Kerktaal

De synodocratische kerkbode classis Dordrecht herinnert in een artikeltje van ds W. P. M. Lindeboom aan ondergeteekende's „Kerktaal en Leven", een van de jeugdwerken. Het blad meent, dat een herdruk wel loonend zou zijn; nu. die is onderweg (in de rubriek „Om Woord en Kerk", uitgave van de fa Oosterbaan-& Le Colntre, Goes); ik meen te weten, dat de herdruk binnen enkele maanden er wezen zal. Schrijver in gezegd orgaan merkt op, dat bij eventueelen herdruk een nieuw hoofdstuk over de taal in de kerkbodes niet overbodig wezen zou. We zijn het met hem eens, maar zullen er toch maar niet aan beginnen, vanwege ander werk. en ook. omdat degenen, die zich aan het boek niet storen, door een aanhangsel het evenmin zullen doen.

Maar om aan te toonen, hoe noodig een bespreking van die kerkbodetaai wel wezen zou, merkt ds Lindeboom op:

, .Het ..Kerkblad van de Gereformeerde Kerken van 's-Gravenhage" plaatst een meditatie over Jacobus 5 VS 13b: ., Is iemand goedsmoeds, dat hij psahnzinge..." Maar de titel van deze meditatie raadt u in geen tienen. Want het opschrift luidt: Gekke Maarten? De verklaring komt pas aan het slot. Die naam had in den volksmond in de eerste gemeente van den schrijver een type, dat op de buitenwegen luidkeels psalmen placht te zingen. Dus toch, de taal van onzen tijd. ook in de kerkbode, de taal van de straat, zelfs boven een meditatie? Is dit nu actueel of stijlloos of beide misschien ?

In het Kerkblad van de Gereformeerde Kerken in Noord-Brabant en Limburg geeft één der redacteuren een verslag van de Particuliere Sjmode In vervolgartikelen. Deze week onder den titel: „Het ontroerende verhaal van een rijstebreipot (en een schrijverke)". De schrijver vindt zijn beeldspraak blijkbaar een ..trouvaille", want zelfs in het tweede deel over het , , Schrijverke" komt hij nog eens op dien rijstebreipot terug. En de eerste kolom ging reeds vrijwel geheel over den reistebreipot. Hoewel onder dit beeld een heel prijzenswaardig doel werd voorgesteld, n.l. de collecte voor den Evangelisatiearbeid in Noord-Brabant en Limburg, was nochtans na lezing mijn eetlust bijna vergaan. Naar mijn meening is de taal voor de kerkbode nu eenmaal niet de taal van de keuken".

Tot zoover ds Lindeboom.

Ik geloof, dat de gesignaleerde „zottemijen" niet zoozeer een kwestie van taal zijn, als wel van bedelarij. De schrijvers weten soms. dat ze voor meditaties, of kerkelijke verslagen geen lezers haast kunnen krijgen, tenzij ze opvallend gaan doen; bedelen om de attentie dus.

Heb Ik daarin gelijk, dan is de „toepassing" niet: gebruik af en toe eens een opvallend opschrift, maar probeer kerkelijk zóó te spreken en te schrijven, dat je degenen, die de moeite waard zijn, wat geeft te denken. Zoolang het kerkvolk nog , .zware kost" verdragen wil, is het nog niet verloren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen