„gek gewarden”

Het barthiaansche weekblad „In de Waagschaal" (redactie prof. dr K. H. Miskotte, dr H. Berkhof, ds J. J. Buskes, H. M. v. Randwijk, e.a., medewerkers dr W. F. Dankbaar, ds K. H. Kroon, mr G. H. Slotemaker de Bruine, ds H. C. Touw, e.a.) heeft deze week, met een mondjevol latijn erbij, naar doktersgewoonte, ondergeteekende gek verklaard. Werkelijk gek geworden.

De diagnose is (door iemand, die zijn naam niet noemt) gesteld na verschijning van mijn laatste aflevering Heidelbergsche Catechismus, waarin ik meen, uit Earth's eigen geschriften, aangetoond te hebben, dat Barth in zijn jongste theorie over de schepping, niet alleen de door hemzelf onder toejuiching van nederlandsche hoogleeraren in handen genomen kluts kwijt is, maar ook speelt met fundamenteele ketterijen. En dat dus prof. dr K. H. Miskotte een lichtvaardige voorlichting gaf, toen hij juist aan Barth's jongste publicatie, door mij hier bestreden, nl. Dogm. III, 3, een compleet lied-der-liefde wijdde. We gaven destijds in ons blad citaten.

Een loopje wordt er mee genomen, dat ik die kwestie van Barth besprak — de lezers van In de Waagschaal zouden, zegt het blad terecht, want het neemt zijn lezers blijkbaar niet serieus, 't nooit hebben geraden •— bij Catechismus Zondag 9. Die beleed juist de schepping, of liever. God als schepper. Is het nu gek, dat ik Barth's scheppingsleer bespreek, als de schepping beleden wordt? Waarom is ondergeteekende gek, als hij Barth III, 3 bespreekt bij het onderwerp: schepping, en is Miskotte wijs, als hij zijn volksgenooten — overigens in een onderstelde oecumene — dadelijk, als Barth III, 3 van de pers is, verzekert: nu is de schepping eens heerlijk door Barth besproken?

En verder? Uit die heele Catechismusafleveringen worden citaatjes, zonder verband, bij elkaar gesleept, en meer dan eens hevig verminkt, en verknipt, en zonder eenigen verbindingsdraad, op elkaar gesmeten. Weerlegging? Geen spoor.

Iemand vroeg me, of ik dit grievend vond. Weineen; ik noteer ook dezen uitval van het blad als een bewijs, dat de barthiaansche hoogleeraren in hun vrij ridicule applausgeving aan Barth niet in staat zijn, de argumenten, volgens welke Barth zich in tegenstrijdigheden en onchristelijke theoremen verwikkelt, te ontzenuwen.

Daarom zeggen ze maar: hij is gek. Dan zijn ze van alles af. Hun lezers snappen tóch niet, wat „das Nichtige" is. En die leiders, die met Barth's opvattingen het kerkvolk, in steeds duisterder taal, verleiden, kunnen dan verder doen, alsof dit „wetenschap" is. Zegt ge: neen, dan kunnen ze nog altijd reciproceeren: maar meneer, dogmatiek ik ook alleen maar een „vraag" naar „het" dogma.

Zoodat we van „In de Waagschaal" nu maar afscheid nemen met een versje van D. R. Kamphuyzens Stichtelyke Rymen, 1727, 222:

Juyste schalen wegen effen. Vaste voet schrikt nooyf van 't pad. 't Wyze(!) hert weet hoe en wat. Zalig, die de Maai kan treffen. En de Pop, daar hy mee speeld. Maakt tot een leerachtig Beeld.

Alsmede, bl. 220:

'f Popje kan een Afgod telen. Als een al te grooten waan Tot de lust word toegedaan. Daar gaat Spel dan boven spelen: Daar word pleyster^plaats verblyf: En het lust-paard draafd te styf.

Want de gelegenheid, om — met of zonder latijn — aan te toonen, dat Barth kan handhaven wat hij zegt, en dat diens Dogmatiek III, 3' zich voegt in den Catechismus, die ook bij bovengenoemde lieeren nog steeds op den preekstoel ligt, vergezeld van „fundamenten en perspectieven" — die gelegenheid heeft men niet, aangegrepen. We danken de heeren voor hun testimonium van machteloosheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen