De martelaren.

CVII.

CATHARINA SAUBE.

Zoowel mannen als vrouwen heeft de Heere tot zijne getuigen gesteld. Daarom vermelde het Martelaarsboek van Christus' kerk ook onder de martelaren, die zelfs in het aa, ngezicht van den dood hunnen Koning niet verloochend hebben, ook vrouwen. Catharina Saube is een van deze geweest. Zij leefde in het begin der ise eeuw. Dit verklaart ons, waarom zij in hare belijdenis niet zoo zuiver is geweest als de martelaren der i6e eeuw, toen de Heere zijne kerk gereformeerd had. Intusschen erkende zij ook Jezus Christus voor het eenige fundament der zaligheid, zoodat zij, hoe zwak hare krachten ook mochten wezen en verschrikkelijk de bestrijding der vijanden, den marteldood gestorven is om geen andere reden dan dat zij leunde op het lijden en stervefi van Jezus Chiistus.

Het volgende verhaal is genomen uit een boek, dat nog in Montpellier gevonden wordt en den naam draagt van Talamis.

Laat ons hooren, wat verhaald wordt.

Den 15 en November 1416 begaf zich zekere Catharina Saube van Thune in Lotharingen geboortig, naar de mis in de kerk de St. Firmin te Montpellier. Daarna brachten haar de burgemeester en de werklieden, benevens ander volk, ten getale van 150D haar in plechtigen optocht naar het Nonnenklooster aan den weg vanLatis. Catharina had, 15 of 16 dagen geleden, aan de burgemeesters van Montpellier, als patroons van bedoeld klooster, gevraagd of zij daarbinnen mocht wonen. Waarom zij dit gewenscht heeft wordt ons niet gezegd. Misschien had zij behoefte aan afzondering, ten einde met haren God inniger te kunnen omgaan. Naar de algemeene gevoelens dier tijden kon dit nergens beter geschieden dan in het klooster. Het kan echter ook zijn, dat \tK hare begeerte was de kloosterlingen met de waarheid Gods bekend te maken, welke haar geopenbaard was. Om dit zonder moeite te kunnen doen nam zij het ordekleed aan.

Deze laatste meening krijgt nog meer grond, als wij omstreeks een jaar later, den aden October 1417, weer in het klooster terugkeeren. Daar heerscht ontroering en drukte. Wat er dan gebeurd is ? Wel Catharine Saube is gebleken eene gevaarlijke kettersche te zijn. Niemand minder dan Raunond Carbasse, dokter in de Theologie, Dominikaan, vicaris van den Inquisiteur, heeft dit ontdekt. Op den bovengenoemden dag volgen wij hem naar het raadhuis. Daar zet hij zich neder op den rechterstoel en spreekt over Catharina 'Saube het oordeel uit, dat zij een kettersche is, omdat zij verschillende vervloekte dwalingen tegen de algemeene Christelijke (of liever deRoomsche) leer had gezaaid en zelve beleed. Deze sententie werd in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van den bisschop van Maguelonne (in 1536 is de bisschopszetel van Maguelonne verplaatbt naar Montpellier), den vertegenwoordiger des goeverneurs, de vier orden ja van het geheele volk.

De veroordeelde stellingen waren: dat de Katholieke kerk bestaat alleen uit die mannen en vrouwen, welke de Apostelen in hun leven navolgden en dat men liever moest sterven dan God beleedigen; voorts dat zij geen door den priester gewijde hostie aanbidt, omdat zij niet gelooft, dat het lichaam van Christus daar is; voorts dat het niet noodig is bij den priester te biechten, want het is voldoende aan God zijne zonden te belijden; en dat het hetzelfde is of men bij een leek of bij een kapelaan of priester biecht; dat er na dit leven geen vagevuur zal ziJD, wel in dit leven. Van deze artikelen werd gezegd, dat zij aan de leer der Albigenzen v/aren ontleend. Daar worden nog vier andere dwalingen van Catharine genoemd, maar deze zijn zoo verward en onzeker, dat wij, bij gebrek aan kennis van de vragen des rechters en antwoorden, der beklaagde, niet recht weten wat bedoeld is: »Dat er namelijk geen ware paus, kardinaal, bisschop, priester geweest is, sints de keuze van den paus niet door buitengewone werken des geloofs is geschied. Dat de slechte priesters of kapellanen het lichaam van Christus niet kunnen wijden, al spraken zij er de sacramenteele woorden over uit. (Hier zou het den schijn kunnen hebben of Catharine bedoeld had dat de goede priesters wel het lichaam van Christus zouden hebben kunnen wijden, wat in strijd zou wezen met haar bovengenoemd gevoelen omtrsnt de tranBSub stantieleer). Dat de doop, door slechte priesters bediend tot zaligheid niet nut. En' eindelgk dat de kinderen, die na den doop sterven, voor zij gelooven, niet zalig zullen worden (want zij gelooven niet) tenzij door het geloof van hunne peter, meter en ouders.

Nadat de rechter het vermelde vonnis had uitgesproken gaf hij Catharina over aan den baljuw. Het volk smeekte dat hij de beschuldigde genadig zou behandelen, maar de baljuw voerde het vonnis nog denzelfden dag uit. Hij liet haar slepen naar Col-fin, waar de galg van Montpellier is, bij de brug van Cantelnan, een dorp op ongeveer een halve kilometer van de stad verwijderd. Hier werd Catharina als kettersche verbrand. Daarna bediende de bisschop van Maguelonne, voor den raad de mis, en hield een rede over Catharina Saube, waarin hij hen, die zeiden dat de martelares wederrechtelijk was gedood, — en dat waren niet weinigen — in scherpe en harde woorden berispte over hunne stoute bewering.

De marteldood dezer vrouw is voor velen een zegen geweest. Vele onwetende menschen waren getroffen, toen zij van zoo dicht bij de waarheid hadden gezien. Zelfs wordt van geloofwaardige personen verhaald, dat het klooster, waarin Catharina Saube gewoond heeft en de nonnen eenigen tijd na haren dood verbrand zijn. Hieruit volgt dus, dat de martelares niet te vergeefs in het klooster geweest is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen