VU Magazine 1974 - pagina 97

m

magazine

en sociaal ondersteund. Ze is steeds meer een zaak van de enkeling geworden . . . ' We merken dat alles, doordat we met ons geloof op allerlei pubUeke terreinen van het leven (de politiek, de economie e.d.) geen raad weten; we kunnen er zo weinig mee doen en daardoor krijgen we het gevoel dat het geloof ook minder in ons leven betekent. En dat is ook veelal zo: doordat het door steeds minder publiek wordt ondersteund, kunnen we het ook minder gemakkelijk in stand houden. Met die differentiatie hangt samen dat de samenleving steeds ingewikkelder en dat wil zeggen voor ons ook steeds ondoorzichtiger wordt. Het gevolg hiervan is dat we steeds meer op onszelf worden teruggeworpen, dat we zelf onze weg moeten zien te vinden in deze samenleving. De noodzaak hiertoe wordt nog versterkt doordat als gevolg van de snelle veranderingen allerlei vaste, ons vertrouwde kaders wegvallen, waardoor ons handelen en denken niet meer van te voren min

of meer vastligt. Binnen de ingewikkelde en snel veranderende samenleving om ons heen zijn wij gedwongen ons eigen wereldje te scheppen. In dit verband valt dan meestal de term subjectivering: onze eigen ervaring met en onze eigen beleving van de dingen wordt van doorslaggevende betekenis. Sommigen zeggen dat er op deze wijze een heel nieuwe bewustzijnsvorm bij de mensen ontstaat en dat dit daarom ook betrekking heeft op het godsdienstig leven van de mensen. Ook daar wordt ónze ervaring en ónze beleving bepalend voor de betekenis die wij aan bepaalde geloofswaarheden en aan ons geloof toekennen. Deze subjectivering van de godsdienst kunnen we bij onszelf constateren telkens wanneer we ontdekken dat we, ook wat onze geloofsbeleving betreft, veel niet met anderen kunnen delen, ook al behoren die anderen tot dezelfde kerk bijvoorbeeld, en wanneer we vaststellen dat er soms een groot verschil is tussen wat in de kerk gezegd wordt en wat wij er persoonlijk bij denken en beleven. Dit teruggeworpen zijn op onszelf, dit niet met anderen kunnen delen van voor ons

vaak belangrijke geloofsinzichten en -belevingen, maakt het voor velen van ons zo moeilijk het geloof in stand te houden; iets wat we vooral merken als we trachten het aan anderen - bijvoorbeeld onze kinderen - over te dragen. Als derde tendens willen we noemen de toenemende rationalisatie in onze samenleving, de toenemende behoefte aan en ook mogelijkheid van planning en beheersing van ons leven en ons samenleven; een ontwikkeling die mogelijk is geworden door ons zeer sterk toegenomen technisch kunnen. We voelen ons in staat de wereld te beheersen en de toekomst daarvan te ontwerpen (ook al krijgt dit gevoel van tijd tot tijd een flinke deuk) en omdat we ons er toe in staat voelen, vinden we ook dat we het móeten doen. We zien de wereld en de ontwikkeling van de wereld anders en we ervaren die ook anders en dat betekent onontkoombaar dat er ook in ons geloofsleven veranderingen optreden. Zoals Smits zegt (p. 72): 'Een nieuwe tijd met een ander wereldbeeld en een andere werkelijkheidservaring vraagt ook om een nieuw godsbeeld'. We kunnen hier van horizontalisering van het

43

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen