Uit de Pers.

Ds. Gispen is in zijn rede tot inleiding voor het Gebed, dat aan het houden der Synode voorafging, ditmaal zeldzaam gelukkig geweest. Hij deed het niet af met een stichtelijk woord, maar drong in de zaken in, en drong er in met den leiddraad van het Woord. Niet vreemd, M. H., zoo sprak hij o. a.

Niet vreemd, M. H., is de verdenking van waanzin ook in onze dagen. Onze eeuw, zoo rijk aan idealisme en zoo arm aan ideaal, heeft er behagen in

alles plat ie trappen wat liooger gaat dan hetgeen zij godsdienstzin en Christelijk leven noemt. Waanzin noemt zij het vasthouden aan eene belijdenis en eene kerkinrichting van voor drie eeuwen, een waanzin niet minder groot en deerniswaardig als die van iemand, die aan bloedarmoede lijdt, en nu meent dat zoo hij de pels van over-overgrootvader aantrekt, zijne krankheid genezen zal. Waanzin het beroep op historische rechten en de daarin gegronde vrijheid der Kerk. Waanzin het streven naar de vereeniging van alle Gereformeerden in den lande onder één kerkverband. Waanzin de poging om ook op het gebied der weten-'schap God in erkentenis te houden en de kennis van het verband der dingen in de kennis en gemeenschap van Hem • te zoeken, uit Wien en door Wien en tot Wien alle dingen zijn. Eenvoudige, uit het hart ge welde woorden, op de Generale Synode van het vorige jaar gesproken, zijn bestempeld met den naam van „extase" en aan een bedenkelijken zieletoestand toegeschreven. De poging om de Theologische School in verband te brengen met de Vri e Universiteit en zoodoende meerdere eenheid te verkrijgen in de Op leiding van dienaren des Woords, is niet alleen scherp beoordeeld, dat is recht en kan plicht zijn, maar letter lijk tentoongesteld als een werk van louter onverstand. Er is gesproken van politieke berekeningen, sluwe misleiding, grootheidswaan, die alles verwoest. Van een goederenroof gepleegd aan de gemeente Gods, waardoor zij van het met zooveel opoffering bijeengebrachte kerkegoed beroofd werd en het heeft moeten zien overgaan in de handen van haar bitterste vijanden, en dat niettegenstaande er op geen enkele plaats • eenige overgang of samensmelting van bezit kan of mag geschieden zonder toestemming van de leden der gemeente! Al wat er slecht en laag in de wereld be • staat en in een menschenhart kan opkomen, kan opkomen in het hart van huichelaars en eerzuchtigen, het is ten laste gelegd aan hen die God in oprechtheid hebben gedankt voor de Vereeniging van Kerken, die eenzelfde belijdenis des geloofs hebben en naar ééne kerkenordening, in het midden van haar land en haar volk begeeren te leven.

En waarmede zullen wij ons nu verantwoorden ? Het zou inderdaad niet van gematigdheid der zinnen getuigen, zoo wij poogden op dit oogenblik een apologie op te stellen. Onder de menschen diezichzelven voor verstandig houden wordt het woord der uitzinr.igen toch niet geloofd. O, indien we maar genoeg ootmoed en zelfverloochening kunnen beoefenen om van de menschen af en tot God op te zien. hidien wij uitzinnig zijn, wij zijn he: Gode. Indien wij een ideaal hebben, het zij een ideaal voor God en de gemeente zietdaar, mijne Br., waar het nu en in de toekomst op aan zal komen. Zoo in ons leeft de begeerte om ons volk weer terug te leiden naar de paden der historie, naar den weg in Gods Woord aangewezen, zoo Iaat ons daaraan vasthouden, hoe moeilijk ook het heden en hoe donker de toekomst ook zij. En al weten wij zeer goed dat daar in de hoogste kringen des levens ge^n macht meer is werkzaam in het belang van ons streven of voor de handhaving van de Gereformeerde beginselen; al weten wij dat schier al wat macht en invloed in den lande heeft niet meegaat op den weg waarop onze voeten staan; al weten wij dat er wantrouwen en misverstand aanwezig is in de Kerken zelven, en dat het puin, waarvan voor twee jaar gesproken werd, van ouderwetsch gehalte blijkt te zijn, en niet zoo makkelijk is op te ruimen als men toen scheen te meenen; al we ten wij dat welmeenende stemmen zich hooren laten die zeggen: Waarom niet liever rustig naast elkander blijven voortbestaan dan officieel vereenigd, terwijl de harten elkaar vaak nog te vergeefs zoeken; al weten wij nog meer dan al het genoemde, wij kunnen toch niet toestemmen dat wat geschied is de vrucht is van krankheid des geestes. Wij betuigen in aller tegenwoor digheid: Indien wij uitzinnig zijn, wij zijn het Gode. Naar Zijn Woord en geopenbaarden wil is gehandeld. En zoo het al een dwaas ideaal genoemd moet worden, te pogen het Zion Gods in ons land te herbouwen, en de verstrooide kinderen Gods weder bijeen te verza melen; Kerk ea volk, geloof en wetenschap weder te veizoenen en tot één te brengen; zoo het een dwaas ideaal is op te zien naar boven of het God behagen mocht, zijn arm te ontblooten, en zijn Kerk in ons martelaarsland weer kracht en geestelijken luister te schenken; welnu — dan zij het dwaas 1, Maar een dwaasheid voor God, en voor zijn Kerk op aarde, een dwaasheid die de vrijmoedigheid niet ontneemt om te belijden: Zoo wij uitzinnig zijn, wij zijn het Gode; en zoo wij gemat gd van zinnen zijn, wij zijn , het ulieden.

Oi.getwij'feld heeft dit keurig woord den rechten toon ingezet.

Vinde het ook heiUn de Synode ingang.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen