Zending.

Het Zendingscongres.

In de vorige week vond alhier, in het Gebouw voor den Werkenden Stand, een Congres voor de Zending plaats, 't welk was saamgeroepen ingevolge een besluit, genomen ter voorloopige Synode der Ned. Geref. kerken in ons Vaderland.

Bedoeld Congres, gehouden op 29 en 30 Jan, 11., bestond uit afgevaardigden en genoodigden. Deze afgevaardigden waren uit verschillende Gereformeerde kerken o. a. ook de Chr. Gereformeerde. Genoodigden waren talrijk tot het Congres opgekomen, zoowel uit Amsterdam als andere plaatsen.

In een voorafgaande vergadering werd alles, at den loop der zaken betreft, geregeld. Men esloot voorts, dat binnen zeer korten tijd een officieel verslag van het verhandelde zou verschijnen. Daarheen verwijzend, bepalen we ons hier tot het kortelijk weergeven van wat bijzonder vermeldenswaard mag heeten, en zich in de beperkte ruimte, ons toegestaan, liet saamvatten.

Zeggen we nog slechts dit, dat het moderamen, zoo wel als de voorzitter, Ds. F. Lion Cachet, zich treffelijk van hun taak kweten. Er was plan in heel de zaak, gelijk reeds blijkt uit de reeks der behandelde onderwerpenj die in deze volgorde kwamen.

1. De Zending.

2. De Zending in onze Oost in deze eeuw.

3. Wat die Zending in onze Oost bevordert of verhindert.

4. Dat die Zending thans dient verricht door de Ned. Geref. kerken.

5. Wat die kerken thans in betrekking tot de Zending in Nederland doen.

Als eerste spreker trad op Dr. A. Kuyper, daartoe uitgenoodigd, wiens captatie benevolentiae, voor zooveel zij niet ongesteldheid naar 't lichaam betrof, op verrassende wijs ten slotte onnoodig bleek. Uitnemend was, dat deze spreker nog eens bepaald herinnerde aan den aard van een Congres, waarop het vrijstond bedenkingen in te brengen, waarop het doel was bespreking; niet aanhooren alleen.

De reeks van stellingen, voor wier behandeling en bespreking heel de zitting van Woensdag maar juist voldoende was, deelden we de vorige week mee. Zij werd vermeerderd met nog één betreffende de Zending onder het Mahomedanisme.

In vier groepen werden zij door den referent gesplitst.

De ie (nr, 1—8) bevat het dogmatisch gedeelte; de 2e nr. (9—17) betreft de Zending onder niet gedoopten; de 3e (nr. 18—22) de wijze waarop de Zending moet gedreven; de 4e (nr. 23—27) wat de zendeling moet zijn in verhouding tot de kerk.

Een blik op het eerste deel toont hoe dit uiteraard in den breede diende behandeld.

Art, I wijst, more majorum, aanstonds op de verhouding ook in de zaak der Zending tot God, bron van alle leven en levenskracht. Liefde en barmhartigheid zijn ook bij de menschen; Souvereiniteit in God alleen. Formeel brengt de Zendmg, hier algemeen genomen, Gods gebod; materieel 't bevel om te gelooven; het geloof is niet maar aan te nemen of te weigeren; het wordt geboden. De Schrift spreekt van gehoorzaamheid des geloofs. De valsche profeet heeft juist geen last of bevel. Ps, 119 teekent ons standpunt tot de Zending, als prijzende alle gebod Gods.

De Heilige Geest gaat uit van Vader en Zoon beide. Ging Hij alleen van den Vader uit, Zending ware overbodig. Nu bindt zich ook de Heilige Geest aan den Zoon, het Woord,

Kortom alle Zending rust op bevel Gods.

De Zending van Christus is niet zoo, dat Hij gecoördineerd is aan de profeten, enkel de hoogste is. Neen, apostelen en profeten staan beneden Hem. Zijn Middelaarschap begon niet met zijn vleeschwording, was vóór deze. Hij openbaarde zich in het O. V. door de profeten en priesters. Zijn Zending is de eenige absolute, zij werd vóór de vleeschwording vervuld door die van Mozes en de profeten. Men lette op 't verschil tusschen Melchizedeks priesterschap en dat van Aaron. Bij zijn eerste komst trad de Christus zelf op, en de leeraars en zendelingen na hem zijn instrumenten in zijn hand, geen hem vertegenwoordigende priesters, gelijk Rome b. V. dat leert.

De Zending staat niet tegenover de bediening des Woords; immers ook deze is Zending. Men mag nooit gedoopten als heidenen beschouwen. De Zending onder ongeloovigen strekt en reikt juist tot den doop; de zending in de kerk gaat van den doop uit.

De kerk van Christus moet onder de heidenen zelf gesticht worden; niet enkel de kerk zich |tot de heidenen richten. Ook mag het revolutionair denkbeeld van den onbedorven natuurmensch niet, als een eeuw geleden, j mee prikkel zijn tot Zendingswerk. Er zij ook : geen dwepen met des zendelings persoon, j noch uitgaan op eigen gezag. Zoodra het doel: ' inlijving door den doop in de kerk, is bereikt, I houdt de Zending op en ontstaat de kerk.

De Zending heeft een last te volvoeren, den eisch des geloofs te stellen, niet het al of niet aan te nemen aan den vrijen wil te laten. De gezondenen komen met het gezag van Christus, die geloof eischt. Daarom kan geen groep personen iemand zenden, maar alleen de kerk van. Christus. Wie anders gezonden wordt is den »oefenaar" gelijk.

De prediking voor Joden, Mahomedanen of Heidenen is onderscheiden. In den Jood dient de hoogmoed bestraft, en hij gewezen op den geestelijken zin der wet, gelijk Christus dien ons verklaart. In 't Mahomedanisme dient 'de bedekte waarheid van de windselen ontdaan, de zinnelijkheid bestreden. Bij Jood enMahomedaan moet de Zending zich tegen het wezen van het Rabbinisme en den Islam richten, en niet slechts zich tot de enkelen bepalen.

Bij het Heidendom streve men naar de v nietiging der afgoderij, naar kerkstichting en een Christelijke maatschappij. Hoofddoel moet bij alles zijn de eere Gods, die door de dwaling en de leugen van valschen godsdienst wordt gehoond.

Aangezien omtrent bijzonderen kerkvorm ons geen regel is gegeven, binde men ten deze de kerken uit de heidenen niet. Verdeeling van 't arbeidsveld tusschen de kerken is zeer gewenscht. Elke plaatselijke kerk kan uitzenden^ al is uit gebrek aan kracht saamwerking gewenscht

De zendeling zelf moet een degelijke opleiding ontvangen, gelijk, ja boven die der predikanten zelfs staande. [Zijn ambt is eenigszins dat van den Evangelist uit den apostolischen tijd; hjj treedt namens een zendende kerk op. Ontstaat er een kerk van gedoopten dan houdt zijn werk op, doch 't is noodig hem zoo uit te zenden, dat hij gerechtigd zij ook als leeraar (predikant) in nieuw gevormde kerken te kunnen optreden. In dat laatste geval moet echter in den regel de moederkerk hem dan niet meer bezoldigen, wijl dit een band schept die niet goed is. Wat de bezoldiging betreft, 't ware voortreffelijk als er ook zendelingen uitgingen voor eigen rekening. De uitvoerige uiteenzetting van dit al gaf tot vele vragen en opmerkingen aanleiding.

Men vroeg b.v. of het Mahomedanisme niet de ergste hinderpaal der zending moest heeten; hoe te handelen tegenover Rome; of de zendeling niet de autoriteit ontleent aan het geloof dat hem drijft tot prediken; of zulk een niet kerkelijk gezondene doopen mag. Verschillende bedenkingen werden geopperd b. v. betreffende de min of meer revolutionaire gedachte bij de stichting der zendinggenootschappen een eeuw geleden; de wijze waarop men in Engeland arbeidt, enz. enz.

Een en ander werd door den referent ofwel door anderen toegelicht. Dat veel slechts kortelijk besproken, ettelijke onderwerpen tot latere behandeling bestemd werden, gebood de beperktheid des tijds, daar de gansche dag aan de behandeling der aangegeven punten was besteed.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen