STEMMEN UIT ONZE KERKEN

„VLOTTE" VELDPREDKING,

In „TROUW" van 12 November 1946 komt een enthousiast artikel voor over Ds A. Sirag, Hervormd veldprediker te Rotterdam, en zijn werk. In dat artikel worden m.i. heel juiste dingen gezegd. Ds Sirag is tegen het gebruik van „kanseltermen" voor de soldaten; hij gebruikt in tegendeel alledaagsche soldatentaal (gekuiste uitgave, hoop ik). Hij doet voorts zijn best, om gewoon en vertrouwelijk met de soldaten te kunnen spreken.

Eén ding vind ik echter zeer zeker bedenkelijk:

„Op de samenkomsten die hij voor de soldaten houdt, verschijnen ALLE PROTESTANTEN ZONDER ON­ DERSCHEID. ONDER PROTESTANTEN WORDEN VERSTAAN: ALLEN, DIE GEEN ROOMSCH- KATHOLIEK OP JOOD ZIJN". (Kapitaal gezette van mij, J. B.)

Inderdaad: zoo is het overal in het leger: je bent „Katholiek", of je bent „Protestant"

Zoo was er in ons kamp („Eoklceduinen", Amersfoort) eenigen tijd geleden een (zooals gewoonlijk, verplichte) samenkomst voor alle niet-Roomsch Katholieken. Onze veldprediker had als onderwerp gekozen: „Het Gezag"; het zou, deelde hij mee, geen „preek" worden, maar een causerie. Hij zette uiteen, wat gezag eigenlijk beteekende; het woord was afgeleid van zeggen (zeggenschap) en gezag moest worden onderscheiden van macht. De Duitschers hadden hier hun gezag verloren, omdat de gevolgen van de bezetting het Nederl^ndsche volk niet naar den zin waren(!) Maar dat, waarop ik wachtte, — n.l. dat hij zou spreken over Rom. 13 — dat kwam maar niet. Ja, ik wachtte er nóg op, toen de Ds al klaar was.

Ik vroeg hem even te spreken:

„Dominee, ik heb me erover verbaasd, dat ik U heelemaal niet over Rom. 13 gehoord heb "

De Ds vond zelf ook, dat hij maar wat had staan kletsen (!), maar dat moest ik goed begrijpen: Hij had dit gedaan, omdat deze samenkomist verplicht was; omdat er ook niet-Christenen kwamen; en — deze laatsten wilde hij niet voor het hoofd stooten. Hij wilde van deze samenkomst GEEN MISBRUIK MAKEN.

Ik antwoordde, dat hij er zélf niet voor verantwoordelijk was, dat hij hier voor ons sprak, maar de autoriteit, die hem aangesteld had; die. En die mocht toch van een predikant verwachten, dat hij, als hij sprak, ook CHRISTELIJK sprak. Daar kon hèm nooit een verwijt van ganaakt worden. Eln ik beriep me op ïtrt. la van de Krijgstucht: „Daar de godsdienst de bron is van alle geluk, deugd, en ware moed (!), behoort ook in den krijgsstand een ieder zich tot het hooghouden daarvan en tot een zedige levenswijze te bevlijtigen " (etc). (De Regeling van de Inwendige Dienst spreekt trouwens uitdrukkelijk van godsdienstige samenkomsten).

Inderdaad, dat moest de Ds toegeven. Maar hij bleef bij sajn bezwaar: de niet-Christelijken zouden 5ich kunnen ergeren, indien hij zoo ineens met een p3? eek aankwam. Ze moesten denken: dien veldprediker, daar is toch mee te praten! Uiteindelijk zou hij echter wèl over den Bijbel spreken. (Dus: wèl „misbruik" maken, J. B.)

Tot zoover dit gesplrek. En ik voeg daar aan toe: Nog NOOIT heeft een veldprediker bij ons in een samenliomst den naam GOD of JEZUS CHRISTUS durven noemen; of over een onderwerp als b.v. de vergeving der zonden durven spreken!

Alg TROUW nu (critiekloos) schrijft (was het h.i. voor critiek daar de plaats niet? ): ALLE PROTES­ TANTEN ZONDER ONDERSCHEID — dan kan ik niet nalaten de brandende vraag te stellen:

„Wanneer wordt er nu èindeUjk eens onderscheid gemaakt tusschen Protestanten en Protestanten? !

En wanneer kan een Gereformeerd soldaat nu eens eindelijk de zekeAeid krijgen, dat^ zijn „geestelijke verzorging" ook Geestelijke verzorging is; — inplaats van een ön-Geestel^ke poging tot geestelflke

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen