Vrije Universiteitsblad 1938-39 - pagina 102

1070 lijkheid en moest toen wel constafeeren dat uit '/s van de provinciën geen enkele nieuwe contribuant was opgegeven. Dat voorts, in een tijd waarin de resultaten van de winteractie plegen te worden gemeld, slechts 19 correspondentschappen in de lijst van die maand konden worden genoemd, was toch zeer teleurstellend ? Negentien van de ruim achthonderd. Dat wil zeggen: nauwelijks twee procent. Feiten constateeren is dikwijls onplezierig. Maar ook als de feiten hard en koud zijn, moet men er toch niet voor terugschrikken om er kennis van te nemen. Ook uit hel simpele lijstje, waarop hier gedoeld wordt, zouden misschien nog wel eenige aangenaam klinkende conclusies zijn te trekken, maar de schrijver was van meening, dat het gevaar van in slaap wiegen daardoor nog zou worden vergroot. En dat mag niet. Er is alle reden, ons zelf en anderen voor te houden de plicht van wakker te zijn. Er hapert hier en daar in onze organisatie nog wel wat. Reeds dikwijls is dat gezegd en geschreven. Wanneer wordt het anders, beter? Hoe bereiken we dat? In het tijdvak 1 Jan. 1938 tot 15 Mei 1939, bijna anderhalf jaar dus, hebben van de 850 correspondenten en comités niet minder dan 284 geen enkele nieuwe of verhoogde contributie gewonnen; 166 daarvan boekten in drie jaar niets aan contributiewinst; 91 in vier jaar en 7 0 van dit aantal hadden in vijf jaar in hun lijst geen enkele aanvulling (wel afboekingen) te berichten. De omstandigheden, waaronder gewerkt moet worden, zijn moeilijk. Het zij direct toegegeven. Maar zij, die werken, en het zijn er gelukkig velen, zullen even grif toegeven dat het zóó toch niet behoeft. En dan spreken we nog maar niet over de correspondentschappen die door een winst van een gulden of vijftig cents niet op de lijst van deze plaatsen werden meegeteld. Misschien is het waar dat de niet-werkers door het constateeren van deze feiten niet bewogen worden om (harder) te werken. Het is zelfs waarschijnlijk, dat zij het artikeltje niet hebben gelezen. Maar.... we zullen deze dingen toch telkens weer moeten constateeren, opdat de ringen en comités in hun vergaderingen nagaan wat tot verbetering moet worden gedaan. Zóó gezien is het voor de werkers wel aanmoedigend. Het mag niet zoo blijven dat zij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen