VU Magazine 1974 - pagina 278

de "knapsten"). Voorkomen zou moeten worden, dat een onnodig kleine groep toegang zou hebben tot belangrijke informatie, waarop ze dan - irvmiddels oncontroleerbaar geworden - beslissingen zouden kunnen baseren. De onderwijscapaciteit zou moeten worden aangewend om een grote groep mensen op te leiden tot een dusdanig niveau dat ze van hun burgerrechten gebruik zouden kunnen maken.

Rendement 'Je kunt In beschouwingen over onderwijscapaciteit en onderwijsbegroting de gedachtengang tegenkomen, dat die capaciteit de resultante is van rendementsverwachtin-

gen. Dat lijkt me een eenzijdige kijk op het onderwijs. Nu zul je zelden van een onderwijsdeskundige horen dat wetenschappelijk onderwijs uitsluitend dient om rendement te vergroten; men spreekt natuurlijk wel degelijk over de ontplooiing. Maar toch: in deze tijd waarin zich werkloosheid voordoet onder academici, geloof ik dat er sprake is van een beleidsdilemma: moet er geld worden geïnvesteerd in onderwijs, hoewei men kan verwachten dat het niet meteen terugkomt in produktie-verhoging? Wanneer men zo'n vraag bevestigend beantwoordt, zou dat betekenen, dat het uitgetrokken geld welbewust wordt gebruikt om een grotere groep mensen in staat te stellen deel te nemen aan de complexe samenleving en zich daarin als individu te ontplooien. Nu er voor tal van academici niet onmiddellijk passend werk te vinden is, wordt men gedwongen waar te maken wat men altijd als doelstelling van het wetenschappelijk onderwijs heeft geformuleerd. Een gemakkelijk probleem is het niet; je kunt het geld maar één keer uitgeven. Een extra moeilijkheid is dan nog, dat de achterstand die iemand kan oplopen in zijn ontwikkeling, vooral in de jongste jaren ontstaat. Als een keus zou moeten worden gemaakt over de besteding van het geld en wanneer het doel daarbij is aan ieder een zo groot mogelijke kans te geven, zou uit dat oogpunt het reëel zijn, dat geld in het kleuteronderwijs te steken. Uit tal van onderzoekingen is gebleken dat voorzover er samenhang bestaat tussen ontwikkeling en omgevingsfactoren die vooral vóór het zesde jaar belangrijk zijn; dat het daarna snel afneemt. Na het tiende jaar ligt de erfelijkheids-omgevings-variantie wel zo ongeveer vast. Dat betekent dus, dat voor de mensen die je vóór die leeftijd niet hebt kunnen helpen, de deur is dichtgeslagen. Investeren in wetenschappelijk onderwijs heeft voor dié mensen al geen zin meer.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen