Uit de antkomene Kerken

­Omtrent den loop der zaken in de Klundert, levert de Prot. Noordb. een lezensw^aard bericht, dat wre aan onze lezers niet onthouden willen:

Volgens een schrijven aan den president-Kerkvoogd en aan den koster zou in naam van den Classicalen Kerkeraad Ds, Post van Griet huizen van Fijnaart, als consulent, Zondagmor gen om 10 uur de eerste ringbeurt vervullen Hadden nog enkelen gehoopt, dat genoemde rechtzinnige predikant den moed zou hebben te weigeren zulk een treurige taak op zich te nemen, hun hoop werd droevig teleurgesteld

Reeds om 8 uur kwam in volle vaart he rijtuig der Classicale heeren onze gemeente binnenrijden,

Aan de kerkpoort gekomen traden twee heeren uit en begaven zich naar de kerkdeur, die zi natuurlijk, het was nog een half uur vóór d dienst begon, gesloten vonden. Nog even ver toefden zij daarop in de kerkeraadskamer, zeke om den koster er op te wijzen, dat hij te vroe begonnen was met luiden (om half 9), daar vol hun schrijven de dienst immers eerst om 10 uu zou beginnen. Daarop begaven zij zich met den kapitein der maréchauseés (? ), die met hen uit Breda was gekomen, naar den Burgemeester. Intusschen werd het half tien en ging de gemeente, die in grooten getale was opgekomen terwijl ook velen van elders aanwezig waren, in haar bedehuis op en ving onze predikant, als naar gewoonte, den dienst aan. Toen het 10 ure was gingen de Classicale heeren met den inmiddels aangekomen consulent, den Burgemeester en bovengenoemden , overste' weer op 't pad, om te constateeren dat nu de kerkeraadskamer gesloten was, zooals trouwens altijd onder den dienst. Daarop begaven zij zich naar den hoofdingang van het kerkgebouw, deden de deur open en konden zich overtuigen, dat de predikant van den preekstoel de gemeente, die aandachtig luisterde, toesprak naar aanleiding van Hosea 12 : 7. Daarop keerde het gezelschap weer terug. Slechts enkelen, die vlak bij de deur zaten, hadden iets gemerkt; het overgroote deel had van al deze handelingen van den zich noemenden Kerkeraad niets bespeurd. Nadat de predikant nog een jong gehuwd paar kerkelijk had getrouwd, keerde de gemeente rustig huiswaarts. God dankend dat Hij allies zoo wel had gemaakt en eiken storenden invloed had voorkomen. Wel was er dien dag zeer veel volk van buiten in de gemeente, maar ook op straat bleef alles zeer kalm, en 'savonds was er veel minder drukte dan bij bevestiging of afscheidsprediking, vooral vreemdelingen anders wel eens aanrichten. De met geladen geweren gewapende van elders gekomen marechaussees hadden dan ook letterlijk niets te doen. Na nog een paar visites gemaakt en ook hierbij weinig succes behaald te hebben, verlieten de Classicale heeren 'snamiddags onze gemeente weer. Om 2 uur trad de leeraar als naar gewoonte op en bediende den doop aan een tweetal kinderen der gemeente.

Hoewel het gebouw nu, zoo mogelijk, nog voller was dan 'smorgens werd de orde geen oogenblik verstoord, zoodat het duidelijk is, dat, wanneer de »hoogere" besturen ons nu met vrede laten, er voor geweldige bewegingen zeker niet zal te vreezen zijn. Gave God het den broederen predikanten van den ring in te zien, dat hun optreden in onze gemeente, die wel »vacant" heet, maar het stellig niet is, niet tot stichting en opbouwing strekken kan noch naar den wille Gods is. Hij besture voorts onzen Kerkeraad in het nemen van die besluiten, welke de gemeente al vaster mogen doen treden in het spoor der gerechtigheid naar het Woord.

KLUNDERT, 26 Jan ’87. tt.

A.

Als een teeken van wat er aan den binnenkant van het leven in zulk een kerk omgaat, neme men ook kennis van dit schrijven ons uit de Klundert toegezonden:

De Heere regeert!

Hetgeen alhier op kerkelijk gebied heeft plaats gehad, is waarlijk wel waard het onder de aandacht van velen in den lande te brengen. Onze waardige leeraar Ds. Van Veelo is tot het wel waardig geroemd besluit gekomen, om met de Synodale macht en den Staat te breken. En nadat zulks geschied is, heeft ZEw. Zondag voor het eerst als geschorst leeraar de gemeente voorgegaan, waarbij het oppervlakkig den schijn aannam, alsof er twistingen zouden geschieden. Doch door het bedaard zijn en blijven van genoemden leeraar is er weinig of niets noemenswaards voorgevallen, dan alleen dat de voorzanger de kerk heeft verlaten met den uitroep: Hedenmiddag geen godsdienst! En hierop is de heer J. Punt opgestaan en vervolgens bijna de geheele gemeente: Hedenmiddag openbare godsdienst! Waarna een lid uit de gemeente is opgestaan en zeide: Laat ons Psalm 134 het 3de vers zingen, hetgeen ook onder veel aandoening geschied is. Voorts zijn wij door 's Heeren aanbiddelijke goedheid van verdere onaangenaamheden verschoond gebleven.

Des namiddags trad onze geachte leeraar weder op voor een groote schaar. En alstoen mocht alles door 's Heeren onverdiende goedheid in de beste orde eindigen. Daar onze leeraar beloofd had een liefdebeurt te vervullen, zoo dacht het den Kerkeraad goed den daaraanvolgenden Dinsdag tot een gemeenschappelijk biduur te vergaderen, hetgeen geschied is, waarin onze geachte ouderling, de heer C. Korteweg Cz., is voorgegaan met het lezen van Openbaringen het 3 de hoofdstuk, en later nog door een anderen broeder Jesaia r werd gelezen en vervolgens des Heeren aangezicht gezocht met smeekingen, waaraan door onzen geachten leeraar na zijne tehuiskomst in ons midden is deelgenomen.

Toen is verder deze onze vergadering voortgezet door onzen geachten leeraar met te laten zingen Psalm 84 vers 3, en ging ZEwi andermaal voor, den Heere te smeeken om een zegen voor de vergadering en voor de gemeente in het voortgaan op den weg des strijds, die nu reeds is aangevangen; om zoo gezamenlijk te strijden voor onze Gereformeerde leer. Kennelijk mochten wij ons gezamenlijk verblijden; alle harten waren blijkbaar in liefde aan elkander zeer verbonden, om, als de nood zulk vorderde, de behulpzamen hand te bieden, om nimmer iets te doen, dat met Gods Woord en de waarachtige bevinding in strijd was, maar alleen in en onder alles de lasten van elkander te dragen en elkander te schragen en op te wekken tot onderlinge liefde en vriendschap, opdat Psalm 133 in en aan ons in waarheid zijn vervulling moge erlangen: Ai ziet, hoe goed, hoe lieflijk is 't, da zonen van 't zelfde huis als broeders samen wonen, — en nog meer: Waar liefde woont gebiedt de Heere den zegen en het leven to in eeuwigheid ; in de vaste hoop, dat de Heere ons verder met zijnen onmisbaren zegen za bestralen en de banden, die zoo jammerlijk gerekt waren, nauwer zal toehalen, opdat e van ons ten slotte moge gezegd worden: Ziet hoe lief zij elkander hebben!

Ook mag niet onopgemerkt worden voorbi gegaan dat de vijand is losgebroken en me verwoede macht bezig is, ons van alle kanten aan te vallen, en het ons zoekt bitter te maken Mocht zulks leidende zijn om ons nauwe en nauwer zuchtende aan Gods genadetroon te verbinden, om Hem in alles om raad en bijstand te vragen, om op den ingeslagen weg niet te ontmoedigen, maar gemoedigd voort te gaan, wetende dat de vijand niets vermag dan alleen onder de toelating des Almachtigen die zijn beloften zal blijven handhaven aan al zijn arm, ellendig en weerloos volk. »Als een moeder haren zuigeling vergeet, zal Ik uwe niet vergeten” (Psalm r37),

Verder kunnen wij niet nalaten de daden des Heeren te vermeldeni Onder anderen e moest gestemd worden ora óf Ds. Van Veelo óf de Synode te wettigen een leeraar af te vaar digen. Alle leden der gemeente op weinigen na hebben Ds. Van Veelo verkozen.

Nu zijn wij, 's Heeren liefde zij geloofd en gedankt, een geheel onafhankelijk volk geworden. Geen Haagsche banden; geen onderdanigheid meer op godsdienstig gebied aan den Staat. Alle banden zijn geslaakt. Alle gehoorzaamheid aan alles opgezegd, wat geen God en geen Christus is! Aan niets meer onderworpen, dan alleen aan dien grooten Emmanuel, dien dierbaren Zone Gods, den Heere Jezus Christus, den Koning zijner kerk, wiens heerschappij wij jaren lang hebben verworpen. Wij noemden met de lippen ons onderdanen van zijn heerlijk en dierbaar Koninkrijk, maar niet met het hart.

Nu mogen wij wel zeggen, ziende op onze ongehoorzaamheid aangaande zijne rechten, wetten en instellingen, met Psalm 106 v. 4: »Wij hebben God op 't hoogst misdaan; wij zijn van 't heilspoor afgegaan." En: »Ach, Heere, treed niet in het gerichte met ons, want wij kunnen niet één op duizend antwoorden.”

Wij hebben jaren gezucht in onze eenzaamheid, omdat wij de goederen onzer vaderen, voor welke zij tachtig jaren met goed en bloed gestreden hebben, in de handen der goddeloozen in het jaar 1816 hebben moeten laten. Met vele artikelen waaraan geen Christen in gemoede mocht onderworpen zijn. Alles wat met Gods Woord en wet strijdig is moeten de Christenen haten en vlieden. En is er nu toch een gansche losmaking j ^-j van die , - jj helsche , ", banden; thans is door " Gods aanbiddelijke voorzienigheid een weg ontsloten; welaan dan, vrienden, die den Heere door genade hebt leeren aanloopen als een waterstroom, het is tijd, ja het is meer dan tijd! Eerst den Heere uw schulden belijden, en dan onder biddend opzien handelend opgetreden. Doet gij het niet, gij hebt geen zegen te wachten. Denkt om uw kroost, want langs dien weg kan de Heere weder met zijne geestelijke zegeningen ons rijkelijk komen begiftigen.

Maar er is nog meer, volk des Heeren. Zijn onze kerken vrij, zijn wij van onder die helsche Synode en van onder den Staat uit: van waar nu arbeiders in den wijngaard? Tot den Heere gezucht dat Hij arbeiders in zijn oogst moge uitstooten, menschen, die waarlijk God vreezen en de gemeente kunnen voorgaan in leer en leven. Heeft de Heere bij aanvang groote dingen gedaan, o, wie weet wat God nog rineer doen zal, want als het aan de macht komt, de Heere is sterk; Hij spreekt en het is er (Psalm 83 enz).

Op dan, volk des Heeren! Als een eenig man gestreden met de wapenen die ons de Heere beloofd heeft, en de uitkomst aan Hem gelaten. Dan zullen wij ten slotte moeten getuigen : Van den Heere is het geschied en het is wonderlijk in onze oogen (Psalm 118).

De Heere geve dat het verder naar zijn eeuwigen raad zijne goedkeuring moge wegdragen, dat Gods volk nog eens als een eenig man tot zijn huis moge opgaan om aldaar zijn grooten naam te danken. Psalm 100 vs. 4 is de zucht en wensch van uwen strijdgenoot door dit tranendal.

B. VAN HERWERDEN.

Klundert^ 24 Jan. 1887.

Dr. Van den Bergh schrijft ons omtrent Zwartsluis :

Woensdag 26 Januari zoude ik optreden tot een Bidstond wegens kerkverval en over kerkhervorming. De Kerkeraad was intusschen reeds van Synodale zijde gewaarschuwd «voorzichtig" te zijn. De kerk werd echter afgestaan en ik sprak 'savonds over Matth. 21:10—16 (de tempelreiniging). Na den bidstond vergaderde ik met den Kerkeraad; de 8 aanwezige leden verklaarden in beginsel de reformatie naar Gods Woord en gewenscht; 4 zelfs wilden thans reeds Inreken met de organisatie: e anderen weifelden en zoo zou men Dinsdag (heden) opnieuw ter beslissmg samenkomen. De Heere gebruikte den vijand echter als prikkel om zijn knechten voort te drijven en den stap te verhaasten. Deii volgenden dag ('s avonds) kwam een briefkaart bij elk der Kerkeraadsleden, oproepend tot een Kerkeraadsvergadering op Vrijdag morgen 11 uur. Dienzelfden avond vergaderde echter nog de Kerkeraad en thans werd met algemeene stemmen tot verandering van organisatie besloten en schriftelijk dit I^evestigd. Vrijdag trad ik op verzoek der gemeente als consulent op, en werd besloten, dat Zondagavond door den godsdienstonderwijzer in de kerk het Besluit des Kerkeraads, waartoe deze door zijn ambtseed verplicht was tegenover Christus en gemeente, bekend te maken en tot Maandagnamiddag gelegenheid te geven tot bezwaren op Gods Woord gegrond. Tegen Maandag avond werd het kiescollege opgeroepen en Dinsdag Zou, indien geen wettige bezwaren inkwamen, het bericht aan Z. M. den Koning en aan de kerkvoogdij verzonden worden en intusschen een bericht van Reformatie aan .de Gemeente worden gedrukt. Alzoo is het ook geschied. De indruk op de gemeente. Zondag avond, was zeer groot. De aanwezige leden van het kiescollege (op 4 na waren allen tegenwoordig) verklaarden schriftelijk hunne instemming met het Besluit des Kerkeraads.

Morgen (Woensdag) zou de kerkvoogdij vergaderen ter beslissing. Zij wordt nu gesteld tusschen de keuze Zondag aanst. op te laten tieden den modernen Synodalen predikant of den consulent Dr. Van den Bergh.

Ziedaar den loop der zaken. Ik heb aan Zwartsluis verzocht mij afschrift van de uitgevaardigde stukken te zenden.

Mag ik dit bericht eindigen met de volgende opmerkingen :

1. Laat ons in al deze Reformatiën wel onderscheiden Gods daden, waartoe Hij ons als instrumenten gebruikt, en het zondige, dat wij zelf er in mengen. 2, Ook van bekeering van kerken geldt als van zielen: atth. 25 : 40 Alsdan zullen twee op den akker zijn; de een zal aangenomen en de ander verlaten worden. Met een toetssteen: l wat uit het geloof niet is, dat is zonde,

3 Doel der Reformatie zij niet: erbreking van organisatie of band met Synodaal Bestuur, dit is slechts middel om te komen tot kerkregeering naar Gods Woord. Noodig is dan ook spoedig huisbezoek om ook bij de tegenstanders bezwaren zoo mogelijk uit den WM; te ruimen, en te toonen, dat men tracht naar I Tim. 2 : 26 Met zachtmoedigheid onderwijzende dege nen, die tegenstaan, of hun God f eeniger 'Jijd bekee ring gave lot erkentenis der waarheid, en zij wederom ontwaken mochten uit den strik des duivels, onder welken zij gevangen waren tot zijnen wil.

4. Ook uit deernis tegenover én leden der Synode én besturen is thans vooral terugkeer tot Gods WoOrd in de kerkregeering plicht. Alleen ten gevolge van ons ongeloof en geestelijke traagheid konden zij nog zóó veel doen. Zoodra het van alle kanten blijkt, dat de kerken doorbreken, is het oogenblik wellicht daar, dat zij van hun zondig en onuitvoerbaar vervolgingswerk afzien en niet grooter schuld op zich laden,

5. Ga met veroootmoediging over de thans juist na de Reformatie blootgelegde wonden en schulden der kerken, gepaard vertrouwen op des Heeren Ver bondsbelofte aan zwartachtige kerken, die oprechlijk zich bekeeren, en barmhartigheid over allen, die zelf eenzaam en verlaten in moderne, liberale of andere dorpen, bij de bouwvallen hunner kerk weenen. 6. Verwekke de Heere een doorgaande Reformatie ook op het gebied van broederiijk leven der kerk, in maatschappij, school, huis en hart door den Heiligen Geest.

Men schrijft ons uit Zuidwolde:

Wat tot voor weinige dagen ondenkbaar scheen, is thans geschied. Ongelooflijk snel heeft zich de los making dezer gemeente uit het Synodaal verband toe gedragen. Tot dezen tijd was wel een groot deel de gemeente hartelijk vereenigd met de beginselen van Kerkreformatie, zooals zich die in Amsterdam en an dere gemeenten openbaarden; met belangstelling werd het verloop der jongste kerkelijke processen gade ge slagen, doch, dat het in Zuidwolde nog eens tot eene afwerping van het Synodale juk zou komen, men hoopte het, maar verwachtte het niet in de naaste toekomst.

Doch zie, terwijl alles rustig was in onze kleine plaats en de predikant en zijne gade, die hem trouw bijstaat, in het midden zijn hunner door den Heere gezegende werkzaamheden, verschijnt plotseling een bode van het Classicale Bestuur en overhandigt een brief, behelzende, dat geruchtmakende laezwaren van ergerlijken aard ter ooren van het Bestuur zijn gekomen en de bezwaarde heer, de predikant, daarover door het bestuur moet worden gehoord.

Later bleek, , wat trouwens dadelijk werd begrepen, wat het bezwaar van ergerlijken aard was: Het „zoogenaamd Gereformeerd Congres" (vas bijgewoond. Reeds aanstonds werd gevoeld waarop de weg, dien het Classicaal Bestuur had ingeslagen, moest uitloopen. Wilde de predikant niet in onderwerping konien en dus zijn heiligste beginselen verzaken, schorsing en ontzetting zouden volgen

Het alternatief: óns van onzen leeraar laten scheiden en hem te zien trekken met de zijnen, wegens trouw aan zijn Koning en liefde voor de rechten der Gereformeerde kerken, of, hem trouw blijven, en hem in ons midden houden, deed zich weldra in de harten scherp en snijdend gevoelen. Men kon voor Gods aangezicht niet anders dan het laatste kiezen.

Maar dan bleef geen andere weg over, dan deze fatale organisatie ter zijde te zetten en onze eigene Gereformeerde van 1618/19 wederom te aanvaarden, waartoe de Kerkeraad het volle recht had, en dat nu ook nog ongehinderd kon geschieden.

Veel werd geworsteld en gestreden in den gebede, want de bezwaren waren vele; doch ziet, op den juisten tijd kwam de gewenschte hartelijke eenparigheid, zoodat de geheele Kerkeraad met instemming van allen, van wie men dit in de eerste plaats wenschte, met beslistheid tot de groote zaak kwam.

Het zou te ver voeren om in bijzonderheden aan te toonen hoevele teekenen de Heere voor en na van zijne nabijheid heeft gegeven.

De stemgerechtigden hebben bij groote meerderheid hun instemming met het genomen besluit betuigd. De Heere zette het werk der Reformatie in onze vrijgemaakte gemeente krachtig door, en zij ons inzonderheid den aanstaanden Rustdag nabij.

Toen de tijd van het verhoor voor het Classicaal Bestuur daar was, was de gemeente reeds vrij.

Evenwel is een schorsing voor onbepaalden tijd uitgesproken met toezending der stukken aan het Provinciaal Kerkbestuur, omdat de handeling van den bezwaarde van zoodanigen aard is, dat zij aanleiding zou kunnen geven tot ontzetting uit de kerkelijke bediening. De schorsing wordt gegrond op het bezoeken van het Congres en het medewerken daaraan, hetwelk als genoegzaam bewezen wordt aangenomen uit een bericht van het algemeen Predikbeurtenblad van Gereformeerde gemeenten in Amsterdam en geheel Nederland No. 2, waarin het volgende bericht voorkomt: Ds. Hulsebos gevoelde zich nog gedrongen als tolk van de vergaderden van buiten, om dank te brengen aan de voortreffelijke leiding en de welwillende ontvangst der Arasterdamsche gemeente en verzoekt als uiting van die dankbaarheid te zingen Ps. 122 : 3.”

Verzwarend was nog het niet-verschijnen voor het Bestuur.

Zeker wel gegronde redenen om een predikant uit de Bediening te ontzetten, gezegend met vrouw en kroost en onbemiddeld, die door Gods genade vijftien jaren in vijf gemeenten niet zonder zegen met eere mocht dienen.

Zeker wel gegronde redenen, om eene gemeente, waar de prediking des Woords lederen Rustdag groote menigten mag troosten, waar veel zegen rust op huisbezoek en catechisatie, in de ellende te storten.

De overste Herder en Opziener der kudde heeft er in zijne genade anders over gedacht!

Hij heeft Zuidwolde en haren leeraar vereenigd gelaten.

Den Drieëenigen God zij de eer!

Men schrijft ons uit Sauwert :

De gemeente Wetsinge Sauwert is in gansch Groningerland «berucht." God de Heere had in zijn wondere genade vóór 40 jaren hier heerlijk gewerkt door den Heiligen Geest, zoodat hier diep ontdekte kinderen Gods woonden. Eén dezer, bij name K. W. Brands, achtte zich geroepen als ouderling, tegenover den leugenleeraar Ds. Keizer die van 1830—83 hier stond, de gemeente te houden bij God Woord en oefende. Provinciaal gesuspendeerd met veel gerucht om de opkomende afscheiding heeft hij, die principieel de kerkellende bezag, zich niet afgescheiden — en preekte dóór voor honderden menschen, toen zelfs in Wetsinge een deugelijke oefening van afgescheidenen «als bij de wet verboden" werd verstoord. Tegen Brands, een godzalig man, durfde men niet doortasten.

Vele later «afgescheiden" kerken, zijn latere vervormingen, van wat op vader Brands' voorgang en aandrang op vele plaatsen in de provincie, door tot trouw verwekte broederen gesticht is. Uit die «oefeningen" zijn vele afgescheiden kerken voortgekomen Ook hier, door een deel van Brands volgelingen, kwam een afgescheiden kerk, (te Sauwert met p.m. 300 zielen).

Eindelijk was het zooverj; ekomen, dat deze gemeente was opgebouwd tot een meerderheid voor de waarheid. Ds. Keizer leefde voort en hebben ze hem eindelijk uitgekocht en met orthodox geld gepensioneerd. Belangstellende vrienden hadden de collatie in 1858 reeds met hun tienen aangekocht en toen eindehjk Keizer aftrad, bouwden eenige vrienden met weinig bezwaar voor de kerkvoogdij een flinke nieuwe pastorie— lieten stemgerechtigden voor déze vacature beroepen — waardoor ik hier gekozen ben.

Eén Modem ouderling trad nu af, en alle colleges werden bezet met waarheidsvrienden — want 't Modernisme is hier op een 8-tal gezinnen na uitgestorven of weggevlucht.

Mede mijn eerste werk, in uiterlijke zaken, was, om de gemeente af te helpen van het College van Toezicfit op het beheer. Dit is geschied met meer dan Va der stemmen en een nieuw reglement gemaakt, dat alles vastmaakte aan de Gereformeerde belijdenis.

Deze wisseling is op wettige wijs tot stand gebracht, zoodat het College van Toezicht wèl dreigde maar niet tot een proces durfde overgaan. Verleden jaar sommeerde 't Class. Bestuur den Kerkeraad om onder uitdrukking hunner afkeuring van ons onwettig? besluit, dat zoogenaamd vrijbeheers-reglement hun toe te zenden. Natuurlijk zweeg de Kerlteraad op dat verzoek en vernamen wij van ter zijde, dat Ds. Douwes uitgedrukt had: «Wij hebben het nu te volhandig met Amsterdam, maar wacht maar, wij zullen ook te Wetsinge Sauwert 't varken wel wasschen I" Bijgaande schorsingsbul zegt u voorts genoeg van de motieven.

En bijgaande spotinvitatie voor een comedie in Ds. Piccards gemeente, onder zijn steun en bijwoning. Zondags van tijd tot tijd gehouden, licht ook voldoende toe hoe de geest is onzer rechters; de noodiging komt bijna zeker van Piccard Jr.

’t Is ergerlijk op Zondag te gaan prediken, niet ergerlijk voor een leeraar om in de herberg bij een Iduchtspel te zitten, waar zijn eigen huisgenooten comedie spelen!

Wetsinge Sauwert en Zuidwolde zijn de eenige gemeenten in den heelen Noordhoek van Groningen, waar flink kerkelijk leven is (al is in Zuidwolde een ­ kleinere helft vijandig), de prediking wordt gezocht, ­ de kerken zijn vol en uit naburige gemeenten worden velen getrokken. Déze gemeenten te verwoesten en dien zegen te stuiten is heel de toeleg.

Moge onze getrouwe God zich ontfermen en 'svijands woede, hoe geducht ook, tekeer gaan.

’t Verderf was ten volle besloten I (in Adorp ^/j uur van hier, was Zondag reeds bekend dat Ds. Teves voor H laatst preekte) — er komen veel Adorpers hier kerken. — Vrijdag j.l. 12 uur ontving ik de citatie 'om te verschijnen voor de Classis tegen Maandag i uur. Vrijdagavond namen de Kerkeraadsleden reeds het voorloof ig besluit. Ik had u4 't Congres druk gearbeid om alle stukken der collatie in orde te brengen ('tcoUatierecht is altijd uitgeoefend en ook Ds. Keiser door de Classis «doende wat des kerkeraads is" beroepen, als door de vroegere collatrice benoemd).

Zaterdagavond verklaarden CoUatoren algemeen in te stemmen met een «eventueel door den Kerkeraad te nemen besluit, om van kerkenorde te wisselen." Kerkvoogden en Notabelen zijn allen beslist en hebben in al die dingen medegewerkt. De huurders zijn vertrouwde lieden, die aan geen Synodale lieden uitkeeren. En Maandag middag is het stuk aan Z. M. den Koning verzonden geworden. Maandag avond 8 uur kwam de schorsiugsbul, dus te laat!!

De stemgerechtigden en hoofden van gezinnen teekenen flink op de «verklaring van instemming"; ook zijn goede maatregelen getroffen voor a.s. Zondag.

Piccardt (praeses-classis) is consulent (? ) De schok in de gemeente is geweldig over het goddeloos bestaan der kerkverwoestende heerschers, die, op en top wereldlingen, aan niets zich wijden dan aan hun flinke pastoralia.

Gode zij lof, dat Hij hun aanslagen nog tot een middel gebruikte om ons uit onze ontrouw en aarzs-

ing te doen opwaken. Zelfs degenen in de coUegiën, die aarzelden, waren op eenmaal beslist.

Ons besluit mocht 's Zondags avonds te Zuldwolde, werwaarts wij met een paar broeders gingen, op sterke noodigingvan Ds. Hulsebos, verrassend medewerken, zoodat, na vele bespreking, de Heere ook da< ir alle vrees bande en de conscientiën bond in gehoorzaamheid om zijns Naams wille.

Een volgende week geven we meer.

Thans ontbreekt ons plaatsruimte. KuypER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen