Zending.

Een nalezing. {Slot.)

JAPAN.

Voor het uitwendige althans openbaart zich in Japan een sterke begeerte tot toenadering tot de zeden en gewoonten der Christelijke volken. Wordt daardoor de vernieuwing des harten ook zeer zeker nog niet bereikt, welde verchristelijking der maatschappij en reeds dit zegt ontzaglijk veel.

Sinds 1873 is de heidensche tijdrekening door de Christelijke vervangen. Eveneens sinds 1876 de nationale »vijfde dag" door den Christelijken Rustdag, den Zondag. Aan de oude wetten en besluiten tegen het Christendom denkt dan ook niemand meer. Openlijk bepleiten redenaars, redacteurs, schrijvers en staatslieden volkomen verdraagzaamheid op het punt van godsdienst. Het verheflên van het Christendom tot staatsgodsdienst wordt als door politieke bedachtzaamheid geboden en in 't belang des lands sterk aangeraden. De geleerde Japannees Foekoezawa, die eenige jaren geleden nog met kracht er op aandrong, dat het Christendom zelfs niet zou geduld worden, bepleit nu met evenveel vuur en kracht, dat de Ja panneezen als volk het Christendom moeten aannemen.

Men lette er wel op dat deze geleerde het type is van vele duizenden ontwikkelde Japanners. Hij is geen bekeerling tot het Christendom.

Doch alleen op staathuishoudelijke en staat kundige gronden komt hij tot de slotsom, dat Japan in zedelijk en maatschappelijk opzicht niet beter kan doen dan het Christendom aannemen. Men gevoelt nu wat dit laatste zeggen wil. Volkomen juist zei Dr. Gracey onlangs : »Japan is meer dan eenig land op den aardbodem rijp voor den Christelijken godsdienst.

Het kan bij koninklijk besluit in één dag Christelijk worden.'" Nu gevoelt ieder wat van zulk een kerstening des lands bij koninklijk besluit te denken zij. Zij is allerminst het ideaal; doch met wijsheid opgevat, biedt zij toch niet te versmaden winst. Verblijdend is het echter, dat ook de prediking des zuiveren Evangelies zoo groote vorderingen maakt en zoo belang rijke vruchten afwerpt.

Nu 13 jaar geleden werd de eerste Protestantsche kerk in Japan gesticht; zij telde toen 16 leden. Thans heeft men 250 kerken met ruim 25, 000 leden.

De toeneming was in bijzonderheden in de laatste 5 jaren aldus : Zendelingen van 240 tot 443 Inlandsche leeraars » 50 » 142 Inlandsche helpers » 160 » 287 Kerkleden » 5000 » 25000 Dat de oude godsdienst des lands alzoo van officieele zijde evenzeer als door het veldwinnend Christendom bedreigd, in de klem en in verval raakt, is begrijpelijk, 't Komt dan ook reeds voor, dat Boeddhistische priesters een of anderen arbeid hebben moeten aanvatten om niet van gebrek om te komen.

Het vertrouwen des volks in het Boeddhisme is nagenoeg dood. Men heeft er geen hart meer voor. wel te verstaan in zijn lageren vorm. Als wijsgeerig stelsel is 't geheel anders.

Werden vroeger verbazende sommen voor tempels uitgegeven — thans niet meer dan een ƒ 350, 000. Dat een gewezen rijksgroote ruim ƒ 1200 benevens een kandelaar ten geschenke zond aan de Christelijke zendingskerk te Sanda, toen zij haar ro-jarig bestaan herdacht, is een t eken des tijds.

Een tot het geloof in Christus gekomen Japanner, de predikant K. S. Kurahara, die in Amerika zijn studiën heeft volbracht, hield onlangs een voorlezing over den vooruitgang zijns lands. Vooral verdienen van wat hij sprak 4 punten de aandacht, die hij aangaf als de vier moeielijkheden waarop allereerst dient gelet.

1. De onverschilligheid der hoogere standen voor den godsdienst.

2. De blijvende kracht van het Boeddhisme als zedelijk stelsel.

3. De noodwendigheid, dat de staatkundige en regeeringszaken zeer eng verwikkeld zullen zijn met den godsdienst der toekomst, welke die ook zijn moge.

4. De krachtige werkzaamheid, die thans door wetenschappelijke twijfelaars en wijsgeeren wordt ontwikkeld, om de gemoederen des volks, die uit de sluimering ontwaken, te bewerken.

Met groote juistheid zijn hier de hoofdzaken aangegeven, De ontwikkelden zijn, als in het latere Romeinsche keizerrijk, onverschillig geworden ; slechts het philosophische van 't Boeddhisme trekt hen aan, wat, gelijk we reeds vroeger zeiden, ook bij tal van Oosterlingen het geval is. De Boeddhisten weten dit laatste trouwens zeer goed. Op de tentoonstelling te Parijs zag men een Boeddhistischen tempel, waarin dienst werd gedaan door priesters, opzettelijk daartoe overgekomen. Dit was volstrekt geen vertooning, maar deze mannen dreef het geloof, dat èn Europa èn Amerika begeerig uitzien naar het licht dat het Boeddhisme ontsteekt.

Doch juist in zulk een toestand is voor de kerstening van een land, blijkens de ervaring van de geschiedenis, de weg geëffend. Het Boeddhisme zal als philosophic ongetwijfeld nog een groote rol kunnen spelen, en, gelijk uit de opsomming der moeilijkheden bovenvermeld blijkt, is de toekomst van het Christendom niet zoo helder als sommigen wel meenen. 't Loopt gevaar door de omarming in den druk te komen, zijn zelfstandigheid te verliezen, gewild te zijn om de kostelijke winsten die het aanbrengt. Alleen een levend en krachtig Christendom is in staat hier heil te brengen, mits het zich vrij ontwikkele. Dat alleen ook kan den kamp met het huidig Boeddhisme in ernst aanvaarden en er zegevierend uit tevoorschijn treden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen