UIT DE BUITENLANDSCHEKERKEN

Die Gereformeerde Kerk In Suld-Afrlka.

IV.

In hel orgaan van de Dr Abrahaim Kuypersüchting „Antirevolutionaire Staatkunde" zijn drie artikelen verschenen van de hand van Prof. Dr G. Besselaai-, die meer dan een kwarteeuw in Zuid- Afrika heeft doorgebracht. Zijn onderwerpen waren: „Intellectueel leven in Zuid-Afrika", „Het Calvinisme in Zmd^Afrika" en „Calvinisme en Nationale reactie vooral in Zuid^-Afrika". In deze stukken geeft Z.H.G. uitnemende inlichtüigen over Zuid-Afrikaansche toestanden en de opleving van het Calvinisme aldaar. Hij is echter geen theoloog en daarom moet het ons niet verwonderen, daf hij de kerkelijke toestanden in Zuid-Afrika niet van kerkrechtelijke zijde, maar van practiscih standpunt beziet in deze stukken.

De Nederduitsch-Gereformeerde Kerk in Zuid- Afrika is voor den schrijver de historische volkskerk, in 1652 geplant door Jan van Riebeek!, de aloude Kerk der vaderen in Nederland. De historie leert ons echter, dat de classis Amsterdam van „De Geref. Kerken in Nederland" dienaren es Woords uitzond naar Oost-Indië en naar Kaap de Goede Hoop, om daar Woord en Sacramenten te bedienen. Ds Joh. van Arkel was de eerste vaste leeraar in Kaapstad. De Ned. Geref. Kerk is dus niet gesticht door Van Riebeek, maar tot openbaring gebracht door de classis Amsterdam. In het Revolutietijdvak zijn die Geref. Kerken op last van Commissaris De Mist omgezet in een kerkgenootschap met een eigen reglement. Dit reglement is echter zoo zwak, dat verscheideno liberale predikanten zich met behulp van de overheid binnen die Kerk hebben kunnen handhaven. Gelukkig is er sedert eenige jaren leen kentering merkbaar ten goede, ziooals gebleken is uit den strijd rondom wijlen Prof. du Pies sis.

„De Hervormde Kerk" is, volgens den schrijver, in 1855 gesticht in Transvaal uit vrees voor ver^ engelsehing. De historie vermeldt echter, dat er bij de voortrekkers, die uit de Kaapprovincie naar 't Noorden gingen, „een reizende Geref. kerk" bestond, bediend door Ds Smit. In Transvaal ontstonden daaruit de geref. gemeenten van Potchefstroom, Rustenburg, Pretoria en Waterberg. Toen de gemeente te Potchefstroom een eigen leeraar begeerde, besloot de kerkeraad om niet uit de Kaapprovincie, waar vele Schotsche predikanten dienden, te beroepen, maar uit Nederland. Prof. Lauts te Utrecht was die gemeente behulpzaam bij de uitzending van den heer Van der Hof, theol. candidaat. Deze is door ouderling Wiolmarans te Potchefstroom in zijn ambt bevestigd. En daarop is, in navolging van de Herv. Kerk in ons land, üeze gemeente „Hervormd" genoemd Zoo ook de drie andere, die eveneens Herv. predikanten uit Nederland beriepen.

„Die Gereformeerde Kerk van Suid-Afrika" is volgens den schrijver „tot openbaring gekomen in 1858 onder de bediening van Ds Dirk Postma, christelijk-gereformeerd predikant uit Nederland". Ook spreekt hij van , , de kleinere Gereformeerde Kerk, in den volksmond de Dopperkerk geheten of de Kerk van Paid Kruger, een Kerk waarin het Calvinisme zijn muren en voorschansen heeft". Die volksmond is echter de Engelsch-sprekende mond, want onder de Boerenbevolking spreekt men meest van „die Enkelgereformeerde Kerk". Haar ontstaan was niet het gevolg van Paul Krugers politiek, noch zooals vaak beweerd wordt, het zingen van Gezangen in de Herv. Kerk, maar van den liberalen geest, die er heerschte in die Kerk jn de eerste vier jaren van haar besta, ajn in Transvaal. Hierin is later gelukkig verandering gekomen, want de Herv. Kerk van dezen Üjd handhaaft de Gereformeerde belijdenis en tucht. Maar in 1859 was het beslist noodzakelijk om de gehoorzaamheid op te zeggen aan de liberale ambtsdragers, de ambten opmeuw in te stellen en terug te keeren tot de gereformeerde belijdenis en tucht yan de Reizende Geref. Kerk van de Voortrekkers. Die daad was niet het werk vaa Ds D. Postma Sen., maar van de broeders, die naar Nederland schreven om advies en hulp bij de uitzending van een leeraar van beslist gereformeerde belijdenis. De uitbreiding van deze reformatie was in hoofdzaak het werk van Ds Postma. Deze Kerk is niet een kleine groep maar de tweede in grootte in Z.-Afrika, met 111 gemeenten.

Wie onzer zou niet van harte deze kerkelijke gedeeldheid van de gereformeerde broeders en zusters in Zuid-Atrika betreuren? Christus toch bidt om de eenheid van zijn discipelein en leert ook ons daarom bidden.

De vraag is dan ook gewettigd, of er ooit pogingen zijn gedaan om te komen tot ineensmei ting van de drie genoemde kerkengroepen. Hierop luidt het antwoord van de historie bevestigend. Het ligt buiten ons bestek om deze pogingen te beschrijven. Wij volstaan met de mededeeling, dat een deel van de Hervormde lidmaten zich vereenigd heelt met de Ned. (ïeref. Kerk, die zich daarna heeft genoemd „De (Jeref. of Herv. Kerk van Transvaal". Het grootste deel heeft zich edhter onthouden van vereeniging en daarna is d; e Herv. Kerk opnieuw opgebloeid. Ze heeft haaieigen theologisclie opleiding gekregen door de instelling van bijzondere leerstoelen aan de Universiteit van Pretoria.

Een verblijdend verschijnsel is de hartelijke omgang en samenwerking bij leeraars en leden van de drie kerkengroepen in Zuidt-Afrika, Met vereende krachten is kort geleden de Bijbelvertaling in het Afrikaansch tot stand gebracht. Ook is er een Calvinistische Bond van Zuid-Afrika, die reeds drie goed geslaagde conferenties heeft gehouden, en het pleit voert voor vrijheid van onderwijs. Dit is o.i. de richting waarin gestuurd moet worden, dat gereformeerde ouders de macht Itrijgen om hun kinderen in gereformeerde scholen te laten opleiden. Het volgende geslacht zal dan den eisch tot eenheid in het kerkelijk leven op geref. grondslag meer gevoelen dan het tegenwoordige.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen