De band des verbonds - pagina 228

VAN HET GELOOF.

224

Wel menten. en

handelen wij nu niet in den breede over de SacraMaar nu zoo breedvoerig over de verzekerdheid

het vertrouwen

des geloofs gesproken werd, ging het

van de Sacramenten te zwijgen. onsgeloof zoo weinig verzekerd zijn, en in ons vertrouwen zoo onvast, moest noodzakelijk, zij het ook met een kort woord, er op gewezen worden, wat God de HEERE, in Zijn genade en goedertierenheid, gegeven heeft om ons daarin ter wille te zijn en te hulpe te komen. niet aan, geheel

Juist

omdat

wij gemeenlijk in

Job getuigde zoo triomfantelijk: „Ik weet, mijn Verlosser en Hij zal de laatste over het stof opstaan." Zoo verkondigde ook een Paulus „Ik weet, Wien ik geloofd heb, en ik ben verzekerd, dat Hij machtig is, mijn pand, bij Hem weggelegd, te bewaren tot dien dag." leeft,

:

Paulus geloofde in den Christus. Hij wist, dat Christus in

En nu was

van

hem

leefde.

toekomst verzekerd. Hij had een vast vertrouwen, dat het einde heerlijk zou wezen. Hij was er zeker van, en vertrouwde er op, dat Christuszijn pand, het pand van eeuwige gelukzaligheid, voor hem in den hemel weggelegd, zou bewaren. Dat pand zal bewaard worden tot den dag van Christus' wederkomst, als de eeuwige heerlijkheid voor al Gods kinhij

zijn

deren uitgaat.

Uit die taal spreekt geloof. Daarin wordt openbaar een vrijmoedige toeëigening. Daaruit

blijkt

een

kennisse van het heil met

onwrikbare zekerheid met een vast

vertrouwen.

Dat is geloofstaal om jaloersch op te worden. De HEERE geve u zoo met een Job en met een Paulus te mogen, roemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen