VU Magazine 1974 - pagina 188

de Pine Ridge-reservation die in 1943 aan de Oglala Dakota's was ontnomen bleek een ideaal militair oefenterrein. De Jappen bevonden zich al achter gindse heuveltop, werd tegen de niets vermoedende Indianen gezegd. De Amerikaanse overheid schijnt er niet veel meer voor te voelen haar tegenstander met dit soort overredingen tegemoet te treden, sinds de A.I.M. ook dit stuk land terugclaimt, 'omdat de oorlog met Japan inmiddels is afgelopen'. Op het moment kleedt de overheid de politiek van grondonteigening wat slimmer in. De barre uitgestrektheid van het Navajo-reservaat schijnt rijk te zijn aan delfstoffen, waaronder de makkelijk te ontginnen steenkooUagen. Misschien is dat op Joint Venture basis mogelijk. En de claims van de A.I.M. worden in de traag malende juridische molens gestopt. Zo is de Amerikaanse burger tegenwoordig getuige van een merkwaardig soort van overspringgedrag tussen de A.I.M. en de overheid.

daardoor wordt al het in het 1868-verdrag gestelde nietig verklaard aldus de officiële afgezanten van de regering die op 15 augustus 1876 de fatale ontmoeting met de Sioux leiders hebben.

'Prairie-brand' Al in 1889 blijkt het verdrag niet meer dan een vodje papier te zijn als generaal Crook met een zak vol geld naar het land der Dakota's wordt gezonden teneinde de diverse Sioux stammen over te halen het grote prairie-gebied van de hand te doen. Eerst vragen de stamhoofden zich nog af, of ze op de grondhandel in moeten gaan: daardoor zouden ze

Schendingen Het is de vraag of de verwijzing naar artikel 16 van het befaamde Sioux verdrag in 1868, zoals de American Indian Movement regelmatig doet, veel zin heeft. Met de ondertekening van het verdrag hadden de Sioux de verzekering gekregen, dat onder andere de Black Hills in de Zuid-west hoek van Zuid Dakota aan hen was toebedeeld en dat blanken alleen na hun toestemming het bergland mochten betreden. Maar de inkt van de handtekeningen is nog niet opgedroogd, of er wordt goud gevonden vanaf de graswortels recht naar beneden aldus generaal 'Lang Haar' Custer. De grote leider der Sioux, Red Cloud, moet met lede ogen toezien dat ondanks de afspraken territoriumschendingen worden gepleegd en dat de blanke bevolking de Heilige Bergen binnendringt. Al drie maal is hij bij de Grote Vader in Washington geweest om zijn beklag te doen, maar de Grote Vader verkondigt de zienswijze, dat het onmogelijk is het hele gebied middels soldaten tegen oprukkende avonturiers af te schermen. Dan volgt de verwijzing naar de bepaling dat grens- en wetoverschrijdingen door de Indianen zelf mogen worden afgestraaft. En terwijl Red Cloud zich opmaakt om voor de vierde keer de Grote Vader te bezoeken nemen sommige Sioux leiders, w.o. Sitting Bull en Crazy Horse, na veel wikken en wegen het recht in eigen hand. De eerste schermutselingen met de blanke indringers leiden al snel tot harde gevechten met het te hulp komende Amerikaanse leger, die later als de totale oorlog van de Sioux tegen de regering van de Verenigde Staten wordt uitgelegd. En 30

:?W:'^54 .

de VS alleen maar vrijwaren van de blaam die op het verbreken van het 1868 verdrag staat, waarbij het bezit van de Dakota's immers definitief bekrachtigd werd. Dan zegt Drie Sterren, alias Grijze Wolf, dat ze de ongeveer drie dollar per hectare maar beter kunnen aanvaarden: de kans is aanwezig dat anders het land zonder enige schadeloosstelling wordt afgepakt. Drie Sterren vervolgt: 'De blanken zijn als vogels, die elk jaar hun eieren leggen. Er is geen ruimte genoeg. Ze overspoelen het land. Je kunt ze niet tegenhouden'. En generaal Winfield Scott Hancock, ook wel 'Oude man van de Donder' genoemd: 'De blanke man gaat. zo snel, komend van Oost en van West, als een ^rairiebrand in een krachtige wind'. De vraag wordt wel gesteld, of de voortdurende grensverschuivingen die de massale migratie naar het Westen ten gevolge had, de toenmalige regeringen telkens weer voor voldongen feiten plaatsten, of dat deze moedwillig aanstuurden op menigvuldige schendingen van de verdragen die tussen de Indianen en de blanke bevolking bestonden. Het totale aantal schendingen, nietigverklaringen en eenzijdige opzeggingen door de Amerikaanse regeringen zou de 400 overtreffen volgens de Indiaanse schrijver Vine Deloria in zijn boek: Custer died for your sins. Zeker is in ieder geval dat de Homestead Act die midden in de Burgeroorlog afkwam en die beoogde de nog witte vlekken op de landkaart op te vullen met Unionisten een desastreus bij-effect had: tegen de belofte, dat iedere kolonist die zich in het Oude of het Verre Westen vestigde gratis 64 hectare van de rege-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen