Over een en dertig leidt geen weg naar Rome

We schrijven ditmaal over ©en ganzenbord.

En ge zegt, gedachtig misschien aan het feit, dat de Gereformeerde moralist Wttewrongel in zijn in 1661 verschenen: „ChristeUjke Huishouding" over de ganzenborderij zijn toom heeft uitgegoten: daar kan niets goeds van komen.

Lezer, zeg dat niet. Want op dit ganzenbord wordt in alle onnoozelheid een pijl afgeschoten, die precies raak is.

Het betreft geen gewoon ganzenbord. Reeds hierom niet, dat het ditmaal een vinding is van een Jezuïetenpater in Italië, uitgegeven ter gelegenheid van het Anno Santo, het Heilige Jaar, dat de pelgrims over alle wegen, die naar Rome leiden, trekt naar Vaticaanstad.

En bovendien'is het geen gewoon ganzenbord, omdat de ingenieuze vinder hier een keurig staaltje van de verbinding van „natuur" en , ; genade" heeft weggegeven.

De „natuur" is hier het schema van het ganzenbord. En de „genade" de stichtehjke weg, die U na vele mogehjke teleurstellingen, na véél in de put zitten en dergelijke narigheden tenslotte naar Rome voeren kan. Kan. Want het blijft natuurlijk mogeUjk, dat de dobbelsteentjes zóó raar rollen, dat ge er nóóit komt. Op nummer 50 namelijk. Want als ge daar komt, dan zijt ge er. Bij den Paus. Op dat cijfer staat zijn portret.

Maar dan moet ge geluk hebben. Komt ge bijvoorbeeld op 17, dan hebt ge pech. Ge moet dan — net als op een gewoon „natuurlijk" ganzenbord — terug naar 10. Maar het is geen gewoon ganzenbord. Dat blijkt uit de reden, waarom ge terug moet: ge zijt „voor de verleiding bezweken". Die mededeeling is dan van bovennatuurlijken aard. Dat is dus de „genade".

Komt ge op 49, dan zijt ge geneigd, denkend, dat de deuren van het Vaticaan reeds voor u opengaan, uw sandalen los te gespen. Maar wacht er even mee: ge moet terug naar 5 en dat is wel een beetje een lange reis, zoo barrevoets. Het blijkt n.l. dat ge op no. 49 „in het gezicht van de haven verdronken" zijt.

En zoo'n pech heeft nu ook iedere pelgrim van het ganzenbord, die op 31 terecht komt. Hij moet ook terug: hij heeft „verkeerde kranten gelezen".

Kijk, dat laatste bracht me nu aan het denken.

En ik ging hier het kostelijke uit het snoode vinden.

Ik dacht eerst aan een goeie kennis van me.

Ook een „een en dertiger".

Een die inderdaad een verkeerde krant gelezen had.

Hij was namehjk geabonneerd op De Roeper.

Maar hij was ondanks het feit, dat hij op 31 zat en juist dank zij het feit, dat hij de verkeerde krant gelezen had, toch op 50 terecht gekomen, bij den - Paus. Hij was n.l. „hereenigd" zooals dat tegenwoordig heet. Hereenigd met de synodooratie.

Dat klopte dus niet.

En tóch klopte hier iets.

Dat heeft pater Sergio Gioia natuurlijk niet geweten. Maar het klopt.

Een en dertig is metterdaad de hinderpaal op den weg naar Rome.

Artikel een en dertig.

Het „tenzijV van dat artikel der kerkenorde.

Wie daar terecht komt, komt naar Rome niet.

Dat „tenzij" is de doodsteek voor de hiërarchie.

En die hiërarchie heeft door-dat „tenzij" géén kans. Tenzij dit , , tenzij" moedwillig wordt verzaakt.

Maar over 31 —• dat heeft Sergio Gioia óók niet geweten, al heeft hij gelijk — leidt géén weg naar Rome!

Niet naar de eerste......

Niet naar de tweede

Niet naar de derde hiërarchie.

Zij beleven aan geen. van drieën aan dat artikel een heilig jaar!

Géén Anno Santo 1950!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen