VU Magazine 1974 - pagina 325

der Sanden, dat de mogelijkheid wilde scheppen voor de regering om in het uiterste geval, wanneer er door de rechter bij herhaling straffen waren uitgedeeld in een bepaalde hoek, de betreffende omroep tóch haar zendtijd te kunnen ontnemen. Roethof hekelde het amendement op juridische gronden. Veroordeling voor wat? Dat staat er niet eens in. De omroep zou gediscrimineerd blijven ten opzichte van de pers bij dit amendement. In feite maakt het amendement de zaak alleen nog maar erger, zo vonden de initiatiefnemers. Roethof vond het 'een beschamende vertoning' en daarop trokken de indieners hun alom geprezen initiatiefwetje weer in. 'Wij accepteren liever de huidige onbevredigende situatie dan ons medeverantwoordelijlc te weten voor in wezen een onderschatting door de Kamer van de eigen verantwoordelijkheid van het volk van dit land. Wij wensen daaraan in geen vorm mee te werken.'

Klaagadres En zo bleef de situatie ongewijzigd met als gevolg dat mi-

lijkende studie over de vrijheid van meningsuiting in WestDuitsland en Nederland. In z'n dissertatie beantwoordde hij de vraag ontkennend of het beginsel van de vrije meningsuiting volledig tot zijn recht kwam in de toen geldende regeling voor de omroep. En ook de huidige omroepwet bevat zijns inziens nog enkele artikelen die geschrapt moeten worden. Hij blijkt het dan ook eens te zijn met de teneur van de klacht van NCRV-directeur drs. M. Geerink Bakker, geuit op 14 juni, dat er geen enkele reden is radio en televisie anders te behandelen dan de pers. 'De behoefte om die artikelen in de omroepwet te handhaven vloeit voort uit angst voor ontwikkelingen, die men nu nog niet kan voorzien. Het is eigenlijk een teken van de onvolwassenheid van het medium. Het is ook heel duidelijk in de geschiedenis te onderkennen, dat ais men niet precies weet wat de werking van een nieuw communicatiemiddel is, men bij voorbaat aanneemt dat er misschien wel gevaar in schuilt wanneer men het een behoorlijke mate van vrijheid laat. En dan begint men met preventieve censuur. Na de oorlog is men tot de conclusie gekomen, dat die

Veertien dagen later (20-6-'73) was het mis. Een amendement van de KVP-er Van der Sanden (geheel rechts) bedierf de zaak. Verder op de foto Roethof, Vonhof en Voogd, die de VVD verweet dat de mantel van Thorbecl<e deze partij niet meer paste.

nisters en kamerleden voorlopig nog wel even het klaagadres zullen blijven van luisteraars en kijkers, die menen dat bepaalde uitzendingen niet oirbaar zijn. vu-magazine vroeg VU-hoogleraar mr. P. J. Boukema of hij het niet jammer vond dat de initiatiefnemer er niet is doorgekomen. Prof. Boukema: 'Ik vind het zelfs onbegrijpelijk omdat In de eerste plaats alle belanghebbenden al jaren lang hebben medegedeeld geen enkele reden te zien voor het maken van onderscheid tussen pers en omroep voor wat betreft het toezicht op de inhoud van de uitzendingen. In de tweede plaats omdat er een vrij vergaande mate van overeenstemming leek te zijn in de Kamer. En dan blijkt plotseling dat er tóch ernstige bezwaren zijn op grond van niet aangetoonde verschillen in uitwerking tussen het gebruik van de omroep en de pers en komt men op die aanvankelijke bereidheid terug. Ik heb dat niet zo goed begrepen. Misschien dat het politiek niet zo plezierig lag.' Prof. Boukema is de zoveelste anti-revolutionair of VUhoogleraar, die voorzitter is van het adviescollege aan de regering voor omroepzaken, de Omroepraad (voordien waren het o.a, voor wat betreft de Radioraad mr. B. de Gaay Fortman, prof. mr. P.S. Gerbrandy en prof. dr. L.\N.G. Scholten). In 1966 promoveerde hij aan de VU op een rechtsverge-

preventieve censuur niet meer nodig is, maar een vorm van extra repressie - extra In de zin, dat er meer toezicht nodig is op de omroep dan op de pers - blijft bestaan op grond van de overweging dat er 'n duidelijk verschil in aard tussen de media pers en omroep valt te bespeuren wat betreft de uitwerking ervan. Maar op geen enkele wijze is duidelijk gemaakt dat er van 'n intrinsiek verschil - althans op dit punt - tussen beide media sprake is. In de literatuur treft men wel eens stellingen aan dat de uitwerking van de omroep van invloed is op het gedrag van de luisteraars, maar dat is niet algemeen aanvaard. Ik meen dat de neiging om 'n extra regiem voor de omroep te handhaven voortvloeit uit angst voor het medium, uit het onbekende van de uitwerking ervan. En in die zin zou je met de Omroepcommissie van de Partij van de Arbeid kunnen spreken over 'een in deze versie bangelijk en volstrekt verouderd artikel'. 'k Heb overigens de indruk dat in de discussie, die in de Kamer is gevoerd het niet zozeer ging om de goede zeden als wel om de veiligheid van de staat, dat men zich een situatie kon voorstellen waarin de overheid wel gedwongen zou zijn maatregelen te nemen tegen bepaalde uitzendingen ter voorkoming van 'n situatie waarin de veiligheid van de staat zou worden bedreigd kan zich natuurlijk het geval voordoen dat uitingen via de omroep 'n reeds bestaande nood-situatie in het land zouden kunnen 27

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen