UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

AN ONZE AMERKAANSCHE LEZERS.

Aan onze amerikaansohe lezers, die nog uit eigen oogen begeeren te zien, en van een corrupte pers, die eerst haar doel zich stelt, en dan de argumenten bijeen scharrelt, afkeerig zijn, wil ik eens een eenvoudige vraag voorleggen. Deze vraag, of zij nu niet eens een actie ondernemen kunnen, om aan redacteuren als Ds H. J. Kuiper duidehjk te maken, dat zij niet langer om den tuin willen geleid worden als oimiondige kinderen.

Men zendt mij een knipsel toe uit „The Banner", van de hand van Ds Kuiper. Hij heeft het daar over het voornemen van Ds D. van Dijk, om, zoo mogehjk, namens de onveranderd gebleven Gereformeerde Kerken in Nederland in Amerika voorlichting te geven omtrent wat hier zooal geschied is, toen een synode een scheur trok, door te binden aan formules, die ze later maar weer verving. Door een belofte te'eischen, van conform te zijn aan een formule, waaraan thans niemand meer behoeft conform te zijn. Ds Kuiper is zoo vriendelijk. Ds D. van Dijk aan te dienen als „Schilder Representative", als „vertegenwoordiger van Schilder"; die qualificatie vormt zelfs den titel van zijn artikeltje. Wat zou hij ervan zeggen, als ik hem aanduidde als „Hepp Representative" ? Ds D. van Dijk komt niet namens Schilder, die er trouwens geen vertegenwoordiger op na houdt, maar namens de Gereformeerde Kerken, die in Nederland zich houden aan den bestaanden grondslag van vele eeuwen en aan de evenoude Kerkorde.

Dat Ds D. van Dijk dan ook Dr Schilder gevolgd zou zqn, toen deze de Gereformeerde Kerken verliet, is een dubbele onwaarheid. Ds D. van Dijk is niemand gevolgd, doch geschorst omdat hij een stichtelijk woord sprak in een kerk, die weigerde Gods Woord te noemen wat in 1946 weersproken mocht worden door de schorsende gemeenschap... en was tevoren weggestuurd van de synode der uitbanners. En Schilder bleef heel gewoon zijn kerkeraad trouw; hetgeen Dr Ridderbos c.s. niet deden. Een „nieuwe groep" dient Ds van Dijk dan ook geenszins.

Dat Ds van Dijk propaganda zou willen maken voor de ideeën van Schilder, is dan ook onjuist. Hij komt alleen maar vertellen, dat zijn kerken genoeg hebben aan de drie f ormuHeren en de kerken, ordening. Die kerken volgen dan ook niet de verbondsbeschouwing van Prof. Heyns, of een ander. Als kerken hebben ze geen andere verbondsbeschouwing dan die in de drie formulieren staat uitgedrukt. En toen de uitbanners b.v. van een candidaat verklaarden, dat hij in Gods wijngaard niet preeken mocht vanwege den Heere God, omdat hij inzake de sacramenten volhield wat in de beHjdenis staat, dat ze n.l. Gods beloften verzegelden, en geen inwendige aanwezige genade, hebben die uitwerkers dien candidaat in strijd met de belijdenis verklaard te zijn; maar daarbij kwam niet Prof. Heyns' verbond sbeschouwing, maar een verdwaalde sacraments theorie van b.v. Dr F. W. Grosheide in geding. Waarin deze afweek van de belijdenis, zie boven. Verzekert Ds Kuiper, dat hij „nog" met de synodocratische kerken gemeenschap onderhoudt, en met deze alleen, dan nemen wij nota van zijn verklaring, dat hij met de zijnen is meegegaan met de verandering van grondslag; wij hebben aan een bedelarij om de klandisie geen behoefte, al willen wij wel valsche voorstelUngen weerleggen met de stukken, zooals Ds Kuiper kan zien uit het Rapport betreffende samenspreking, ja of neen, dat ook aan zijn kerken onzerzijds is toegezonden. Wil hij dat rapport bij voorbaat negeeren, dan is hij even overhaast als zijn collega's in de uitwerping; en het zal hem even spoedig berouwen als hun. Maar hij zal even moeilijk terugkeeren tot de erkentenis van de naakte feiten, als zij.

Maar als Ds Kuiper, met volkomen negatie van de Verklaring van Gevoelen, die nog niemand in Nederland heeft durven veroordeelen, verklaart, dat de Gereformeerde Kerken, die wij dienen, een ongereformeerde beschouwing van het vertiond der genade hebben, dan halen wij onze schouders op. We zouden Ds Kuiper willen waarschuwen niet te hard van stapel te loopen. Uit Grand Rapids kreeg een onzer studenten onlangs een brief van The Seminary Faculty van Calvin Seminary te Grand Rapids, Mich., gedateerd 22 Mei 1946. Daar stond in, dat de Utrechtsche uitspraken van 1942 kerkelijke autoriteit hebben in de Chr. Ref. Church en als zoodanig worden in eere gehouden door haar Seminarie. Maar de feiten waren wat nuchterder dan de Faculteit zelf zegt te zijn. Want toen die brief geschreven werd was de uitspraak van '42 (voor wedergeboren houden) al vrij gegeven voor verwerping. Men mocht ook lezen: voor te wederbaren houden. Wat heel wat anders is, al is het nog mis. Wat moeten we denken van een faculteit, die op 22 Mei 1946 een uitspraak autoriteit toekent, welke de uitsprekende kring inmiddels zelf reeds prijsgaf aan ver­

loochening?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen