Ingezonden Stukken.

{Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie.)

Ter g: edaelitenis aan 9Ir. L. W. C. Kenchtnius, overleden 17 Becember 1893.

Een held in Israël is gevallen, Keuchenius, die waarlijk groot, Aan Satans machtige vasallen Door zijn geloofszwaard weerstand bood.

Een held was hij^ dien wij vereeren, Niet om zijn eigen groote kraljht. Maar om de wondre kracht des Heeren, Die in zijn zwakheid werd volbracht.

Wie dezen held aanschouwde en hoorde, Is 't wonder, dat hij aan heifl ^cht. Wiens uiterlijk ook niet bekoor Wiens rede mede werd veracht^, )

Maar voor wiens woord de vorst mqfttfibeven. Wiens woord geen wijsgeer kon weerhaan. Wiens woord de dooden riep in 't leven, Wiens woprd het heillicht op deed gaan.

Dien Godsgezant mocht hij gelijken, Keuchenius, in woord en daad. Die met zijn gavfn niet wou prijken, Schoon schitterenü^n kerk en staat.

Als christen, needrig "en bescheiden, Zocht hij bij menschen roem, noch eer; Door hooger Geest liet hij zich leiden, Om slechts te werken voor zijn Heer.

Voor waarheid en voor recht te strijden, Dit was zijn leven, lust en leus; Zijn gaven aan zijn God te wijden, Tot heil des volks, zijn eenge keus.

In deze roeping was hij krachtig. Daar blonk zijn oog, daar klonk zijn stem. Daar bleek zijn heldengeest zoo krachtig, Dat ieder luisterde naar hem.

Was hij een held, groot in zijn-strijden Voor waarheid, vrijheid, recht en plicht. Zijn heldenmoed blonk ook in 't lijden Dat tot zijn dood niet werd verlicht.

Wat was de kracht van zulk een leven ? 't Geloof, dat zelfs de hel verwint. Door God hem uit genS. gegeven! Voor menschen groot, voor God een kind!

Die kracht, door hem ontleend van boven, Door hem betoond in woord en daad. Kon hem geen vijand ooit ontrooven, Trots allen hoon en spot en smaad.

Veel heeft ons God in hem geschonken, Veel nam de Heer' in hem ons af. Een steun der kerk is ons ontzonken. Een steun des lands zinkt neer in 't graf.

Een held in Nêerlaad is gevallen, Terecht door heel on» volk beweend; Komt broeders, zuster», plengen we allen Een traan op 't kille grafgesteent!

Een traan, die tuigt van onze liefde, Geweld uit een oprecht gemoed. Die, waar op aard zooveel hem griefde, . Hem na zijn dood nog eeren doet.

I. . - - .. }., . '"Uil-uil.' ••wi o Neerlands God, op Wien wij bouwen! Wien geeft Ge ons voor Keuchenius weer ? Wien? blijf Gij, God van ons vertrouwen, Met land en kerk, gelijk weleer!

Wil Heer'! ons door zijn voorbeeld leeren. Dat slechts 't geloof maakt waarlijk groot, En saam ons bij zijn graf doen zweren, U trouw te blijven tot den dood!

D. J. KARSSEN.

Amsterdam, 21 December 1893.

i) 2 Cor. 10:10.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen