VU Magazine 1974 - pagina 286

Confucius. Het is een beweging voor wat wij zouden noemen meer 'inspraak', een voortzetting van de vrij rigoureuze doorbreking van de bestaande hiërarchische strukturen welke de Kulturele Revolutie is geweest: in de verhoudingen tussen mannen en vrouwen, ouderen en jongeren, fabrieksleiding en arbeiders, enz. Dat men hier tot op- grote hoogte in slaagt is echter voor een groot deel te danken aan diezelfde hiërarchische instelling die uit het Confucianisme voortkomt. Een soort 'authority to end all authority'. Maar enfin, dat is een paradox die wij bij bepaalde demokratiseringsbewegingen in ons land ook wel tegenkomen. De sociale omwentelingen die met name de Kulturele Revolutie teweeggebracht moet hebben zijn overigens enorm. Op bepaalde punten zijn ze bepaald verder dan wij. Alle fraaie diskussies die wij in ons land gekend hebben ten spijt, het is 'geriemel in de marge' als men het vergelijkt met wat er zich voltrokken heeft in de verhoudingen in het bedrijfsleven daar. In substantiële zaken als de zeer geringe verschillen in beloning tussen management en arbeiders komt dit tot uitdrukking, maar ook in toch niet onbelangrijke zaken als de uiterlijke kenmerken van sociale status binnen de fabriek. De direktiekamer, waar bij ons hoogstens een vertegenwoordiger van de vakbeweging toegelaten wordt, heeft plaats gemaakt voor de vergaderzaal van het Revolutionaire Komitee, waarin het management mede vertegenwoordigd is. Nu kan men hier natuurlijk wel sceptisch over zijn en van mening zijn dat,

waar de groep ook kwam, werd hen op borden een „Warm welkom aan onze vrienden uit H o l l a n d " toegeroepen

gegeven de menselijke natuur, en ook in de Volksrepubliek China zich een geprivilegieerde klasse zal gaan vormen. Zie de Sovjet-Unie. Maar dat is nu juist het interessante van de huidige beweging ter kritisering van Lin Piao en Confucius, dat deze, althans naar zijn ideële aspect, is ingegeven uit de bewustheid voor dat gevaar. Op bezoek bij het Revolutionaire Komitee van een havenbedrijf in Sjanghai kon ik, in mijn dankwoord, dan ook niet nalaten een vergelijking te maken met het verbale karakter van de medezeggenschapsproblematiek in ons land en de heren om die reden sukses toe te wensen met hun beweging ter kritisering van Lin Piao en Confucius. Dit bleek zelfs het meest radikale lid van onze groep te bar. Wel begrijpelijk, als men bedenkt welke stuitende vormen deze beweging soms

aanneemt. Ik wil er maar mee zeggen dat het allemaal geen luxeproblematiek is. (Mao: 'Een revolutie is niet zo iets als een dinertje, of het schrijven van een opstel, of het schilderen van een schilderij, of borduren') Men kan natuurlijk wel onder de indruk zijn van alles wat er in dit land tot stand is gebracht, maar men mag de resultaten niet los zien van de harde strijd die er aan voorafgegaan is en die nog steeds gevoerd wordt, zij het in de huidige beweging tegen Lin Piao een oneindig mildere vorm dan tijdens de werkelijke revolutie en ook dan in de Kulturele Revolutie.

Kritiek en zelfkritiek De grote vraag blijft natuurlijk in welke mate zij erin zullen slagen een klasseloze maatschappij te verkrijgen. (Zie ook het artikel van Jacques de Winter.) Een „ H e t is op deze plek, dat de Chinese autoriteiten, nog steeds met mondjesmaat, vreemdelingen die de weg langs Honkong gaan, doorlaten".

32

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen