VU Magazine 1974 - pagina 480

veranderingsproces, dat de wereld nodig heeft om voort te kunnen bestaan, zouden kunnen versnellen. Je kunt je afvragen hoe dat komt. Je kunt dan wijzen op wat gebreken in de vormgeving van de dag, zoals de wat erg globale en moeilijk geformuleerde of slecht gelezen discussievragen, op de plotselinge verdubbeling van het aantal groepen zonder dat er tevoren discussieleiders waren aangewezen, of op de wijze waarop de discussies in de grote zaal 'terugkwamen'. Maar het lijkt me toe, dat er hier toch iets wezenlijkers aan de hand was. Want mensen die ergens echt mee bezig zijn, laten zich door zulke tekortkomingen niet weerhouden. Waar het hart vol van is, daar stroomt de mond van over. Blijkbaar moeten we constateren, dat erg veel mensen aan de vragen van ontwikkelingssamenwerking nog lang niet toe zijn. We zitten nog altijd midden in de voorvragen, bijv. de vraag hoe mensen welke verandering dan ook moeten verwerken. Zo kom je vanzelf tot de pijnlijke vraag: hoe zouden mensen uit de derde wereld tegen deze dag hebben aangekeken? Maar bij verder overwegen, o.a. van de inleiding van prof. Van Peursen, denk ik toch, dat wat hier gebeurde, noodzakelijk is. Want ons doel is een andere wereld. Het is dus geen

luxe, als we ons intensief met die voorvragen bezig houden. Als we dat tenminste niet als een excuus gaan hanteren, om oplossingen van ons af te houden. Doen we dat namelijk niet, gaan we bijv. niet op zoek naar weerstanden in onszelf tegen verandering, dan

zullen de oplossingen die we vinden, zelden boven liefdadigheid uitkomen, nooit een wezenlijke aantasting betekenen van de onrechtvaardige verdeling van rijkdom, macht en kennis in de wereld. Om verder te komen zullen we eerst moeten inzien, dat we in feite zelf niet willen, dat we maar al te vaak bezig zijn om met mooie religieuze formuleringen onze eigen belangen veilig te stellen. Zo ongeveer, zoals ze in Zuid-Afrika apartheid verdedigen, of in sommige kringen in LatijnsAmerika de heilige trits, gezin, gezag en eigendom. Wezenlijke veranderingen in de samenleving bereiken we alleen, als ze gepaard gaan met wezenlijke veranderingen in onszelf.

Kleine groepen

In discussiegroepen werden de drie vragen besproicen

Leven, zei de eerste inleider ook, is leren jezelf te veranderen. Zo'n leerproces komt niet op gang, als je alleen maar luistert naar verhalen van anderen, al zijn ze nog zo boeiend. Dat lukt pas als mensen elkaar echt ontmoeten, bijv. in een kleine groep, waar je jezelf kunt zijn en open voor elkaar. Het was dan ook consequent van de organisatoren, dat ze zulke kleine discussiegroepen centraal stelden. De hele dag draaide om zo te zeggen om die groepsdiscussies. De inleidingen waren bedoeld om mensen voor die discussies op te laden, achteraf werd gepoogd de mensen mee te laten leven met wat er in de andere discussiegroepen was gebeurd. De inleidingen voldeden aan die verwachting. Prof. Van Peursen inspireerde de mensen. De door hem gebruikte achtergrondbeelden functioneerden in de discussies. De cijfers, die dr. Hendriks gaf, leverden evenzovele bewijzen hoe sterk we al midden in een veranderingsproces zitten, hoeveel er in feite al verdwenen is, en vooral hoeveel nieuwe inzichten al aan het groeien zijn. Bij de samenvatting van de discussies lukte dat voor mijn besef wat minder. Wat ia de groepen tot leven was gekomen, kwam langs de gekozen indirecte weg van op papier gezette conclusies die dan werden gebundeld en samengevat, wat doods over. Je zag niet hoe die conclusies tot stand waren gekomen. Je herkende zo je eigen groeiproces niet meer bij de andere groepen, terwijl die toch een dergelijk groeiproces doorgemaakt moesten hebben.

Terwiji de ouders elders in het VU-gebouw met elKaar spraken over 'verandering', speelden hun meer dan 50 kinderen in een crèche.

m a g een student winst maken? Van de ASR wèl: 15totSOVo échte korting op vrijwel al je spullen. Loop even bij de ASA/ASR binnen. Er is een kantoor in elke studentenstad. Centrale informatie: 030 - 33 34 44.

De discussievragen Zoals gezegd, verscheidene discussiegroepen groeiden uit tot boeiende ontmoetingen. Daar zorgde de sterk heterogene samenstelling wel voor. De eerste diskussievraag: wat mag in elk geval in onze samenleving niet veranderen, leverde al meteen een fraai beeld van de grote verscheidenheid onder de mensen: 'de kerk moet blijven'; 'geloof: 'het liefdegebod'; 'het gezin'; 'de verandering'; 'niets'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen