De vraag rijst vanzellf

De vraag rijst vanzellf, wat óns nu te oen staat.

En dan, dunkt ons, kan er geen ander antwoord gegeven, dan dat we stil en rustig hebben te wachten, tot dezelfde Synode die de deur voor ons (/«V/4/grendelde, door eigen overtuiging gedrongen, die deur weer voor ons ö«/grendelt.

Verdere stappen kunnen onzerzijds niet gedaan worden.

Zonder te willen tnden in de houding, die door de Deputaten der Utrechtsche Synode zal worden aangenomen, durven we toch nu wel reeds voorspellen, dat ze weinig anders zullen kunnen doen, dan met diep leedwezen de weigering constateeren, en de verdaagde Synode, straks saamkomend, zal weinig anders kunnen doen, dan hiervan acte nemen.

De poging tot verbroedering en ineensmelting is eenvoudig mislukt.

Men wilde ze blijkbaar niet, dan tot een prijs, dien men vooraf wist, dat we als eerlijke mannen niet konden noch mochten kwijten.

Wat zou het dan baten, of we nogmaals aanklopten ?

We zijn de minsten geweest,

We hebbén onzen broederen alle eer ge­even.

We zijn met onze verklaringen hun zoo na doenlijk aan het hart getreden.

We hebben onze schuld niet verbloemd.

We hebben hen gezocht en gesmeekt op den roerendsten toon dien het hart ons ingaf.

En toch zenden ze ons van voor hun poorte vreg.

Hiermee is, dunkt ons, voor de kerken der doleantie de tijd van afwachten gekomen.

Een tijd, waarin zij zich te spenen hebben aan al wat bitter en onheilig kon zijn.

Waarin we met verdubbeling van kracht waken mogen, dat geen onbroederlijk woord over onze Hppen kome en geen booze concurrentiezucht ons oog verblinde.

En waarin we voorts, in stede van nog langer te Assen aan te kloppen, ons met onze smeekingen en gebeden blijven wenden tot den Heere der heirscharen, wiens de macht des Geestes en de kracht der innerlijke overreding is, om ook in het hart onzer broederen, zelfs, van broeder Beuker, broederlijker zin jegens de broederen, die een anderen weg bewandelen, te doen geboren vvorden.

Prijsgeven doen we dus ons ideaal volstrekt niet. nog

Ons gescheiden leven is en blijft zonde voor God; is beleedigiogvan de liefde Christi, een hoonen van de nagedachtenis onzer vaderen en martelaren; een verspelen van onze nationale toekomst; en een bederven van den geest onzes volks.

Maar drie jaren althans hebben we nu stil te zitten.

Dan daagt er weer een Synode Christelijke Gereformeerde zijde. van

En we kunnen, we willen de schoone hoop nog niet vaarwel zeggen, dat de broederen, die dé.n saamkomen, een ander oog op den toestand zullen hebben, en zullen weigeren langer de verantwoordelijkheid te dragen voor wat de Synode van Assen bestond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen