GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1974 - pagina 90

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1974 - pagina 90

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een andersoortige groepstraïner aan het woord Als ik naar onze training kijk en die vergelijk met de manier van Nadine Scott, dan heb ik de idee dat onze training er veel meer op gericht is dat mensen onderling informatie uitwisselen over de inhoud en vorm van de relaties die ze met elkaar aangaan, het gaat erom dat ze veel praten over de manier waarop ze met elkaar omgaan. Onze training probeert mensen wat meer inzicht te geven in een heleboel dingen die in alle groepen van mensen, die overal waar mensen bijeen zijn, gebeuren, maar die meestal onder tafel blijven, de onuitgesproken dingen tussen mensen, bij werkgroepen, bij vergaderingen, tussen buren, maar die wel degelijk van beslissende betekenis zijn op wat er allemaal gebeurt tussen die mensen. In het 'normale' leven praat je niet zoveel over de verhoudingen tussen de mensen, in een ST is dit het centrum. Bij Nadine Scott is het geven van informatie ook erg persoonlijk gericht, 's-morgens had je daar dat trimachtige gedeelte en in de middag dat typisch aan persoonlijke problemen werken, waarbij de groep vage achtergrond is, relaties tussen de groepsleden zijn niet zo belangrijk, bij ons is dat net andersom, relaties tussen de groepsleden zijn uitgangspunt en doel voor het inzicht geven in hoe menselijke relaties in elkaar zitten. Praten over elkaar doen we 'normaal' niet veel. Het ontbreekt natuurlijk niet helemaal, je hebt je goeie vrienden, maar zelfs daar ga je vaak apart zitten om de dingen 'uit te praten', het blijft een zaak van daar moet ik het eens over hebben, een gelegenheid scheppen, een soort ST eigenlijk, dat is ook zo'n aparte situatie. Aan de andere kant de hele tendens van de ST om steeds maar je gevoel te uiten, zo van het is goed je gevoelens te uiten dus is het altijd goed je gevoelens steeds te uiten, dat wordt ook geweldig overtrokken natuurlijk, het is eigenlijk niet zo zinvol geloof ik om allerlei gevoelens uit te schreeuwen, het komt allemaal zo in de lucht te hangen. Bij

agressie en allerlei andere gevoelens nuttig te gebruiken zodat de relatie niet verloren gaat, deze ST is meer gericht op het zinvol gebruik van het uiten van gevoelens dan het tonen van je gevoel zonder meer. En dan gaat het natuurlijk veel over hoe vind ik jou en hoe vind jij mij eigenlijk, zonder maatschappelijke franje.

Bedoeling Het is uitdrukkelijk de bedoeling van een ST en een goede trainer schept daarvoor de omstandigheden dat mensen voor hun kenmerkend gedrag gaan vertonen door het simpele feit dat ze deel uitmaken van een groep die het 2V2 dag samen moet doen. Mensen krijgen 36

dan door dat het helemaal niet toevallig is dat ze zich zo en zo gedragen. Als iemand bijvoorbeeld moeilijk initiatieven neemt in zo'n groep dan moetje als trainer niet opzettelijk hem steeds het initiatief toeschuiven maar zijn gedrag gewoon laten gebeuren. Het gaat natuurlijk steeds om het bloot komen van iemand's zwakkere punten. Het gaat ook om onze oneerlijke omgang met elkaar. Wij hebben allemaal angst om eerlijk tegenover elkaar te zijn, elkaar negatieve dingen te zeggen, we prefereren een sfeer van pseudobeleefdheid. Dat wordt er in onze kinderjaren al vroeg ingepompt, boos zijn op iemand is stout, je moet elkaar ontzien. Mijn ervaring is dat in de ST het noodzakelijk is dat die negatieve gevoelens tegenover elkaar eruit moeten komen, voor je werkelijk lief voor elkaar kunt zijn, de groepsbetrokkenheid neemt

het doet, de deelnemers hebben meestal geen ervaring met een ST, de trainer is de enige met ervaring, en zo begin je een training met mensen die elkaar meestal oppervlakkig kennen, als trainer zitje zelf ook met een gespannen gevoel, hoe zal het dit keer gaan, je begint met een korte introductie: mensen het gaat erom dat we elkaar in die 2V2 dag wat beter leren kennen, wie ben je eigenlijk, wat leeft er in je, waarom doe je de dingen, het gaat om dingen die je in het gewone dagelijkse leven niet zo gemakkelijk bepraat, we zullen proberen zo eerlijk mogelijk te zijn tegenover elkaar en dat is helemaal niet makkelijk, mijn rol is jullie daarbij behulpzaam te zijn en zoveel mogelijk proberen veel van elkaar te laten leren, we moeten met elkaar proberen een manier te vinden om die 2'/2 dag zo zinvol mogelijk door te brengen, hoe

enorm toe als je weet wat je eigenlijk aan elkaar hebt. Mensen hebben toch ook een duidelijk verlangen om zich eindelijk eens eerlijk te uiten over zichzelf en over elkaar. In het normale leven geven wij elkaar erg veel onbetrouwbare informatie wanneer het gaat over hoe we elkaar vinden, we ontzien elkaar of er zijn explosies van narigheid die we maar weer zo gauw mogelijk vergeten. In een ST wordt een klein beginnetje gemaakt met het bespreken van al die verborgen zaken. Dat zie ik heel duidelijk als een soort procesbewaker, hij moet er voor zorgen dat er steeds echt over persoonlijke dingen wordt gepraat en dat er geen theoretische beschouwingen worden afgestoken, hij moet waken voor koffieleut, niet meegaan met beschouwingen hoe je eigenlijk eerlijk zou moeten zijn of uitvoerige levensgeschiedenissen. Verder wordt er natuurlijk veel op hem gelet hoe hij

zullen we dat aanpakken, en op dat moment houdt de groepstrainer op met praten en dan zit die groep direct al voor een opgave, hoe gaan we die dagen vullen en dan valt er een stilte, dan stelt iemand een bepaalde gang van zaken voor, een oplossing voor de impasse, dat is meestal kenmerkend voor hem of haar en zo begint het spel. Er is dus eigenlijk geen vaststaand programma, dat moet deze groep met mij als trainer erbij maar produceren.

Respecteren van de ander In de training die jij gezien hebt was dat een heel moeilijk punt. Als trainer heb je zorgen over bepaalde mensen, je denkt als die eenmaal gaat vertellen wat er werkelijk in hem leeft dan gebeurt er een heleboel, daar ben je soms bang voor, ook al omdat de training maar 2V2 dag duurt en dat is kort hoor om iemand op te vangen. Als iemand zegt, ik wil niet verder gaan met mezelf, want als ik dat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1974

VU-Magazine | 516 Pagina's

VU Magazine 1974 - pagina 90

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1974

VU-Magazine | 516 Pagina's