theologische hooqeschooLdag 1947

Mijne gedachten zijn niet ulieder gedacliten, en uwe wegen zijn niet Mijne wegen, zegt de Heere in Jes. 55 : 8. Zijne gedachten en wegen gaan hemelhoog boven onze menschelijke uit. Wie had vóór vier jaar, na de schorsing en de afzetting van prof. Schilder, gedacht, dat het reformatorisch werk in de Gereformeerde Kerken dezer landen zulk een goeden voortgang zou hebben, als we dat heden mogen aanschouwen. De vergadering in Augustus 1944 in Den Haag was reeds eene verrassing: ooveel menschen. Een eerst gekozen vergaderlokaal bleek te klein, we moesten naar een tamelijk groote kerk, en deze was propvol menschen. Niemand onzer had zulks tevoren vermoed. En zie nu onze Theologische Hoogeschool-dagen. Wat een bezoekers het vorige jaar, wat een band van saamhoorigheidsgevoel, wat een enthousiasme. En die van dit jaar. Reeds weken tevoren werd schier overal over dezen Schooldag gesproken met bezieling, en werden de voorbereidselen getroffen om in groote aantallen hem te bezoeken. We vernamen er van als we ergens den dienst des Woprds te vervullen hadden. Brieven kwamen in bij den Pedel onzer Hoogeschool. Deze tweede Schooldag na de begonnen reformatie zou niet minder druk bezoek ontvangen dan de vorige, zelfs uit de verste hoeken van ons land. Langen tijd zaten we in groote zorg, waar aan deze groote scharen een voegzame plaats voor samenkomst te bereiden, daar een kink in den kabel onze goede voornemens in dezen onuitvoerbaar kwam maken. Doch de moeilijkheid werd, zoo goed zoo kwaad het ging, overwonnen. Het mocht zoo geregeld worden, dat we allen toch nog eenigszins behoorlijk konden ontvangen. Ook aldus was de goede hand Gods over ons. Zoo mochten we dan dezen Schooldag wederom vieren met honderden, zelfs duizenden. Niet om in menschenwerk te roemen, maar in de goedertierenheid des Heeren jegens ons. *

Zulke dagen zijn zoo goed voor School en Kerk beide. Deze behooren bijeen. Zij moeten niet los staan van elkander, noch los worden. De School kan de Kerken niet missen. De Kerken kimnen de School niet missen. Zij moeten niet uit elkander groeien. En met zulke dagen wordt deze onderlinge verbondenheid weer te meer gevoeld en beleefd. Die School is de School der Kerken. Die Kerken dragen en verzorgen die School. Maar dat moet niet maar alleen geschieden door de benoodigde financiën samen te brengen, doch dat moet allereerst geschieden als op het hart, uit liefde, met bezieling, in hartelijk gebed, doordat de kerkleden weten, en doordrongen zijn van het besef: die School is ..onze School, en alzoo handelen uit die bewustheid en dat verbondenheidsgevoel, met die zorge, in die genegenheid. En de School moet de Kerken dienen, moet zich niet los , denken, noch gevoelen, van de Kerken, maar ten nauwste met haar vereenigd, zoodat zij bq al haar werken het heil dier Kerken voor oogeiï houdt.

Het is ééne zaak des Heeren die beide dienen, School en Kerken, Kerken en School, elk op hare wijze, maar in nauwen samenhang, in verbonden samenwerking. 0ie innige verbondenheid en heldere saamhoorigheidsbewustheid kunnen nu zoo uitnemend bevorderd Worden en hare uitdrukking vinden in goede Schooldagen inet talrijke bezoekers uit alle oorden des lands, vol bezieling, vol blijdschap in den Heere, vol dank aan Hem voor al het goede dat Hij in het verledengeschonken heeft uit enkele genade om Christus' wil, en dat Hij verleent ook tot op den dag van heden en dat Hti in Zijne goedertierenheid blijve ~schenken lange , jaren, mocht het tot den dag Zijner toekomst, ook I vooral in trouw aan Zijn dienst naar den eisch van IZijn woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen