VU Magazine 1974 - pagina 285

m

magazine

Tung' en woorden van die strekking zijn ook van die slogans die er van jongs af aan ingestampt worden. Voor een oppervlakkige buitenstaander moet dit een haast fascistische indruk maken. Het merkwaardige is echter dat de meeste Chinezen dit nog menen ook, om de eenvoudige reden, dat ze er ook wel reden voor hebben. Het is een soort gevoel van genegenheid en dankbaarheid in antwoord op de haast mystieke genegenheid voor de massa's van waaruit het denken en de daden van Mao steeds gevoed zijn. Maar vooral, men neemt het allemaal erg serieus. Grapjes over chairman Mao van onze kant zouden beslist niet geapprecieerd worden. Toen dan ook Eric Ouwejan in een overmoedige bui tijdens een diner dat ons door de China Travel Agency was aangeboden een toast uitbracht onder het motto 'long live the Pekingduck' was dat op het randje. Niet zo zeer omdat het raar was om een eend die je aan het verorberen bent een lang leven toe te wensen, maar, zoals ik achteraf hoorde, omdat het teveel deed denken aan het veelgehoorde: 'long live chairman Mao'. (Je moet er maar opkomen.) Zelf had ik me ook al eens op het randje bewogen. Dat was toen ik een hoed kocht voor mijn vrouw, waarop de bekende slogan 'Serve the people', in chinese karakters. Bij wijze van grap zei ik dat ik het voor mijn vrouw zou vertalen met: 'serve your husband' en haar zou vertellen dat hiermee een van de essentiële gedachtes van het Maoïsme verwoord was.

"hoofdindriik: een land waar iedereen er goed gevoed en behoorlijk gekleed bijloopt (zij het natuurlijk nogal uniform, behalve de kinderen die er over het algemeen weer kleurig bijlopen) . . . "

Nu moet men bedenken dat juist op het moment dat wij er waren de op sommige plaatsen zeer bittere kampagne tegen Lin Piao en Confucius gevoerd werd. Een van de kernpunten van die kampagne was het (zeer prijzenswaardige) streven om de vormen van discriminatie die het Confucianisme eigen zijn, als die van de vrouw, te bestrijden. Het was dat hij wist dat ik zeker op dit punt met de zaak sympathiseerde, want daarom kon hij de opmerking als, gewaagde, grap, wel waarderen. Moet men uit dit alles concluderen dat de huidige Chinezen zo humorloos zijn? Dat is niet mijn indruk. Integendeel, ze zijn dol op grapjes en plagerijen. Men gaat echter beseffen dat de aanvaarding of verwerping van deze leer geen luxe is, maar in rechtstreeks verband staat

" . . . waar enorm hard gewerkt wordt (dat is natuurlijk algemeen bekend) en waar men een prettige en hulpvaardige manier van omgaan met elkaar heeft (wat minder algemeen bekend Is)"

met het leven en welzijn van honderden miljoenen Chinezen. Vandaar dat ze zeker geen bagatellisering van de leer zullen aanvaarden door buitenstaanders. Vandaar ook de naar onze smaak vaak botte manier waarop in de huidige kampagne Lin Piao en Confucius als een soort wanstaltige monsters worden afgeschilderd.

Democratisch-centralisme Of eigenlijk mag je dat niet zeggen, de 'kampagne' tegen Lin Piao en Confucius. Het is de 'movement to inticize' Lin Piao en Confucius. Deze laatste omschrijving geeft naar het oordeel van de autoriteiten beter het spontane karakter van het gebeuren aan. Voor wie het geloven wil tenminste, want dat is de andere kant van de medaille: het gebeurt allemaal behoorlijk democratisch-centralistisch - met de nadruk op het laatste. 'Voor de massa's', 'van de massa's', 'naar de massa's', maar laat er geen misverstand over bestaan: het is de Partij die de zaak beslist. En als er dan ook strubbelingetjes van onze groep met de gidsen zich voordeden, dan lagen ze op dit terrein. Zoveel mogelijk wordt het je naar de zin gemaakt, er wordt zoveel mogelijk naar je geluisterd, maar toch zijn zij het die in laatste instantie weten wat goed voor je is. Het verschil is geloof ik dat wij elkaar wat meer als volwassenen behandelen en ook al hebben we voor onszelf het idee dat we voor de ander het beste weten, wij gaan er meer vanuit dat hij er zelf maar achter moet zien te komen wat het beste voor hem is. Laat hij er zich maar eens een buil aan vallen, hij zal er alleen maar wijzer door worden. Er zit iets paradoxaals in deze hele beweging ter kritisering van Lin Piao en 31

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen