VU Magazine 1974 - pagina 233

Prof. dr. G. Kuypers (politicoloog):

Prof. mr. J. de Ruiter O'urist):

' "Wetenschap geeft niet waarvoor en ongeacht de gevolgen" tekent m.l. niet meer "de" universiteit van "vandaag", misschien wel die van gisteren. Ook geloof ik, dat de Vrije Universiteit - die altijd een doelstelling van wetenschap heeft gehad - zowel vandaag als gisteren tegen dat gevaar beter gewapend was en is, dan waar zo'n doelstelling ontbreekt. De bereidheid tot "kritische zelfbezinning" op de (overbekende) problemen door Hoefnagels gesignaleerd lijkt mij nu wel overal aanwezig. En daar zal dan nog "creatieve heroriëntering" op moeten volgen natuurlijk. Waar Hoefnagels m.i. aan voorbijgaat, is dat juist voor die dingen de universiteit van "vandaag" eenvoudig geen kans biedt. Dat komt door de overstelpende interne beslommeringen. Deze komen voor een groot deel voort uit een felle strijd. Tussen hen, die geloven dat bestaande systemen kunnen en moeten worden verbeterd, en hen, die geloven dat zulks niet kan en daarom ook niet moet worden geprobeerd. "Wat is politiek en hoe kan een redelijke politiek worden verzekerd?" (Art. II eerste kolom) Jawel! Daarover schreef ik een boekje, "Grondbegrippen van politiek" (Aula nr. 490). Maar wie gelooft in revolutie, althans doet alsof, noemt zo'n aanzet "Politicologie als doelbewust lapmiddel". Het is maar een voorbeeld. Daarom vind ik het vingergebaar van iemand als Hoefnagels (in zijn artikelen) en van u zelf (in uw vraagstelling) ook nu nog wel waardevol, maar het is volstrekt ontoereikend. Op uw drie vragen kan ik driemaal "ja" zeggen, maar wat dan nog? Dan blijft nog altijd de vraag, waar het werkelijk om gaat, namelijk: "Wat te doen?" Hoe bereikt de samenleving (en daarin de universiteit) wat, voor wie en wanneer?'

'Enige trekken van het beeld kan ik wel herkennen en met veel in het artikel kan ik mij wel verenigen. Toch vind ik de stellingname als geheel: a. te abstract (wat is de wetenschap, de universiteit?); b. te pretentieus (de wetenschap zou de waarheid moeten onthullen); c. niet wetenschappelijk (H. wil dat de wetenschap kritische vragen stelt, maar hij kent bij voorbaat de antwoorden al; hij komt m.i. niet verder dan ideologie tegenover ideologie te stellen); d. niet werkelijkheidsgetrouw (H. geeft in ieder geval wat mijn vakgebied betreft - de rechtswetenschap - er blijk van niet op de hoogte te zijn van de recente ontwikkelingen). Natuurlijk kan een cri de coeur als van H. geen kwaad, maar door het vergaande generaliseren en door het miskennen van wat er wel gebeurt, schiet hij zijn doel voorbij. Wat de VU betreft: ook daar zal vakidiotisme en eenzijdigheid wel voorkomen. Inzóverre (maar ik weet niet in hóeverre) is er vanzelfsprekend een afwijken van de oorspronkelijke (en tegenwoordige) doelstelling. Het denken vanuit de verantwoordelijkheid van de wetenschapsbeoefenaar vloeit m.i. zonder meer uit de VU-doelstetling voort. Dit doel stapje voor stapje te verwezenlijken (overigens in de wetenschap dat van 'bereiken' geen sprake kan zijn) kost zeer veel bezinning en nadenken. De organisatie van het wetenschappelijk bedrijf (gekoppeld als het is aan het onderwijs) werkt daarbij zeer ontmoedigend, omdat er door veel vergaderen, herstructureren, en een enorme organisatorische papierwinkel eenvoudig geen tijd wordt gegund voor echte 'beoefening' der wetenschap. Vandaar enerzijds de vlucht in de 'techniek' van het vak, anderzijds het oppervlakkig ideologisch gepraat.'

23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen