Officieele Berichten uit de ned. Geref. Kerken.

Alkmaar, 6 November 1887.

Nadat aan den kerkeraad der Ned. Herv. emeente alhier het verzoek tot reformatie geaan was, doch afwijzend beantwoord, zijn de anslidmaten der gemeente, onder leiding van nzen consulent Ds. P. van Son, bijeengeomen tot het verkiezen van een kerkeraad, aartoe gekozen werden de Broeders G. Teeruis en H. Wolzak Gz. tot ouderlingen en de roeders W. Baas en K. A. Dane tot diakenen. eze kerkeraad werd hedenmorgen door onzen eachten consulent Ds. P. van Son bevestigd, a een voorafgaande predikatie over i Tim. : 16.

In een daarna gehouden kerkeraadsvergaering werd voor de kerk te dezer plaatse het ynodale juk afgeworpen en daarvan kennis gegeven aan de bevoegde autoriteiten. In den vonddienst werd, na een predikatie over Jak. 3 : 5^, aan een vijftal kinderen der gemeente e heilige Doop toegediend.

De collecte in beide beurten bracht de niet onaanzienlijke som van ƒ 33.50 op.

Onze hulpe zij in den naam des Heeren, die emel en aarde gemaakt heeft.

Namens den kerkeraad,

H. WOLZAK GZ., Voorzitter.

LEMMER, Door het zich noemend classicaal bestuur, doende enz., is aan het gemeentebestuur vrijheid gevraagd om in het Diaconie-Armhuis, dat in hun bezit is, de ringpredikanten te laten optreden. Men weet echter nog niet, wie dan als ouderlingen en diakenen zullen fungeeren.

J. KOKSMA.

DRIEBERGEN. Donderdag 4 Nov. 11. werd in eene vergadering van circa 60 manslidmaten der Ned. Herv. gemeente, in een der vertrekken van de pastorie alhier, door Ds. G. J. Barger namens den kerkeraad der Ned. Herv. gemeente medegedeeld, dat hij na biddend overleg het besluit had genomen om met het synodale organisme te: breken. De kerkeraad wilde echter tot deze goede daad nietf overgaan zonder de gemeente gehoord te hebben, waartoe dan ook deze vergadering der manslidmaten was bijeengeroepen. Het was een gezegende avondure. Met algemeene stemmen, op twee na, die niet om der reformatie vijandige redenen, maar uit utiliteits-beginsel tegenover den vijand nog wenschten te wachten totdat afzetting zou volgen, werd het besluit van den kerkeraad met vrome welsprekendheid en menig waardeerend woord, ook voor den geliefden leeraar der gemeente, goedgekeurd en geteekend. Ook nu weder liet zich een groot aantal als leden van de kerkelijke kas inschrijven. Zaterdag 5 Nov. 11. is van dit besluit kennis gegeven aan Z. M, den koning, aan de synode, de kerkvoogdij en aan den burgemeester dezer gemeente.

Den synodalen president-kerkvoogd, de heer Koker, secretaris der gemeente, dit schrijven ontvangen hebbende, waarin natuurlijk gewezen wordt op het plichtmatige, om nu voortaan het kerkgebouw en de kerkelijke goederen ten dienste te stellen van den wettigen kerkeraad en den wettig beroepen leeraar der gemeente, sloeg de vrees om het hart. Hij was, nadat hij aan Ds. Barger had geschreven, dat de kerk en de kansel voor ZWEerw. gesloten zouden blijven, in allerijl naar den burgemeester gegaan om hem te verwittigen, dat de doleerenden, met den predikant aan het hoofd, het plan hadden, volgens hun eigen schrijven, om met geweld de kerk in bezit te nemen, en dat wel op Zondag 6 Nov. des morgens te 9 Va ure. De goede man ging in zijn angst zelfs zoover, dat hij den burgemeester aanraadde, om door een eskadron huzaren zulke wanordelijkheden te voorkoment Gelukkig, dat de heer Baron van Heemstra wat kalmer was in zijn opvatting van dit schrijven dan zijn gemeente-secretaris, de president-kerkvoogd, en de huzaren achterwege liet. Toch was het Zaterdagnacht en Zondagmorgen vrij rumoerig in ons anders stil dorp. De synodale aanblazers hadden de groote trom geroerd. De kerkdeuren werden van ijzeren hoornen voorzien en het kerkgebouw werd des nachts en des morgens, zoowel van binnen als van buiten, door een sterke wacht bewaakt-Des Zondagsmorgens hadden zich reeds vroegtijdig, maar vooral tegen 9 ure, een breede schaar van opgeschoten jongens en ook oudere mannen, waarbij zich ook nog bejaarde synodale waardigheidbekleeders hadden gevoegd, om de pastorie en de kerk geplaatst; en toen de predikant, zijn echtgenoote en een ouderling der gemeente de pastorie uitkwamen om naar de kerkschuur te gaan, werden zij met een laaghartig gesis en een bespottend lachen begroet, en werd hun zelfs nageroepen: -^Hij durft tiiet!" Tot zulke laagheden neemt een deel van het synodaal publiek de toevlucht, wanneer het door het fanatisme der leiders wordt opgezweept. Jammer maar, dat de burgemeester zich als hoofd der politie schuil hield. Hij toch had door zijne tegenwoordigheid aan de pastorie moeien voorkomen, dat de predikant en zijne vrouw werden gemolesteerd Waarom heeft de heer Van Heemstra zich niet dadelijk naar de pastorie begeven, toen de president-kerkvoogd zijn beklag kwam doen? Waarom niet zich overtnigd door persoonlijk onderzoek bij den predikant, wat van dit gerucht waar was? De houding van den heer Van Heemstra is des te meer te bejammeren, omdat hij toch, ook door de Doleerenden, bij zijn bekende onstandvastigheid in zake de reformatie, voor een Christen gehouden wordt, wiens hart mede gebukt gaat onder den nood der kerk, en hij zelfs meer dan eens betuigd heeft, dat hij den onwettig geschorsten predikant en kerkeraad zou blijven erkennen als den wettigen en eenigen predikant en kerkeraad der Ned. Herv. gemeente te Driebergen.

Terwijl daarbuiten om het Hervormd kerkgebouw gesis en geschuifel bespeurd werd, wachtten in de kerkschuur zooals gewoonlijk circa 500 wettige. Gereformeerde leden der gemeente, om het Woord des levens te hooren uit den mond van Ds. Barger. Het was, te­midden van het hoongelach der wereld, voor de gemeente des Heeren een goede en gezegende dag; en er is zeker een zegen des Geestes nedergedaald in menig hart, dat zich zalig gevoelt in de verheerlijking van Koning Jezus. Ook werd de gemeente nog hartelijk verblijd door de verrassende mededeeling, dat Ds.Barger nu vooral vrijheid had gevoeld om voor het beroep, zoo dringend uit KlunderttotZEw. gekomen, te bedanken. De Heere Israels, Koning en Hoofd der Kerk, stelle hem tot rijken zegen voor deze gemeente, zoowel als voor het groot getal jongelieden, dat zijn godsdienstonderwijs genieten mag.

H. M. WATELER.

Driebergen, 7 November 1887.

VENENDAAL, 7 Nov. Ook voor Venendaals kerk heeft het uur der verlossing van het synodale juk geslagen. Ook zij mag blijmoedig optreden in de rij der ontkomene kerken. Nadat Donderdagavond inde kerk der Christelijke Gereformeerden, onder leiding van Ds. Eisma van Bennekom, de bevestiging van de kerkeraadsleden P. Roodhuizen, H. van Rennes en H. Hiénsch Czn. als ouderlingen, en J. van Wijk, C. Heij en H. Hardeman als diakenen, had plaats gehad, is in eene, den volgenden dag belegde kerkeraadsvergadering alle gemeenschap met het synodale kerkverband verbroken, en de kerk weder teruggevoerd onder de kerkenordening van 1619. Lang werd daarnaar reeds uitgezien, en ook daarnaar gestreefd, maar één zaak belemmerde daarin gediu: ende geruimen tijd. In deze gemeente is een kerk der Christelijke Gereformeerden. Nu werd onder de doleerende broeders steeds diep gevoeld, dat het zoo mogelijk vermeden moest worden, naast dien kerkeraad een tweeden op Gereformeerden grondslag te stellen. Het kan zoo licht zijn, dat uit dat naast elkander staan, een tegenover elkander staan zou voortkomen. Daarom werd lang gezocht naar het rechte standpunt, om kerkelijk tezamen te gaan, totdat wij op eenmaal van die moeilijke taak ontslagen worden door de verblijdende geruchten, dat door de voornaamste mannen uit beide kerkgroepen pogingen werden aangewend, om tot overeenstemming te geraken. Dit gaf vrijheid om af te wachten, wat door hen, of eigenlijk door de beide synoden dier kerken zou worden bepaald, en daarop is te dezer plaatse besloten, in overleg met de Christelijke Gereformeerden, dat voorshands de doleerenden tot het benoemen van een eigen kerkeraad zouden overgaan, afwachtende, dat de Heere in zijne genade den weg bereide, en de harten der broeders er toe neige, om het samenwonen van alle Gereformeerde broeders in één huis tot werkelijkheid te brengen.

Namens den Kerkeraad der Ned. Ger. kerk te Venendaal {doleerende) H. HiENscH Cz., Scriba.

P. ROODHUIZEN,

H. VAN RENNES,

Ouderlingen.

J. VAN WIJK,

C. HEIJ,

H. HARDEMAN,

Diakenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen