God geeft den tijd

God geeft den tijd bij dag en jaar, acli neen, bij lileene tikslies maar, en 't laatste tikske komt aleer men 'tpeist of weet, eilaas, tezeer!

Aan een uurwerkmcücer heeft Guido Gezelle eens een paar versregels opgedragen. Be hovenstaande vormen het begin er van.

Die „kleene tikskes", men hoort ze zoo goed als nooit. De klok in uw huiskamer geeft haar zacht geluid, en het „tikske" HOUDT zijn eigen geluidsvolume altoos onveranderd.

Behalve voor u, wanneer, vóórdat de persberichten komen van h-et „A.N.P.", de „tikskes" van het uurwerk voor de microfoon even door den aether gedragen worden. Het uurwerk, dat vóór de microfoon zijn geluid geeft, bewaart wel voor zich zijn vaste geluidssterkte. Maar hoe het in uw huiskamer klinken zal, dat hangt af van de drift, waarmee gij ««; toestel inschakelt naar de door u gewenschte capaciteit van den geluidsregelingsknop. Wat kunnen die „tikskes" soms via uw luidspreker een lawaai maken!

Het uurwerk van den Grooten Uurwerkmaker gaat op dezen dag zijn gang als altoos. Men zal'in dit nummer ergens een vers in den tekst vinden, waarin een lyrisch lied spreekt van „den zweepslag van de uren". Die is er; maar Gods zweep drijft zonder gerucht. Het zijn de menschen, die in de uren van de (door den dichter bezongen) „groote-stad", die geestelijk genaamd wordt „Sodom en Egypte", met zweepen slaan die men kan hóóren zwiepen. God gaat verder: men „hoort" Hem slechts, als men Hem HOORT, — in Woord.

Maar op onze redactietaf el staat vandaag de luidspreker aan: de „tikskens"-van-het-oogenbUk worden luider voor onze eigen ooren. We denken terug aan vroeger jaren. En we zien vooruit, d.w.z. wij leggen een open bijbel naast den luidspreker, en gaan lezen.

Onze lezers willen wij iets ervan doen weten, wat in dit moment onzen geest bezig houdt. Iets. Hetrneeste laat zich niet zeggen, tenzij een uitvoerigheid bereikt zou worden, die ons niet toegestaan zou wezen. Tot onzen spijt moesten enkele door ons aangezochte schrijvers verstek laten gaan, wegens tijdsgebrek. De datum voor inzending der copie lag te dicht bij hun vacantie-zonder-luidspreker.

Maar ook zoo is dit nummer toch wel een verkenning van onzen geest. De uitgevers namen tot zulk een gedenknummer het initiatief; de redactie, die veiligheidshalve verklaart, dat ze nog niet alles heeft gezien, wat zij willen brengen, wil gaarne hij deze gelegenheid hen danken, niet alleen voor dit initiatief, maar ook voor de bizonder prettige relatie, die — en we denken met name aan de oorlogsdagen, waarvoor het woord „prettig" veel te slap is — er altijd heeft bestaan tusschen uitgevers en redactie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen