeds besloot de Synode met algemeene stem om hare Commissie voor Zuid- Amerika te autoriseeren stappen te nemen om een ander predikant naar dat werelddeel uit te zenden, ter vervanging van een leeraar die vroeger te Tres AiToyos stond, doch helaas zijn ambt nederlegde. Het plan is blijkbaar, altlians zoo werd ter Synode medegedeeld, om den predikant Ds W. V, Muller, die thans dient in de kerk van Carembehy, in het hartje van den staat Parana, in Brazilië, te leenen aan de kerk van Tres Arroyos, en !om een ander te vinden om hem in Brazilië op te volgen. Dit staat in verband met een taalkwestie, Carembehy is een nog betrekkelijk jonge nederzetting die in de eerste jaren overwegend Nederlandsch behoeft in prediking en catechisatie. Daar entegen is er te Tres Arroyos groote behoefte aan Spaansch, voor bovengenoemden arbeid. En daar Ds Muller tamelijk wel met die taal op de hoogte is, schijnt het een goede zaak te zijn hem van standplaats te doen verwisselen. Het is gemakkelijker iemand te vinden die Carembehy kan dienen dan een geschikt persoon te erlangen voor de -stad der „Drie Rivieren", zooals Tres Arroyos beteekent. We deelen dit in het breede mede omdat men in Nederland belang stelt in deze aangelegenheid. Zooals men zeker wel weet, besloot de Classis Buenos Aires in het verband der Geref. Kerken in Nederland te blijven, hoewel de Generale Synode van Middelburg destijds den wenk gaf zich aan de Chr. Geref. Kerk van Noord- Amerika aan te sluiten. Vooral het taalverscliil leidde tot dit besluit daar de Amerikaansche Kerk meer en meer overwegend gebruik maakt van de Engelsche taal, vooral in hare classicale en sjuodale vei-gaderingen. Waardoor onze menschen in Zuid-Amerika weinig op de hoogte kunnen zijn met ons kerkelijk leven en streven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen