Bij den uitgang

Bij den uitgang van het jaar begon een nieuw kerkelijk orgaan zijn loop; wederom uit den Gereformeerden hoek. Wel een bewijs hoe Gomarus het onder ons volk steeds meer op Armijn gaat winnen.

De Groningers behelpen zich met hun Evangelisch Zondagsblad, een klein-modelblaadje, zonder andere pit of geur dan die van den kwaadaardigen haat tegen den Calvinistischen naam. Journalistisch zonder beteekenis, waardij of verdienste.

De Modernen doen het nog altoos met de Hervorming, een iets grooter blad; veel nobeler en beter geschreven; maar dat toch ook gaandeweg daalt in kracht en arm aan bezieling wordt. Blijkbaar weet de redactie niet wat zij wil; en dit verlamt haar.

De Ethischen hebben hun Wageninger, te bekend om er een woord van te zeggen.

Alleen onder het Gereformeerde volk is op journalistisch terrein leven en actie. Dat begon al vanouds met de Bazuin; daarop kwam de Heraut, al verder de Hoep, de Roeper, behalve tal van Gereformeerde Kerkboden. En nu sinds dit jaar kwam daar nog bij, het lijforgaan van Dr. Hoedemaker, gesecondeerd door Dr. Van Ronkel. En nu weer het Kerkelijk Weekblad vSn de heeren De Wolfï, Verhoeff en Malcomesius.

Niet dat we de zuivere Gereformeerdheid van elk dezer bladen onberispelijk achten. O. a. bij Dr. Hoedemaker komt dat al sterker anders uit, en kennelijk is deze redacteur weer op de thuisreis naar zijn oude vrienden, van wie hij uitgegaan is: de Ethischen,

Maar dit willen we zeggen, dat al deze bladen, om ingang bij het volk te vinden, onder de Gereformeerde vlag varen. Precies zooals het in de 17de eeuw toeging, toen de Remonstranten zich bij voorlceur aandienden als „Gereformeerde leeraars", zelfs

op den titel van hun boeken; een geval waarvan o.a. Ds. P. Huet eens dupe wierd.

Dit nu toont, dat zelfs de halven en kwarten zeer goed gevoelen, dat er voor hun waar geen markt te vinden Is. dan in „Gereformeerde verpakking". En hierin wederom ligt het bewijs, dat de stroom der Gereformeerde wateren nog steeds wassende is. Wassende in de Christelijke Gereformeerde kerk; wassende onder de kerken der Doleantie; wassende onder de geïsoleerde vrije kerken; nog altoos wassende zelfs ook onder de Synodale Hiërarchie.

Immers dit zeggen u de namen van Ds. Wolff van Utrecht, Verhoeff van Bodegraven en Malcomesius van Rotterdam reeds, ook dit Kerkelijk Weekblad wil nog altoos onder de Synodale Hiërarchie zijn woord spreken.

Deze leeraren stonden vanouds op de lijn der Confessioneele Vereeniging. Toen het langs deze lijn wat hortend en krakend en schrijnend voortging, en er naast het hunne een ander spoor door de Heraut wierd gelegd, waarop men sneller vooruitkwam, stapten deze mannen een tijdlang over, en reden een eindweegs mee, altoos in de verbeelding, dat het op deze spoorlijn evenals op die der Confessioneele Vereeniging gaan zou, d. w. z. dat men nooit den moed zou vinden, om ter wille van Gods Woord < /< ? « mensck te weerstaan.

Vandaar dat toen deze trein bij het station „Conflict" was aangekomen, en plotseling de Synodale hellebaardiers den Gereformeerden te lijf gingen en bij de keel grepen, hun de schrik om het hart sloeg, en ze een extra-trein met vliegende vaart bestelden, om zoo spoedig mogelijk van het station „Conflict" naar hun eigen station „Voor ongeneeslijke zieken" terug te rijden.

Dit heeft toen zeer gedaan, en een en ander hard woord uitgelokt; maar van achteren bezien, was het toch zielkundig begrijpelijk.

Ze hadden op onze lijn wel meegereden, maar toch was onse lijn de hunne niet; ze voelden zich, toen het er op aankwam, onder ons niet thuis.

Na eenigen tijd rust te hebben genomen, om weer tot bezinning te komen, hebben daarom deze broederen nu hun oude taak weer opgevat, en gaan het nu weer b-aproeven op hun oude Confessioneele manier; en daarvoor geven ze dit weekblad uit.

Heel anders dus dan Dr. Hoedemaker. Diens weekblad heeft zich tot ons leedwezen doen kennen als een puur machine de guerre; een orgaan om week aan week de eere van het menschelijk hart te beleedigen, door wekelijks voor oude vrienden onvriendelijkheid bij onbroederlijkheid en onbroederlijkheid bij bitterheid te mengen in den beker, dien men hun voorzet.

In het weekblad van de heeren Wolff c. 3. daarentegen is bezadigde ernst aan het woord.

Hier keert zich een schutter met pijl en boog niet tegen oude vrienden en broederen, maar tegen den gemeenschappelijken vijand.

Hier ademt u geen wrok en booze hartstocht, maar een teleurgestelde en toch niet ontmoedigde liefde tegen.

Ge merkt het aan alles, deze redacteurs denken als zij schrijven gaan, niet allereerst, hoe ze voor hun doleerende broederen toch onaangenaam zullen wezen, maar hoe zij den Heere behagen mochten om onaangenaam te zijn voor Satan.

Van harte hopen we dat dit orgaan het afgedrevene weerbrengen, wat versterven zou sterken moge, en op zijn wijze er toe moge bijdragen, om de goddeloosheid der Haagsche Synode, als Synode van een „Gereformeerde" kerk, te doen inzien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen