Pluriformiteit der Kerk, of: Welt uit Chistus' mond het zoet en het bitter ?

Een broeder en zuster der gemeente stonden onder censuur wegens zonde tegen het vierde gebod: onkerkelijk leven. Onder de vele en getrouwe en broeder-Ujke vermaningen van de ouderlingschap bleven ze hardnekkig en onboetvaardig. Het bidden der broeders: „Wij bidden U van Christus' wege: laat U met God verzoenen" was tevergeefsch..

Toen werd er weer een kindje geboren. En vader en moeder vonden, dat ook dit kind „behoorde gedoopt te wezen". Niet omdat vader en moeder zich verheugden, dat dit kindje, mèt hen in zonde ontvangen en geboren, ook met hen erfgenaam zijn mocht van de beloften der genade! Want die vader en moeder waren voor zich zelf en mitsdien ook ten aanzien van hun kind zoowel aan de kennis der ellende als ook aan die der verlossing vreemd. Dat zij den doop voor hun kind begeerden geschiedde eenvoudig uit kracht der traaf'' tie en ook uit een zekere angst van zoo'n wicht ongedoopt te laten liggen: alzoo uit gewoonte en bijgeloovigheid. Daarom wilden zij hun kind gedoopt hebben. De kerkeraad echter weigerde, zoolang die broeder en zuster onboetvaardig in hun zonden voortleefden, hen tot de beantwoording der doopvragen toe te laten.

Vader en moeder hebben zich toen aan de kerk onttrokken. En gingen elders zoeken, wat ze onder de getrouwe ambtsdragers niet vinden konden. Ze werden elders prompt „met dank aan den HEERE" ontvangen als leden der „kerk", d.w.z. opgenomen in een gemeenschap, die óók den naam van kerk voerde. Daar stonden ze een paar weken later in het doophekje. En beantwoordden bevestigend dezelfde vragen, die hun vroeger bij den doop van hun andere kinderen onder getrouwe ambtsdragers gesteld waren. En na den doop zong de „gemeente", zooals ook bij den doop van de andere kinderen was gebeurd. Psalm 105 : 5: od zal Zijn waarheid nimmer krenken.

In de preek, daarop volgende, sprak de dominee héél ernstig over menschen, die met een ingebeelden hemel verloren gaan

Die ingebeelde hemel lag wel héél dicht bij. Want deze vader en moeder hadden een héél stichteUjken Zondag. Het kindje was toch maar gedoopt! En je kon nu toch maar eens zien, hoe mis die eigenwijze dominee en ouderlingen van die andere kerk waren geweest. Déze dominee — een ernstig man! —•had toch maar vlot hun kindje gedoopt.

En 's avonds hadden ze nog bezoek van een ouderling gehad. Die ouderling had ernstig met ze gesproken. Het gesprek was ook gekomen op de kerk. En de ouderling had gezegd, dat je de kerk overal vindt: Gk)d heeft overal Zijn volk. De kerk was volgens hem pluriform

Aldus nam gezegde ouderling den sleutel der ken­ nis weg en werd door hem de waarheid gemaskerd.

Want als die „ouderling" gehjk had, dan zijn de weigering van den doop en de toelating tot de doopsbediening; de uitsluiting van het Avondmaal en de toelating tot den disch des Verbonds; de toesluiting van het hemelrijk en de ontsluiting van 't koninkrijk Gods aan dezelfde m^enschen de pluriforme acten van één en denzelfden Christus.

Dan zegt de Heere Jezus Christus in één en dezelfde stad tot dezelfde vader en moeder in de ééne kerk: één en denzelfden Christus. Neen!, en in de andere kerk: Ja!

Dan zou — o gruwel om het ook maar te denken! — uit deze bron het zoet wellen èn het bitter, dan zou Christus Ja èn Neen zijn. Dan zou Hij, in Wiens mond geen bedrog geweest is, een leugenaar bevonden wor­den.

schapen!schapen!

Die U den toegang tot het doopvont weigerden wilden U dwingen om in te gaan. En die U den toegang tot him doopvont ontsloten, hebben U verhinderd.

Arme schapen!

Want alzoo hebt gij het ook gewild!

Ge hebt U leeraars vergaderd naar Uw heid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen