KERK EN PARTIJ.

Naar aanleiding van wat ik schreef over „Verkiezingspamfletten" ontving ik enkele brieven, waarin mijn oordeel gevraagd wordt over de verhouding van kerk en politieke partij, concreter, gezegd: over de beteekenis van de kerkelijke reformatie (de vrijmaking) voor het politieke leven. Niet als een academisch onderwerp, een onderwerp dat besproken kan worden, afgetrokken van het concrete leven, ^komt deze zaak in onze dagen aan de orde, maar 'zeer concreet, in een concrete situatie van ons kerkelijk leven.

Dat zulk een vraag gesteld wordt naar aanleiding van een artikel, geschreven in „De R e f o r m a- t i e", en bevattend critiek op bepaalde uitingen van de a.r. partij, is welsprekend. Immers, „De Reformatie" is het meest bekende — en'voor velen beruchte — orgaan waarin de stem der „vrijgemaakten" gehoord wordt. Leest men daarin nu eenige critiek op het doen en laten der a.r. pSirtij, dan rijst onwillekeurig de vraag: Heeft die critiek ook iets te maken met de kerkelijke vrijmaking? terwijl bij degenen die niet sympathiek staan tegenover do vrijmaking, die vraag wordt omgebogen in deze richting: Moeten die „vrijgemaakten" nu overal critiek op hebben? moeten ze nu, behalve de kerk, ook nog de a.r. partij gaan scheuren? moet de splijtzwam op alle levensterrein doorwerken? kan men op politiek gebied slechts samenwerken met hen met wie men kerkelijk één is? moet de schotjesgeest op elk gebied zijn f unesten invloed doen gevoelen? enz. enz.

Critiek, geuit in „De Reformati e", doet zulke vragen opkomen. Waarom? Wel, omdat die critiek staat in „De Reformatie". En „De Reformatie", ge weet het wel, dat is dat blad dat leeft van en voor polemiek en critiek!

Dat critiek oefenen op het beleid der a.r. partij geen liefhebberij van „vrijgemaakten" is, blijkt echter wel duidelijk uit wat te lezen stond in het dagblad „Trouw" van 29 Mei 1946. Daar wordt medegedeeld de inhoud van een vraaggesprek met Ds J. Verkuyl, die uit Indië hierheen gekomen is om te verdedigen het regeeringsbeleid dat sedert. de capitulatie van Japan ten aanzien van Indië gevolgd is en waartegen van a.r. zijde scherpe oppositie is gevoerd. Dus Ds Verkuyl, Gereformeerd predikant, in pOliticis vermoedelijk a.r. van richting, ., keurt af en becritiseert de houding van de anti-revolutionairen ten opzichte van de Indische politiek. Waarmee ik dus maar'wil zeggen, dat hier een verwijt, speciaal aan het adres van „De Reformatie", misplaatst is.

Intusschen blijft de vraag, of de kerkelijke reformatie ook van beteekenis is voor het politieke leven, staan. Al wijs ik een beschuldiging dat wij critiek oefenen, omdat wij als „vrijgemaakten" nu eenmaal willen critiseeren, af, toch zal ik niet ontkennen dat er verband bestaat tusschen de verschillende levensterreinen, en dat reformatie in het eene ook van beteekenis zal zijn voor het andere.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen