ALGEMEENE GENADE.

Ds L. Doekes schrijft in „De Poortwake":

De gemene gratie of algemene genade is één van de onderwerpen, die een belangrijke rol spelen in de geestelijke worsteling van onze tijd (met name in de politiek). Onder de hierboven genoemde titel tracht Dr S. J. Ridderbos de „gemene gratie" zoals Dr Kuyper die voorstond, te handhaven tegenover de critiek van Prof. Schilder en Ds de Graaf, terwijl het laatste deel van zijn boekje gewijd is aan opvattingen van Van Til en Barth. Zijdelings komt daarbij ook Prof. Dooyeweerd ter sprake.

Dit onderwerp gaat ons rechtstreeks aan. Dr Ridderbos spreekt over , , onze vrijgemaakte , , felndliche Brüder"" (een geliefkoosde uitdrukking ook van anderen in zijn kring), en zegt, dat wij „(het) totalitaire karakter van Christus' Koningschap terecht op de voorgrond zetten". Maar verder typeert hij onze houding als volgt: „Alleen wordt dit Koningschap van Christus door hen dikwijls ten onrechte tegenover de gemene gratie gesteld en dienen zij wel toe te zien dat door hun aanslagen tegen de gemene-gratie-leer het terrein van dit koninkrijk niet wordt ondermijnd".

Wonderlijk, hoe iemand dit laatste beweren kan! Ik denk terug aan de tijd, toen Oost-Indië nog tot het grondgebied van het Koninkrijk der Nederlanden behoorde. Stel, dat onze Koningin aan opstandelingen in dat deel van het koninkrijk eens een ultimatum van een maand had gesteld, en in die tussentijd geen blokkade liet toepassen — zou dat dan hetzelfde geweest zijn als „gratie bewijzen" ?

Ik noem dit gebrekkige voorbeeld maar even, om goed te laten voelen, waar het in deze kwestie om gaat. Bewijst God , , genade" (gratie) aan opstandelingen, wanneer Hij ze tijd geeft om zich te bekeren en aan Hem te onderwerpen — terwijl Hij ze straks executeert, wanneer zij dat hardnekkig weigeren? Bn is het , , ondermijning van het terrein" van Zijn Koninkrijk, wanneer wij daarvoor die term „genade" niet willen gebruiken? Deze uitlating van een gedoctoreerde is niet goed overdacht. Evenmin als zijn bewering, dat in de opvatting van Prof. Schilder „de Bijbelse gedachte van Gods lankmoedigheid en Gods geduld niet tot haar recht komt of eigenlijk totaal wordt genegeerd".

Zo iets is gemakkelijker te zeggen dan te bewijzen. Ja, maar komt Dr Ridderbos niet met bewijzen aandragen? Dat is zeker niet het geval met zijn bewering: , .Natuurlijk zijn we het er allen over eens, dat de ongelovigen aan Gpds toorn en oordelen zijn onderworpen. Maar het is al te rechtlijnig om uit deze Bijbelse leer nu de conclusie te trekken, dat er dus ten aanzien van ongelovigen van een gunstige gezindheid des Heren geen sprake kan zijn".

Als be-wijs noemt Dr R. het slot van Matth. 5, waarbij hij beweert: „Het is onmogelijk hier alleen aan onverdiende genadegaven te denken en de gunstige gezindheid Gods in dit opzicht buiten beschouwing te laten".

Wat kan iemand toch haastig „klaar" zijn met een tekst, zonder die eens rustig te lezen! Dat woord „onmogelijk" is hier helemaal onjuist. Laat ik weer een voorbeeld noemen. Veronderstel, dat mijn vader (ik bedoel hier nu een aardse vader) enkele vijanden heeft, die het op hem gemunt hebben. Vader is verontwaardigd over him houding, en zegt ze dat ook; maar hij gaat ze niet van zijn kant ook gemeen behandelen, hij doet wat de Schrift noemt „vurige kolen op iemands hoofd hopen". Zou ik als kind daar geen voorbeeld aan moeten nemen? De eerbied voor de houding van mijn vader moet mij weerhouden van wraakzuchtige daden tegen zijn vijanden. Maar daaruit volgt nog allerminst, dat mijn vader tegenover hen „gunstig gezind" is!

Daar zit de fout in de redenering van Dr Ridderbos — dezelfde fout, die zijn broer ook maakt in de K.V. op Mattheus, waar hij eveneens bij deze zelfde tekst de , , algemene genade" verdedigt.

Zo is het ook met de overige, opvallend sobere „bewijzen", die in dit boekje worden aangevoerd uit de Schrift. Het is goed, dat onze verenigingen hiervan kennis nemen — als ze de ogen er maar bij openhouden. Dan zullen ze de zwakheid onderkennen in het zelfverzekerde betoog van onze tegenstanders, die niet ophouden ons te beschuldigen van Woordverlating.

Lank - moedigheid zeggen ze; goed - moedigheid bedoelen ze. Maar ik ken den goedmoedigen God evenmin als den altijd royalen God van dr S. J. Ridder­ bos.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen