VU Magazine 1974 - pagina 367

Rechts één van de gigantische kopermijnen waalman Zambia het'moet hebben. Enorme 200tonners voeren het erts af.

Foto links toont een houtzaag; het probleem is: hoe houd je het ding aan het werk?

tourisme naar de waterval drastisch teruggelopen. Het water valt er over een breedte van 1600 meter meer dan 100 meter naar beneden. Door deze val van in het natte seizoen meer dan 260 miljoen liter per minuut ontstaat er een rookgordijn dat al vanaf 30 km afstand zichtbaar is. En ook in het Bemba heeft men het van oudsher al over musio-tunya: rook die dondert. Aan de Zambiaanse kant van de waterval kan men via een bruggetje er een stuk langslopen. Dag in, dag uit regent het op deze plek, wat tot gevolg heeft dat zich een specifieke tropische regenwoudbegroeiing heeft ontwikkeld. Henk van Ruller en Lammert de Jong geven ons de gelegenheid om voor het eerst In Zambia de bij de Westeuropeanen altijd aanwezige souvenirhonger te stillen. Beladen met drums, maskers, getooid in gekleurde hemden en omwikkeld met Chitenges gaan we richting Lusaka. Liftend, met het openbaar vervoer en enkelen in de eigen auto, leggen we het laatste gedeelte van de vermoeiende touristische route af. Het is heel verstandig geweest van het team in Zambia om ons eerst het platteland te laten zien. Touristen horen hier niet thuis volgens Van Ruller en hij bracht onze ervaringen in het rijke Zambia van de blanken tot een week terug. In Lusaka vieren we ter afscheid een feest, samen met studenten uit Zambia en Zimbabwe

(de autochtone naam voor Rhodesië). De gesprekken zijn leerzaam, het gedrag van de studenten is echter een anticlimax. We hebben de eenvoudige mensen leren kennen en hebben met hen gedanst. Het kost ons enige moeite om ons in deze groep thuis te voelen. Een leerzame tocht door de wijken van Lusaka herinnert ons er vlak voor ons vertrek nog even aan dat Zambia, hoe mooi en rijk aan natuur ook, een land in ontwikkeling is. We vliegen er overheen terug naar het noorden, terug naar de welvaart thuis. We zullen het in Nederland moeten zien te verwerken, alle indrukken die we hebben opgedaan. De kindersterfte, het verschil in welvaart tussen zwarte enblanke mensen, de problemen waar een land in ontwikkeling mee zit. We hebben iets kunnen doen. Er zijn 173 ijzeren dakplaten in Zambia achtergebleven. Een druppel op een gloeiende plaat! Alle mensen die In Nederland hebben bijgedragen aan de dik drieduizend gulden die de daken gekost hebben, delen in de dank die wij over ons uitgestort kregen.

25

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen